9. De waarheid onthult

Met de anderen vlak achter ons, rijden we de poort uit. Eerst ben ik ontvoert en nu flikt Fatima het ons met Seth. Kom niet aan mijn familie. Isis, leidt me, waar is ze heen gegaan met Seth? Alsof ik dan haar kracht voel, weet ik waar ik heen moet. 'Deze kant op.' Ik stuur Fathi meer naar links en voer het tempo op.
'Weet je het zeker?' Atem houdt ons keurig bij.
'Twijfel je aan Isis?' Kort gaan mijn ogen naar hem en weer vooruit.
Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, je band met Isis is dan sterker dan je denkt.'
Vergif, dat is geen mannenwerk maar dat van een vrouw. Geen enkele vrouw kan het van een man winnen dat ze het slimmer aan moet pakken. Hoe kan ik dat over het hoofd zien. Ik schrik haast van mijzelf. Wel dat ik het voor mijzelf hou. Nog steeds dat ik naar het gevoel in mijn hart luister.
'We gaan richting Kul Elna.' Seto rijdt naast ons. 'Waar we Chione hebben gered.'
Het begint mij steeds meer te dagen. 'Ze moet familie zijn van die man.' Ja, inderdaad. Waarom anders hier heen gaan? Het is anders totaal niet logisch, is Mana het er mee eens.
'Familie? Je bedoelt van de gek die jou haast ophing aan je polsen?' Shada rijdt aan mijn zijde.
Even knik ik. 'Hoe kan ze anders weten dat jullie deze plek bijna vernietigd hebben?' Dat is het, Fatima moet dan verantwoordelijk zijn voor de zieke soldaten. Zij kent iedereen, Seth vertrouwt haar. Wie weet is ze gekomen door de idioot die zich de baas noemde. Als dat waar is, Chione, dan heeft ze ons allemaal voor de gek gehouden. 'Ja, dat is nu afgelopen,' vertel ik Mana zacht. 'We zullen het straks weten.'
'Zei je wat?' wilt Shada weten.
Ik schud nee en is het weer stil. Afgezien van het hoef getrappel, wat iets gedempt is door het zand. Het gevoel dat ik ervaar, is een gemis. Wat ik met Mana lijkt te delen want ze mist haar zoon.
'Hier waren we afgelopen nacht ook.' Joey rijdt ergens vlak achter ons. 'Wacht even.'
Ik kijk achterom en rijd hij wat langzamer. 'Joey!'
'White Dragon, vindt Fatima!' Seto heft zijn staf en stuurt zijn draak vooruit.
'Go, Red-Eyes, zoek mee!' Joey heeft zijn draak opgeroepen. 'Meer ogen,' haalt hij zijn schouders op. Wel dat hij zijn paard snel de sporen geeft om ons bij te houden.
Ik hoor Yugi bijna zuchten.
'Mag het afgelopen zijn? Eerst Chione en nu Seth, wanneer houdt het op? Wij moeten ook nog een manier vinden om terug naar onze tijd te gaan.' Yugi heeft er genoeg van.
Téa knikt. 'Mee eens, dit is genoeg avontuur voor een heel leven. Zeker met alles dat we nog eens samen beleefd hebben voordat Chione mee kwam.'
'Wacht even.' Atem houdt zich in. De rest stopt vanzelf. 'Als Fatima hier is, waar is Isis dan? Of de twee soldaten die Jamal stuurde?'
'Niet dat ik het Jamal kwalijk neem, maar zijn dat echt jouw soldaten en niet die valse indringers?' reageert Tristan.
'Dat is waar, en als Isis er niet is.' Yugi kijkt rond voor zover dat gaat. 'Dan nog, denk je niet dat Fatima mogelijk Seth ergens veilig heeft. Dit is geen plek voor een driejarige.'
Chione, Yugi heeft gelijk. Als Fatima om Seth geeft, zou ze hem niet mee hierheen nemen. Zij is hier, maar mijn zoon niet, geeft Mana aan. 'Dan verspillen we geen tijd,' mompel ik naar haar. 'Zoek Fatima, ze is hier.' Om dan Fathi de sporen te geven en ga ik er in galop vandoor.
'Chione!' Atem klinkt nog maar dat is het laatste.
Sorry Atem, dit zijn wij beide, zucht Mana ongelukkig. 'Ik weet het. Wij halen Seth terug. Wat er ook gebeurd is, Fatima geeft om hem, ze zal hem nooit iets aan doen.' Ik hoop dat je gelijk hebt, Chione, want anders sta ik niet in voor de gevolgen. Seth is mijn zoon. 'Ja, en door jou nu ook half van mij. Die kleine verovert snel je hart, wat jij voelt voor hem, voel ik ook.'

Na een tijd van rijden, kom ik in een dorp terecht. Een dorp van ruïnes. Dit is Kul Elna, het is jaren geleden vernietigd. 'Extra voorzichtig doen dus.' Ik kijk rond en kan ik iets anders zien. 'Isis?' Tot mijn opluchting is zij het. Oh, gelukkig.
Isis blijft op een punt hangen tussen het puin en ruïnes.
Daardoor begin ik mij een weg te banen door het puin. Sommige dingen moet ik weg duwen. Over een ander moet ik heen klimmen omdat het anders te zwaar is. Door het vele puin duurt het zeker een kwartier voor ik Isis bereik.
'Ik wist dat je mij zou vinden, Chione. Ik ben in de buurt.' Isis verdwijnt dan.
Andere geluiden zijn hoorbaar. Dat de aanwezigheid verraad van iemand. Dan is het gelach. Het gelach van Seth. Dat zal ik altijd herkennen. 'Seth?'
'Mama!' De kleine gaat staan en komt op ons af.
Terwijl hij springt, vang ik hem op en knuffel met hem. 'Ja, lieverd, ik ben er.' Inderdaad, je spreekt namens ons beide. Knuffel hem en geef hem een kus. Mana is even blij. Ik geef Seth een kus. 'Kom, we gaan terug.' Zelfs met een arm om de kleine heen, weet ik de weg terug te gaan naar waar Fathi staat te wachten.
Samen met Isis. 'Ze schrok even maar op deze manier kan ze niet weg.'
'Dank je, Isis. Ik had dit niet zonder jou kunnen doen.' Mijn respect groeit nog meer dan anders voor haar.
'Je doet het nooit alleen, Chione. Of je mij nou echt kan zien of niet, ik ben er altijd voor je.' Met een glimlach verdwijnt Isis.
'Oké Seth, hou je goed vast. Armen om mijn nek.' Als ik merk dat hij goed en stevig vast houdt, klim ik op Fathi's rug. 'We gaan naar papa. Hij is erg bezorgd om je.' Dat waren wij ook maar gelukkig mankeert hij niks. Ik zet Seth voor mij en hou een arm om hem heen. De teugels in mijn andere hand en ga ik terug naar de anderen.

'Fatima, je hebt Seth ontvoert vanwege je broer?' Atem's harde stem is als eerste te horen.
De man die mij ontvoerde is haar broer? Nou, als dat zo is, dan hebben die twee niet echt een goede band, maar dat terzijde, hoe weet ze dat haar broer dood is? Is hij ook echt dood? Heeft iemand zijn lichaam gevonden, merkt Mana op. 'Wacht,' hou ik Mana tegen. 'Pas als we terug zijn, mag jij tijd met je vent en kinderen hebben. Ik wil even mijn hoofd helder hebben.' Want? Mana is nu beledigd. 'Omdat ik dit op kan lossen. Denk na, de man die mij ontvoerde, wist dat jij dood hoort te zijn. Dat kan alleen als hij er verantwoordelijk voor is. Of de opdracht gegeven om jou te vergiftigen, wat overigens door vrouwen wordt gedaan. Mannen zijn meer van de directe aanpak,' ga ik verder. Vooruit, maar geef alsjeblieft snel weer wat tijd met mijn man. Ik heb jullie tijd gegeven zodat jullie elkaar kunnen leren kennen. 'En daar ben ik je dankbaar voor.' Ik stijg af en til Seth er af. 'Dank je dat je stil bent geweest.'
'Twee zielen in één lichaam,' herhaalt hij en steekt hij zijn duim in zijn mond.
Ik bind Fathi vast. 'Kom op, kleintje.' Samen met hem, ga ik de binnenplaats op. Waar ik iedereen aantref en Fatima, die nu op haar knieën zit met tranen in haar ogen.
'Je hebt mijn broer vermoord,' snikt ze.
'Als jouw broer Mana niet vermoord heeft, en mij niet ontvoerde dan had hij nog geleefd,' begin ik zelf. Iedereen kijkt gelijk om. 'Daarbij vergeet je dat jij Mana vergiftigd hebt. Heb je dat vrijwillig gedaan of moest dat van je broer?' Alles valt vanzelf op zijn plek. Wel vang ik Atems blik op, welke verzacht zodra hij zijn zoon ziet.
Fatima schudt haar hoofd. 'Dat moest ik doen.'
'Dan is hij je broer niet.' Shada gelooft zijn oren niet.
Wat Joey moet beamen. 'Geen enkele broer zou zulke dingen moeten vragen van zijn zus. Ik zou dat Serenity nooit aan kunnen doen.'
'Je hebt het voor jezelf verziekt, Fatima,' ga ik verder. 'Jij hebt de soldaten ziek gemaakt en iemand in de Maristan nam dat van je over. Op die manier konden je broers mannen makkelijk soldaten worden. Waardoor ze van de bevolking kunnen stelen maar vooral een aanval openen naar de farao, gezien soldaten haast overal toegang hebben. Maar daar stopt het niet, je wilt bewijzen dat je net zo goed bent als je broer en daarom heb je Mana vergiftigd. Jaloezie speelt ook een rol want je bent zelf gek op de farao.' Zelfs een blinde kan zien dat Fatima van de farao houdt. Mana vindt het maar niks.
Atem heeft het vuur in zijn ogen. 'Die jaloezie is je eigen ondergang. Ik dacht dat je om Seth geeft.'
'Doe ik ook!' Kort kijkt Fatima naar Seth en dan naar Atem. 'Dat doe ik ook.' Tranen rollen omlaag.
Atem negeert echter de tranen en tilt hij Seth over.
'Papa.' Seth legt zijn hoofd tegen zijn schouder.
'Als jij en je broer wel samen zouden werken, hadden jullie flinke schade kunnen veroorzaken.' Atem kijkt kort naar zijn zoon. 'Het enige waar je de goden dankbaar voor mag zijn, is dat ik je in leven laat. Treed niet in de voetsporen van je broer of je zult sneller het einde van je leven bereiken.'
'Bij deze ben je verbannen uit het paleis en de stad. Je spullen kun je vanavond bij de poort ophalen.' Seto heeft het eveneens gehad. 'Daar zie ik zelf op toe,' beloofd hij Atem.
We lopen terug naar de paarden en pakt Atem de teugels van Tariq en Fathi, terwijl hij nog altijd Seth vast heeft.
Wel dat ik eerst opstijg en krijg ik Seth weer in mijn armen.
Atem stijgt op, op zijn hengst. 'Chione?'
Ik lach. 'Ik heb haar al beloofd dat zij tijd heeft met jou en de kinderen.'
'Dank je.' Hij streelt langs Seth's wang.
Wat de kleuter laat lachen. 'Kietelt.' Hij probeert zelfs zijn gezicht te verstoppen voor zijn vader.
Het laat mij glimlachen en leg ik mijn hoofd even op zijn hoofdje, met een blik naar Atem. De manier waarop hij terug glimlacht, bezorgt me een week gevoel vanbinnen. Ik slik en til mijn hoofd weer op.
'Mama?'
'Ja, schat?' Het is dat we nu in een normaal tempo gaan want ik kan de teugels met een hand vasthouden.
'Ik ben moe.' Seth geeuwt zelfs even.
Ik knik. 'Ja, het is zo een lange dag voor je. Als we terug thuis zijn, ga jij voor een uur naar bed.' Ik wrijf zachtjes over het puntje van zijn neus.
'Mama!' lacht hij uitbundig. Om nu met zijn neus tegen mijn aan te wrijven. 'Dat kietelt.'
'Ja, en dat kietelt bij mij,' reageer ik terug naar hem. Gelijk veranderd de sfeer.
Iedereen lacht maar Atem komt er duidelijk bovenuit. Net als dat hij dichterbij komt rijden en legt zijn hand op Seth. Zijn ogen lijken blij en opgelucht te zijn.
Mijn god, wat zal ik deze plek missen. Zahra en Seth die mij mama noemen, ook al weten ze beter. Dan Atem. De man waar ik in een korte tijd verliefd op ben geworden. De man die mij zelfs heeft laten voelen hoe het is om geliefd te zijn. Mana, je houdt je mond hierover, alsjeblieft? smeek ik haar. Zal ik ook doen. Ik hoop voor je dat je dit allemaal zal vergeten want het is anders moeilijk om in je eigen tijd een man te vinden. Je eerste liefde vergeet je anders nooit. In jouw geval hoop ik van wel. Dit is mijn tijd, niet het jouwe.
'Chione, gaat het?'
Ik merk nu pas dat Seth weg is. Juist, in de armen van zijn vader. Waar hij rustig ligt met zijn ogen dicht. 'Ja, ik begin het nu toch zelf wel te voelen. Mana, doe me een lol en hou het rustig vanavond.'
Atem streelt over mijn arm. 'Veel zal er niet gebeuren vanavond. We zijn allemaal moe van de afgelopen paar dagen.'

~*~*~