11. Sneller naar de finale

Ik doe alsof ik geschokt ben. Dit zag ik totaal niet aankomen. Pff, voel de sarcasme. Langzaam glimlach ik en lach ik daarna zelfs hardop. 'Zeg gedag tegen je geliefde mot.' Zonder echt te kijken, pak ik een kaart en leg ik die op mijn duel disk. 'Hier is Egyptian Guardian Isis maar ik val je nog niet gelijk aan. Onthul mijn kaart.' Met een gebaar komt mijn kaart, welke ondersteboven lag, omhoog. 'Shield and Sword, daardoor word Isis haar aanval en verdedigingspunten omgedraaid. Ze heeft nu aanvalspunten van tweeënveertighonderd. Isis, val aan.'
'Maar...' Weevil verplaatst een voet wat naar achteren. 'Je kijkt niet eens naar je kaarten.'
'Hoeft ook niet, ik ken mijn kaarten.' Tevreden zie ik dat Isis de, uit de kluiten gegroeide, mot met gemak verslaat. 'Het is over, Weevil. Je levenspunten zijn gereduceerd naar nul.' Kort glimlach ik naar Isis en verdwijnt haar hologram. Samen met de val kaart en een spreuk kaart, welke ik nog klaar had voor de zekerheid. 'Je locatie kaart.'
'Hoe is dit mogelijk? Dat ik het van jou verlies.' Zijn ogen lijken nog groter door zijn bril.
'Waarom is dat zo vreemd? Iedereen kent mij al,' weet ik. God, zelfs mijn reputatie spreekt voor mij. Pas toen ik ben begonnen met Duel Monsters, heb ik wel een duel verloren. Nu niet meer.
'Chione!'
Ik kijk waar de stem vandaan komt en zie Mokuba staan. 'Moment, ik kom eraan.' Ik loop naar Weevil en krijg wel zijn locatie kaart.
Weevil buigt zijn hoofd voor kort. 'Dit vergeet ik niet.'
'Dat moet jij weten.' Met de locatie kaart veilig in mijn binnenzak, ga ik naar Mokuba. 'Het is mijn laatste duel.'
Hij glimlacht. 'Oké, vanavond wil ik wel wat foto's zien.'
Wat ik beloof met een simpel knikje van mijn hoofd. 'Ik heb genoeg foto's gemaakt gisteren. Ik wilde vandaag in de ochtend eerst zelf duelleren.'
'Dat heb je aangegeven, bedankt daarvoor.' Hij stapt in de wachtende auto. 'Op die manier heb ik je ook gevonden. Elke duel disk is verbonden met de satelliet. Zo weten we het ook als iemand de regels verbreekt. Weevil speelde vals, trouwens, ik zou hem gediskwalificeerd hebben als je niet won.'
Verbaasd me niks en lach ik. 'Ik zou willen dat ik het nog tegen je broer op kan nemen. Hij is ten minste een geduchte tegenstander.' Ik stap snel in bij hem.
'Je meent het?' Mokuba grijnst even breed. 'Hij zit in Amerika omdat we uitbreiden met KaibaCorp. Dus hij doet niet mee met dit tournament.'
'Mokuba, hij doet helemaal niet meer mee want er zit niet bepaald een uitdaging aan vast, wat hem interesseert,' weet ik. 'Er zijn slechts een paar duellisten waar hij tegen wilt spelen, én waar hij het van kan verliezen.'
'Ik weet het,' knikt hij. 'Van Yugi en... Ik weet dat hij het jaren geleden van Pegasus verloren heeft maar ik denk niet dat je hem bedoelt.'
Om nu mijn hoofd te schudden. 'Klopt, de tweede is Atem.' Ik haal mijn schouders op. 'Dat is wat ik van Yugi en Téa gehoord heb. Het zijn mijn vrienden en veel is er niet geheim tussen ons.'
'Atem?' wilt Mokuba weten.
'De farao,' verduidelijk ik.
Dan is de herkenning zichtbaar op zijn gezicht. 'Ja, Seto heeft het wel eens over de farao gehad. Ik wist alleen niet dat de farao Atem heet.'
'Ik heb door gevraagd.' Ik heb het gewoon gevraagd én antwoord gekregen.
'Denk je dat je het van Pegasus zou winnen? Misschien kan ik hem overhalen om mee te doen,' klinkt het naast mij. 'Hij heeft wel het spel bedacht.'
Waarop ik hem moet teleurstellen. 'Nee, hij heeft het opnieuw ontdekt toen hij in Egypte was. In het Oude Egypte was het zelfs een schaduwspel.'
Mokuba heeft grote ogen. 'Hoe weet je dat?'
'Ik heb een soort liefde voor Egypte, vooral het Oude Egypte. De geschiedenis is erg interessant en ze waren erg geavanceerd in de zorg.' Ik vergeet haast zijn andere vraag. 'Ik zou niet weten of ik het van Pegasus zou winnen. Misschien wel, misschien niet.' Ik merk dat de auto vaart mindert.
Hij lijkt aandachtig te luisteren. 'Hoe komt het dan dat je een liefde hebt voor Egypte?'
'Daar ligt mijn oorsprong. Ik ben voor de helft Egyptenaar en de andere helft Japans. Mijn vader, die Egyptisch is, heeft een geschiedenis die helemaal terug gaat naar het Oude Egypte,' vertel ik hem.
Mokuba stapt als eerste uit. 'Hier worden nog zes duels gehouden.'
Ik volg hem en op de stoep, pak ik mijn camera uit de tas.

Tot nu toe, staan de duellisten elke keer weer om mij heen als het afgelopen is. Ze willen dan zelf de foto's zien. Van sommige heb ik telefoonnummers gekregen, of hun e-mail, omdat ze wat foto's willen hebben.
'Die is gaaf, precies op tijd ook omdat mijn Flame Swordsman aanvalt.' De man grijnst breed. 'Mag ik die hebben? Het is wel mijn kaart.'
Mokuba schudt zijn hoofd. 'Ik krijg als eerste de foto's. Degene die ik niet gebruik, krijgt ze terug en mag ze zelf weg geven of verkopen.'
Geen slecht idee. 'Verkopen,' reageer ik vlug. 'Ik kan niet alle foto's gratis weg geven. Dit is mijn werk en daar moet ik mijn rekeningen mee betalen.' Als het mee zit, kan ik over een paar jaar op mijzelf gaan wonen. Vooropgesteld dat ik dan geen serieuze relatie heb.
'Oké, daar heb ik wel respect voor. Is er een mogelijkheid voor korting?' wilt de duellist weten.
Daar ga ik nog wel in duiken. 'Moeilijk te zeggen want ik zou niet weten hoeveel een foto op kan leveren.'
De ander denkt duidelijk na. 'Dat ligt eraan of je foto vergroot naar een poster formaat.'
'Je geeft me zeker ideeën.' Mijn blik gaat naar Mokuba. 'Hij eerst, ik heb een contract met KaibaCorp.'
Hij knikt. 'Zeker voor vijf jaar, je handtekening staat eronder.'
Iets wat ik weet. In het begin heb ik een proefperiode gekregen van drie maanden. Nu lijk ik de fotografe te zijn in dienst van KaibaCorp bij elke tournament. 'Precies.' Gezien het niet de eerste keer is dat iemand vraagt om een foto, pak ik een kaartje. 'Ik heb een kaartje. Hou contact en je zult het weten wanneer de foto's terug in mijn bezit zijn én te koop.' Als het werkelijk zo blijft gaan, kan ik een webwinkel opzetten en mijn foto's zo verkopen. 'Het kan even duren, want ik ga vanavond met het vliegtuig naar Egypte voor een vakantie.'
Een glimlach siert Mokuba's gezicht. 'Dat wist ik al. Voor vijf dagen, vrijdag kom je terug.' Hij gaat mij voor terug naar de auto.
'Ja, zaterdag is om te werken. Je weet dat je elke avond de foto's krijgt van mij,' knik ik. 'Digitaal via de mail. Als er foto's zijn die je echt ontwikkeld wil hebben, moet je wachten tot na de finale.' Ik bedenk mij iets anders. 'Denk je dat hij wel komt kijken of dat ook niet?'
'Pff, werkelijk waar geen idee. Ik weet dat hij anders veel werkt.' Hij zucht diep. 'Luister, ik ken mijn broer goed genoeg om te weten dat hij niet komt kijken als hij zelf niet mee doet. Denk je echt dat je Seto kan verslaan?'
'Op deze manier zal ik daar nooit achter komen.' Ik haal diep adem. 'Ik wil anders serieus een geduchte tegenstander hebben. Het is dat ik gemakkelijk zes locatie kaarten heb,' laat ik hem weten. 'Ik heb genoeg om naar de finale te gaan.'
'Dus Rex en Weevil?' wilt hij weten.
'Uitgeschakeld,' reageer ik met een handgebaar. 'Het is dat Yugi en Joey er niet zijn...'
'Ja, waar zijn die twee eigenlijk?' Mokuba zakt onderuit.
Ik lach. 'Egypte, daar hoor ik ook te zijn. Het is dat jij een mail stuurde met de vraag of ik dit weekend de fotograaf wilde zijn.'
'Dat meen je niet, Chione? Het is eigenlijk vakantie voor je en dan ben je hier?' gaat hij door.
'Jep, maar maak je niet druk. Ik kan de verleiding van een tournament nooit weerstaan,' grijns ik. 'Doordat ik de fotograaf ben, krijg ik ook de kans om zelf te spelen.'

Als ik terug thuis ben, ga ik mij eerst opfrissen. Volgens de klok heb ik nog vier uur voor mijn vlucht gaat. Wat inhoudt dat ik zo naar het vliegveld moet. Daarna controleer ik nog een laatste keer mijn koffer, mijn rugtas en cameratas. Egypte, ik kom er aan. Met mijn bagage ga ik naar het vliegveld, met een taxi. Dat is net even makkelijker dan wanneer ik met mijn eigen auto ga. Nog steeds spookt het idee van een webwinkel door mijn hoofd. Straks in het vliegtuig brainstormen daarvoor. Mokuba vindt het niet erg, voorop gesteld dat het niet met de foto's is, die hij wilt gebruiken. Zelfs in mijn telefoon maak ik alvast een notitie voor een lookbook. Waar mijn beste foto's in kunnen. Posters, normale foto's die ingelijst kunnen worden. Daar verzin ik nog wel wat bij. Misschien stickers. Oh, tegenwoordig kun je zelf je eigen puzzel ontwerpen. Waarom niet met Duel Monsters. Nog origineel ook. Als hier geen geld mee te verdienen is, weet ik het ook niet en noteer ik alles. Uiteraard dat ik het met Mokuba moet overleggen. Ja, of ik doe het via KaibaCorp, mijn eigen deel in het bedrijf. Nee, schud ik dan mijn hoofd. Ik moet dan een deel van de opbrengst aan hun geven. Mijn idee, mijn geld. Overleggen moet ik toch doen maar het blijft mijn idee. Oh ja, dit gaat gewoon werken.