8. Een redding

Ik word ruw gewekt en merk ik gelijk dat mijn wangen nat zijn. Haal me hier uit. Dat gebeurd echter niet zo snel. Vast dat Atem eerst een tactiek wilt. Hij komt hier niet meteen uit een impuls of dat hij alleen komt. Voor ik nog kan protesteren, worden mijn polsen weer vast gebonden. Net strak genoeg dat het pijnlijk begint te worden.
'Mee komen.' De man trekt mij met zich mee naar boven.
Schijnbaar terug naar de troonzaal vol met schatten. Schatten die niet eens van hem zijn.
'Je lijkt op Mana maar je bent het toch weer niet. Hoe dan ook, de farao komt voor je dus je betekend wat voor hem.' Hij lacht. 'We gaan zorgen dat hij je niet kan missen. Al weet ik niet hoe hij er achter is gekomen.' Hij gaat voor naar een ander deel van het paleis naar een binnenplaats.
Een binnenplaats dat tegelijk de ingang lijkt te zijn. Nog steeds dat ik geen woord zeg. Wel dat ik merk dat ik een trap op ga. Waar ik op een verhoging word gezet en vervolgens worden mijn armen boven mijn hoofd vast gebonden. Ik probeer rond te kijken maar ben enorm gehinderd door mijn armen dat ik weinig kan zien. Alleen wat van de binnenplaats voor mij. Dit is voor mij zelfs vernederend. Ik laat mijn hoofd hangen en laat de tranen eveneens gaan. Dit is niet vernederend maar een nieuw dieptepunt. Nu ben ik blij dat Isis er niet is. Ze zou het er niet mee eens zijn. Mijn polsen doen steeds meer zeer en het touw snijd haast. Het zou mij niks verbazen als mijn huid wat blauw wordt. Het geluid van hoef getrappel wordt steeds duidelijker totdat ik iemand de binnenplaats op zie komen. Atem? Alsjeblieft, ik heb haast geen gevoel meer in mijn polsen. Maak me los.
'Chione?'
Ik voel hoe mijn hoofd word opgetild en dan zie ik hem. 'Atem?' Mijn armen bewegen erdoor en voel ik het touw in mijn polsen snijden. 'Je weet toch dat dit een val is?'
Hij knikt. 'Ik ben ook niet alleen. Mijn mensen wachten buiten op een teken van me.' Met een mes in zijn hand wilt hij het touw doorsnijden.
'Ik dacht het niet, farao! Ik heb twee boogschutters klaar staan om dat plateau in brand te schieten!' De man klinkt hard. 'Wie is ze! Het kan Mana niet zijn, zij is dood! Vergiftigd, om precies te zijn!'
Atem verstijft en laat zijn hand zakken. Slechts een kwade blik in zijn ogen. Een blik die zegt dat hij alles en iedereen hier wilt doden voor Mana én voor mij. Zeker met die bekentenis. 'Ik haal je hier weg.' Het vuur staat in zijn ogen.
'Liever snel, alsjeblieft, de touwen, het snijd in mijn polsen,' snik ik en rollen een paar tranen omlaag. Hier hou ik totaal niet van. Ik ben niet van het hulpeloze jonkvrouw in nood. Al heb ik hier geen keus in op het moment.
'Mahad, begin met de boogschieters op de muur,' woedend snijd Atem de touwen door.
'Bij Ra!'
Een stem die ik herken. Al val ik door de plotselinge vrijheid van mijn armen omlaag. Recht in een de armen van Atem.
'Isis, bescherm haar...'
'Nee, en hij is voor mij.' Isis vliegt weg en pakt de andere boogschieter, die toch zijn pijl afvuurt.
Atem snijdt dan de touwen rond mijn polsen weg. 'Slim om Isis te sturen maar ze vond het niet leuk om je achter te laten.'
We springen van het plateau weg voordat het echt in vlammen op gaat. 'Ik weet het maar ze zouden mij in leven laten om jou te krijgen, Atem...' Ik zie een zwarte en witte draak in de lucht. Vervolgens herken ik Obelisk.
'Ga,White Dragon, vernietig ze.' Seto verschijnt dan. Samen met Yugi, Joey, Tristan en zelfs Téa. Elk met hun eigen opgeroepen monster.
Atem springt soepel op zijn paard en helpt mij erbij. 'Eerst jou weg krijgen.'
Ik beland voor hem, op nieuw in zijn armen. 'En dan wat? Je kan mij niet eerst weg brengen en zelf terug komen. Isis is er ook.'
Hij rijdt de poort uit. 'Ik ga niet weg.' Op een afstand blijft hij staan en met zijn ogen dicht, mompelt hij wat woorden.
Ik versta slechts de helft en herken ik het toch. Hij roept Ra op. De Winged Dragon of Ra. Ik zie dat hij voor ons verschijnt met een gouden gloed om Atem heen en de god zelf. Gigantisch, van goud en enorm sterk.
'Ra is het teken dat de rest weg moet.' Atem is nog niet uitgesproken of de anderen komen inderdaad terug op hun paard. 'Je zou van de afgelopen paar dagen toch moeten weten dat ik niet zomaar ergens op afstorm zonder een plan te hebben.'
'Chione, gaat het met je?' Yugi is even bezorgd.
Waarop ik knik. 'Ja hoor,' reageer ik.
'Met een bad en wat om je polsen, gaat het veel beter.' Atem kijkt eerst of iedereen veilig is. 'Waar is Isis?'
Isis, waar ben je? Ik weet dat ik niet eens hardop hoef te praten. De band met haar is er hoe dan ook.
'Ik ben hier, Chione.' Ze komt naar mij toe.
'Hopelijk vindt je het niet erg want ik heb Shield and Sword gebruikt op haar.' Joey komt naast ons staan. 'Ze is dan nog sterker. Zeker een formidabele krijger.'
Met grote ogen kijk ik naar hem. 'Dank je, die combinatie gebruik ik ook.'
'Iedereen is veilig, farao.' Seto knikt kort naar mij.
Wat alles is dat Atem wilde weten en geeft hij met Ra de vernietigende genadeslag. Daarna inspecteert hij mijn polsen pas echt. 'Eerst langs de Maristan, je polsen worden dan verbonden.' Wat hij zegt op een toon dat hij geen tegenspraak wilt horen.

Een lichte streling over mijn arm en een kus, maakt mij wakker. Geen idee hoe maar ik heb kunnen slapen. Zelfs al is het een paar uur. Toch, dit ligt veel te lekker. Zeker als ik nog eens een paar armen voel.
'Chione, schat, wakker worden.' Atems stem klinkt dichtbij mijn oor. 'We moeten eerst samen praten, dan het een en ander uitleggen naar Mana én daarna kunnen we pas met Zahra en Seth praten.'
Ik kreun door de hoeveelheid van informatie. 'Het is nog zo vroeg.' Ergens moet ik bekennen dat ik deze lieve kant van hem wel leuk vind.
'Kom op, straks komen Seth en Zahra al. Het zal vast niet lang duren of ze horen dat je afgelopen avond bent ontvoerd.' Hij tilt mijn hoofd op. 'Hoe voel je je? Hoe gaat het met je polsen?'
'Nou, een bad zou niet verkeerd zijn,' mompel ik en kruip ik dichter tegen hem aan.
Atem lacht. 'Maar het verband om je polsen mag niet nat worden,' herinnert hij mij het advies van Rashad.
'Dat is geen probleem als jij me helpt.' Ik doe een oog open en zie dat hij nu wat rood wordt. Hij en blozen! Een vent als hij. Oh, hier blijf ik je aan herinneren. Mijn beide ogen zijn nu open. 'Waarom bloos je nou? Je hebt me eerder gezien en je kent mijn lichaam.'
'Wil je nog in bad?' Hij gaat uit bed en loopt naar de andere ruimte.
Ik ga hem achterna en weet mij uit te kleden. Wat niet geheel zonder pijn is maar ik krijg het wel mooi voor elkaar.
Atem draait zich om en ziet mij. 'Wees nou niet zo eigenwijs. Je kan haast overal hulp bij krijgen.'
Voorzichtig stap ik in het bad en doe ik mijn best om mijn polsen droog te houden.

'Beter?' Atem staat vlakbij en heeft hij de ketting in zijn hand. Klaar om met Mana te praten en vooral om haar een verontschuldiging te geven.
Ik knik van ja. 'We kunnen niet lang wachten. We moeten onze verontschuldigingen aanbieden aan Mana. Het liefst voordat Seth en Zahra de rust verstoren.'
Hij grinnikt. 'Dat is waar. Klaar?'
'Voor zover dat mogelijk is.' Dan voel ik de ketting weer en maakt Atem het vast in mijn nek.
'Mana?' Het klinkt voorzichtig van hem.
Ik merk het verschil en voordat er nog iets kan gebeuren, schiet mijn hand uit. 'Waarom heb je zo lang gewacht? Er is wat gebeurd, is het niet? Iets tussen jou en Chione?' vuur ik op hem af.
Met grote ogen van schrik, kijkt hij naar mij. 'Mana, dit is zelfs niks voor jou,' gaat hij van start. 'En ja, Chione heeft de soldaten gisteren bezocht in de Maristan, dat bespreken we straks waar iedereen bij is. Helaas is ze gisteravond ontvoerd. In de nacht hebben we haar pas bevrijd.'
Ik kijk omlaag en zie het verband om mijn polsen. 'O nee! Maar hoe wist je dan dat ze ontvoerd is?'
'Een van de soldaten vond Hasan, hij is vermoord. Waarschijnlijk om bij haar te komen,' legt Atem uit. 'Ik wachtte op haar terugkeer, maar Isis kwam uiteindelijk en vertelde wat er gebeurd is.' Hij gaat op de rand van het bed zitten. 'Ik heb Chione wel wat beter leren kennen, om die reden dat ik de ketting af gedaan heb. Weet je dat je haar iets vergeten ben om te vragen.'
'Wat dan?' wil ik weten. Of ik misschien niet eerder het bed gedeeld heb, Mana. Ik moet misschien mijn excuus aanbieden omdat het even geduurd heeft maar door jou was mijn eerste keer met Atem en ik was het niet eens zelf, geef ik aan. 'O jee, het spijt me zo. Daar stond ik niet echt bij stil. Heb jij dat met haar uit kunnen praten?' Ik voel de blos op mijn wangen.
'Ja,' antwoordt Atem kort.
We hebben meer gedaan dan alleen praten. Hij voelde zich schuldig omdat hij iets van mij afgepakt heeft, beken ik naar Mana. Neem het hem niet kwalijk, hij wilde mij laten voelen hoe het hoort. 'Ik heb het recht niet om boos te zijn. Op jou of op Chione. Vertel het mij nu voortaan, oké.'
Atem drukt een kus op mijn lippen. 'We gaan zo eerst met de anderen praten. Je mag er bij zijn maar we hebben Chione's bevindingen nodig, zij is naar de Maristan gegaan.'
'Natuurlijk,' beloof ik gelijk.

De tafel is leeg geruimd en heb ik nog een beker melk over. Waar ik af en toe wat van drink. Tijdens het ontbijt is het vooral stil. Mana, tijd voor de bespreking. Vervolgens neem ik het over. 'Eigenlijk wacht ik op Fahid.' Ik ben de eerste die de stilte verbreekt.
'Waarom Fahid?' wilt Yugi weten.
'Fahid is eigenlijk mijn beveiliger. Ik heb hem weg gestuurd voor iets...' Ik zie de man juist binnen komen. 'En?'
De man knikt met een glimlach. 'Het heeft gewerkt. Ze worden langzaam beter. Een paar van hen mogen zelfs naar huis.'
Atems blik gaat van de soldaat naar mij. 'Dat is goed nieuws.'
'Ja en nee,' schud ik mijn hoofd. 'Het betekend dat een van de verzorgers de soldaten ziek maakt en zo houdt. De mannen zouden al lang weer in functie moeten zijn.'
'Het is zeker goed om te horen dat ze allemaal weer beter zullen worden.' Atem is er blij mee. 'Dus misschien nog een week?'
'Wellicht eerder,' geef ik aan. 'Het vreemde eraan is dat het allemaal soldaten zijn en niemand anders. Degene die er verantwoordelijk voor is, is iemand hier in het paleis. Net als dat er een mogelijkheid is dat het verband houdt met de diefstallen. Met vijftien soldaten in de Maristan, zorgt voor een opening in het leger en mogelijk dat je mannen aangenomen hebt die bij die idioot hoort van afgelopen nacht.' Ik neem een slok van mijn melk. 'Toen ik die man ontmoette, heb ik de schat gezien aan beide kanten van de troonzaal. Allemaal geld, juwelen en andere waardevolle en kostbare dingen. Juist omdat je mannen miste, hebben ze eerst makkelijk kunnen stelen. Daarna recht onder je neus als nieuwe soldaten. Het is een mogelijke connectie. Maar tenzij je iemand kan verhoren, zullen we het niet met zekerheid kunnen zeggen.'
'Dat zou kunnen,' is Seto het met mij eens. 'Goed dat ik er een heb gevangen. We zullen hem zo uithoren.'
'Dat doen we zeker,' beaamd Atem.
Shada heeft zich vooral op de achtergrond gehouden maar komt nu naar voren. 'Dat betekend wel dat de nieuwe soldaten zonder werk zitten. Ja, de mannen die ziek zijn, kunnen straks hun werk weer hervatten maar wat als er weer zoiets gebeurd?'
'Hoe kun je een soldaat vertrouwen als zijn loyaliteit verschuift elke keer. Hij heeft zijn redenen om Atem niet te vertrouwen dus waarom zou hij beloond worden om hier te mogen blijven?' Ik kijk van de een naar de ander.
Seto schijnt het opnieuw eens te zijn. 'Elke soldaat hier is loyaal naar de farao en zou zijn leven geven om hem te beschermen. Zoals het hoort, en jij bent niet iemand die snel oorlog ontketend.'
'Dan nog zitten we met vijftien soldaten, die gelijk hun baan kwijt zijn,' zucht Atem. 'Hoe je het ook draait, ze zitten wel zonder geld. Wie weet zijn ze slechts omgekocht.'
Nu schud ik mijn hoofd. 'Dat zegt dat die mannen een prijs hebben. Ze kunnen opnieuw omgekocht worden en hun loyaliteit ligt weer ergens anders. Wil je dat risico nemen?' Wauw, Chione, je bent absoluut zeker van je zaak, klinkt Mana.
'Ze heeft gelijk. Zolang die mannen een prijs hebben, zijn ze niet te vertrouwen. Zelfs al wil je ze een kans geven, blijft de mogelijkheid bestaan dat ze zich tegen je keren,' zucht Seto. 'Ze zijn niet eens van deze stad. Ieder van hen komt uit een ander dorp. Wie zegt niet dat ze in hun eigen dorp een crimineel zijn?'
Atem kijkt naar Yugi. Alsof een blik voldoende is tussen die twee. 'Misschien dat ik ze een kans wil geven maar niet voordat ik hun gehoord heb.'
Waarop Yugi glimlacht. 'Iedereen verdient een tweede kans. De soldaten hebben misschien een familie die op hem rekent.'
'Als dat zo is, verzieken ze het voor hun familie thuis. Vijf van deze soldaten zijn op hun patrouille in hun wijk gezien op een nacht dat er diefstal is gepleegd.' Mijn ogen gaan naar Fahid. 'Direct of indirect hebben de mannen wel dergelijk te maken met de diefstallen de laatste tijd. Fahid is mijn ogen en oren geweest afgelopen dag en nacht. Hij heeft vijf soldaten gesproken en één zelfs op heterdaad betrapt.'
Atem draait zijn hoofd naar Fahid. 'Is dat waar?'
'Ja, farao.'
Yugi schudt zijn hoofd. 'Dat wist ik niet.'
'Dat wist niemand. Ik hoorde het zelf vanochtend van hem toen ik naar Seth wilde gaan. Atem ging juist naar Zahra,' leg ik uit.
Wat hij bevestigd. 'Dat je niet alles tegen hun verteld, maakt me niet uit. Hou mij wel op de hoogte want als Fahid weg is, heb jij geen...'
'Zaid is er dan.' Ik laat hem niet uitpraten. 'Mana kent en vertrouwd hem wel. Ik ben nooit echt alleen. Net als dat je Isis vergeet, je hebt haar zelf in actie gezien.'
'Farao!' Hijgend komt er een man binnen.
'Jamal?' Atem komt overeind. 'Wat is er? Iets met de paarden?'
Nu schudt hij zijn hoofd. 'Het is Fatima.' Hij is flink buiten adem. 'Fatima is met Seth weg gegaan. Ik kon haar niet tegen houden maar heb wel gelijk twee soldaten er achteraan gestuurd. Al heb ik weet ik alleen dat ze richting de poort ging.'
Alsof het makkelijker gaat, roep ik Isis op. 'Vind Seth.'
Bijna dat Isis de pijn en het verdriet kan voelen, verdwijnt ze meteen.
Ik voel een hand op mijn schouder.
Atem. 'We zullen hem vinden.'
'Je weet toch wel dat je mij niet tegen kan houden,' maak ik duidelijk.
Zonder iets te zeggen, trekt hij mij met zich mee naar de stallen. De anderen volgen vlug.