6. Een beslissing nemen

'Dit is heerlijk.' Ik draai mijn hoofd naar hem toe.
Grijnzend kijkt Atem terug. 'Dat het mogelijk is.' Hij schudt zijn hoofd. 'En Chione dan?'
Ik glimlach. 'Wat ik zeg, het maakt haar niks uit. Ze is juist blij dat ze iets kan doen voor mij.' Mana, mijn ziel gaat wel verder want ik ben zelfs bereid om jou hier je leven terug te geven. Dit is je toekomst én mijn verleden. Ik hoor hier niet maar jij wel, reageer ik naar mijn andere helft.
'Wat is er?' wilt Atem weten en streelt zijn hand over mijn arm.
'Serieus?' fluister ik. Ja, het universum heeft zo zijn manieren dat alles vanzelf weer goed komt. Al moeten we er eerst achter zien te komen waarom we hier zijn. Dit is niet echt een bezoek en dat we elk moment terug kunnen naar mijn tijd. Yugi, Joey, Téa en Tristan moeten naar huis kunnen.
'Mana?'
Een kus zorgt ervoor dat ik weer bij ben. 'Sorry,' mompel ik. 'Chione is bereid om los te laten zodat ik bij jou kan blijven.'
Nu kijkt hij met grote ogen. 'Loslaten?'
Ik knik. 'Ja, ze wilt zelf door zodat alleen ik achterblijf hier bij jou.'
'Dus ze wilt haar ziel opofferen zodat jij hier kan blijven bij Seth, Zahra en mij?' begrijpt hij.
Wat ik bevestig. 'Ja, dit is mijn tijd en haar verleden.' Ik zucht en laat mijn vingers over zijn borstkas gaan. 'Dit hoort mijn toekomst te zijn. Samen met jou regeren over Egypte en je zoon die het ooit overneemt. Ik hoor helemaal niet weg te gaan.' Ja, dat ben ik met je eens. Weet je hoe het is gebeurd? Hoe ben je dood gegaan? 'Ik weet niet eens meer hoe... Atem, jij vond mij. Wat is er gebeurd?'
Zijn ogen staan serieus. 'Ik vond je bewusteloos, althans, dat dacht ik. Ik bracht je naar bed en daar merkte ik pas dat je nauwelijks ademde. Direct heb ik om een genezer gevraagd maar toen hij kwam, was het te laat,' legt hij uit en staart hij ergens naar. 'Door de genezer, zijn Seth en Zahra gekomen. Toen ze begrepen dat je niet terug kwam, begonnen de tranen. Ze bleven huilen en vooral Seth, hij viel huilend in slaap met jouw naam op zijn lippen.'
'Geen wonder dat hij volledig overstuur was om mij weer te zien,' snap ik. Wacht eens even, ik vind het niet erg dat je bij hem kan zijn maar de anderen dan? Mijn ogen worden groot. 'Waar zijn de anderen?'
Nu verstijft Atem. 'Ik ben ze compleet vergeten,' bekend hij dan eerlijk. 'Ik hoorde iedereen praten over dat jij terug bent en wilde het met eigen ogen zien. De troonzaal heb ik nooit bereikt.'
Zacht stomp ik hem. 'Ga je gasten dan eens normaal ontvangen en zoals het hoort. Wat zullen ze wel niet denken?'
Lachend gaat hij uit bed. 'Trek je eigen kleding weer aan, oké.' Kort drukt hij nog een kus op mijn lippen, weet zich razendsnel aan te kleden en verdwijnt uit onze kamer.
Zelf ga ik uit bed en pak ik uit de kast een beige jurkje met bandjes op mijn bovenarmen. Welke keurig mijn figuurtje omsluit. Zo goed mogelijk probeer ik mijn haren te kammen en met sandalen aan mijn voeten, ga ik richting de troonzaal.

'Het spijt me, er was iets tussen gekomen.' Atem draait zijn hoofd als hij iets hoort. Meteen glimlacht hij vanzelf.
Yugi lacht even. 'Seto heeft ons ingelicht en we hebben iets gegeten.'
Alsof het een magisch woord is, rammelt mijn maag wat. Een blos verspreid zich over mijn wangen. 'Dat is eigenlijk wel een goed idee,' mompel ik en draai ik mij half om, om naar de keuken te gaan.
'Mana,' begint Atem en houdt hij mij tegen. 'Wij gaan naar de tuin.' Zijn blik gaat naar opzij. 'Yasmine, wil jij de keuken vragen om wat te eten naar de tuin te brengen?'
Yasmine, eigenlijk mijn kamenierster, buigt kort en verdwijnt dan.
Ik heb het niet eens door en zie nu ook Samra staan. 'Fijn om je weer te zien, Samra.'
'Fijn om u weer te zien.' De vrouw maakt een lichte buiging. Verder blijft ze meer op de achtergrond.
Als we in de tuin komen, zie ik Hasan. Een van de twee soldaten die altijd voor mijn veiligheid zorgen en dat van onze kinderen. Fahid komt er net bij staan. Alsof hij mij gelijk in de gaten houdt. Hasan is duidelijk hier bij Seth en Zahra.
'Dus Mana en Chione delen één lichaam?' Téa kijkt rond als iedereen plaats neemt. 'Zoals Yugi en Atem dat ooit deden?'
Atem knikt. 'Ja, maar het schijnt dat Mana nooit weg hoefde. Anders zou de tijd het niet proberen te herstellen en haar terug naar mij te brengen.'
Ergens schakel ik weer terug. 'Dan had ik ook nooit deze ketting gekregen.' Ik kijk omlaag naar de ketting. 'Mana heeft deze van jou gekregen op haar verjaardag.'
'Klopt, maar hoe houdt Mana's ziel verband met wat er hier aan de hand is,' zucht Atem. 'Sinds een paar weken zijn er rapporten van diefstal en soldaten worden ziek. We proberen te achterhalen of die twee met elkaar te maken hebben.'
'Ik weet wel wat van geneeskunde van onze tijd. Wellicht dat ik de oorzaak kan vinden, die hier nog niet bekend is,' suggereer ik. Ik help wel, klinkt Mana. Die voor mij als een geest naast mij lijkt te zitten. Al neemt ze het zelf weer over. Mana! 'Sorry, ik ben het weer.' Ik zweer het je, ik neem het over als je met hem in bed ligt. 'Chione!' Een blos is op haar wangen te zien.
Iedereen schiet in de lach.
Atem helemaal. 'Dus zo ziet het eruit toen wij nog gesprekken hadden.' Hij blikt naar Yugi.
Yugi heeft een even brede grijns en knikt. 'Ja.'
'Mama!' Zahra komt naar ons toe. 'Seto heeft uitgelegd dat je twee zielen hebt. Heeft de ander ook een Ka? Sorry, zij heeft ook een naam, toch?'
Ik knik. 'Haar naam is Chione en ze heeft vast een Ka maar welke dat is, weet zij ook niet.' Oké, hoe werkt dat? 'Seto?'
De priest komt erbij staan. 'Het kan lastig zijn omdat twee zielen één lichaam delen.' Hij richt zijn staf. 'Chione, je zal je moeten concentreren op je eigen energie. En Mana, hou je afzijdig deze keer.'
'Doe ik.' Ik doe ook mijn best, beloofd Mana. Dan voel ik de kracht van de staf. Alsof het een weg baant naar mijn hart en doe ik mijn ogen dicht. Nee, het doet alleen zeer als je je verzet, Chione. Laat het over je heen komen, adviseert Mana. Wat ik probeer.
'Chione?' Atem's stem kalmeert mij iets. 'Rustig, je doet dit vrijwillig. Laat je hart spreken.'
Alsof ik de kracht dan toelaat in mijn hart, voelt het aan als een opluchting. Bijna aangenaam en dan hoor ik weer andere geluiden.
'Wauw, dat is...'
Ik weet mijn ogen open te doen en zie ik een vrouw in de lucht. Net boven de grond. Gekleed in het wit met gouden sieraden. Gelijk herken ik Isis.
'Dat is Isis,' reageert Atem naast mij en gaat hij rechtop zitten.
'Sorry, ik ken haar niet.' Joey schudt zijn hoofd. 'Jij, Yugi?'
Ongelofelijk dat ik haar heb als mijn Ka. 'Egyptian Guardian Isis,' vertel ik de anderen. 'Ik heb je kaart in mijn deck. Achtentwintig honderd tegen tweeënveertig honderd,' herinner ik mij. 'Samen met Shield and Sword, heb je meerdere duels gewonnen voor mij.'
'We doen het samen, ik vertrouw jou en jij vertrouwt mij. Je geloofd in het hart van de kaarten,' vertelt Isis. Met een glimlach verdwijnt ze.
'Dat is niet alleen een sterke kaart maar ook een sterke Ka.' Atem lijkt blij te zijn. 'Behalve Fahid en Hasan, heb je zelf een beschermende Ka.'

Tijdens het eten is het even gezellig. Alsof we jaren lang vrienden zijn met elkaar. Het is aan het schemeren buiten en liggen Seth en Zahra op bed. Ik heb mij omgekleed om naar bed te gaan. Er is dus wel dergelijk iets aan de hand. Diefstallen, zieke soldaten. Zou het met elkaar te maken hebben?
Twee sterke armen wikkelen zich om mij heen. 'Wat was dat nou in de tuin?' wilt Atem weten. 'Wat zei Chione tegen je?'
Ik schud mijn hoofd. 'Het is al raar genoeg.'
Atem draait mij om. 'We zijn nu met zijn tweeën. Je kan alles zeggen zonder dat ik het vreemd vind.'
'Vooruit, weet dat ik je gewaarschuwd heb,' vervolg ik. 'Ik nam het over van Chione zonder het eerst aan te geven en daar was ze het niet mee eens. Dat doe ik niet nog een keer want ze merkte op dat zij het anders overneemt als wij in bed liggen.' Ik ontwijk zijn ogen.
Hij humt kort. 'Het kan ook per ongeluk gebeuren. Een risico van twee zielen in één lichaam.' Hij kust mij. 'Ik heb gewoon mazzel gehad met Yugi, zijn hoofd stond er totaal niet naar. Voor ons is dat nu wel anders.' Duidelijk denkt hij ergens over na. 'Schakel even om, want ik wil Chione wat vragen.'
Het is dat hij er om vraagt en draaien we het om. 'Wat is er, Atem?'
Zijn handen gaan naar mijn nek. 'Ik wil Chione beter leren kennen voordat er nog iets anders gebeurd wat we niet terug kunnen draaien. Sorry Mana.' Vervolgens doet hij de ketting af. 'Nu heb je even je hoofd weer voor jezelf.'
'Een zeldzaamheid,' grinnik ik. Aan de andere kant voelt het leeg aan. Alsof ik Mana volledig geaccepteerd heb en gewend ben. 'Maar er is al iets gebeurd wat je niet terug kan draaien. Dit is wie ik ben, hoe ik er uit zie. Ik ben Chione en ik heb nog nooit een relatie gehad. Toen je met Mana in bed lag, nam je het van mij weg terwijl ik niet eens mijzelf was. Atem, je was mijn eerste.'
Gelijk doet hij een stap achteruit. 'Als ik dat had geweten.'
'Dat wist Mana niet eens, dus voel je alsjeblieft niet schuldig,' reageer ik vlug. 'Ik zou alleen...' De woorden slik ik in en klem mijn kiezen op elkaar. Nee, dat zou hij nooit doen.
'Alleen wat? Hou je niet in, Chione, ik zei dat ik je beter wil leren kennen. Je kunt mij vertrouwen.' Hij klinkt zeker van zichzelf en doet een stap dichterbij.
Waarop ik een stap achteruit ga. 'Ik denk dat ik ook gevoelens voor jou heb,' beken ik. 'Ik bedoel, je bent een aantrekkelijke man.' Mijn wangen moeten erg rood zijn.
'Het zou vreemd zijn als je niks voelt voor mij, Chione. Je weet wat Mana en ik voor elkaar voelen,' gaat hij verder. 'Kan ik je verleiden om met mij in bad te gaan?'
Ik voel gewoon dat mijn wangen nog roder worden. 'Weet je dat wel zeker?'
Hij knikt en pakt mijn hand. 'Zahra en Seth zijn van Mana en mij. Ik heb nog een dochter bij mijn andere vrouw.'
Dat verbaasd mij totaal dus niet. 'Ik weet dat dat hier juist normaal is.' Ik zie een andere ruimte met een groot bad erin, gevuld met water dat lekker ruikt. Lavendel en rozen, lijkt het wel. Toch weet ik het niet zeker.
'Klopt, en ik dacht dat je wel een bad kon gebruiken. Twee dagen zonder eten en een bad.' Atem doet duidelijk niet moeilijk, trekt zijn kleding uit en stapt in bad. Het water komt tot zijn middel. 'Kom, het water is aangenaam.'
Even zucht ik en trek ik dan toch mijn jurk uit. Hij heeft mij min of meer al gezien dus ik kan er moeilijk echt op tegen zijn. 'Even dat je het weet,' ga ik verder terwijl ik in het bad stap. 'Het is niet zo dat je mij snel zwanger kan krijgen. In mijn tijd bestaat er iets en dat heet anticonceptie.' Ik kruis mijn armen voor mijn borsten.
Atem slaat zijn ogen omlaag. 'Manieren om een zwangerschap tegen te gaan.'
Ik ga bij hem staan en til zijn hoofd op. 'Atem, in mijn tijd gebeurd het genoeg dat de man weg gaat als hij hoort van een baby. Of de vrouw wilt het kind niet en ze laat het weghalen, of geeft het op voor adoptie. In mijn tijd is het min of meer een schandaal als een vrouw op zestien jaar een kind krijgt,' leg ik uit. 'Of we zijn er gewoon nog niet klaar voor. Ik heb altijd meer van de wereld willen zien, vaker mee doen met een tournament en ooit een keer de titel te krijgen van top duellist.' Mijn armen zakken lager.
'Misschien krijg je die kans wel als je ziel weer een lichaam voor zichzelf heeft.' Hij strijkt een lok haar achter mijn oor. 'Je kan onmogelijk hier vast zitten met Mana in één lichaam. Maar ik wil niet dat je je daar nu zorgen over gaat maken. Dit is voor jou en mij zodat wij elkaar beter leren kennen. Net als dat ik iets voor jou wil doen.' Zijn ogen gaan iets lager en komen terug omhoog. 'Iets wat ik eerder had moeten doen, als ik het wist.'
Voor ik het nog kan vragen, voel ik zijn lippen op de mijne en zijn hand in mijn nek. Eerst is het een voorzichtige en lieve kus. Welke niet lang duurt. Toch vinden mijn handen hun weg om zijn heupen.
Hij laat los. 'Chione, als je het niet wilt, zal ik weg gaan.' Zijn ogen kijken op een manier alsof hij hoopt op toestemming. 'Ja of nee, ik wil het nu weten.' Zijn stem klinkt zacht, vragend en hoopvol.
Ik besef dat hij het echt meent. Hij wilt mij niet alleen beter leren kennen, hij wilt het ook voor mij. Om mij meer te bieden. Alsof ik een belofte in zijn ogen kan zien. 'En Mana dan?' wil ik weten.
Atem kust me. 'Ze kan onmogelijk boos worden.' Een volgende kus land in mijn nek. 'Is dat een ja?'
Hoe moet ik nog antwoorden op deze manier? Die man kan zeker overtuigend zijn. 'Ja,' fluister ik meer en zoek ik houvast aan hem.
Heel even laat hij weer los. 'Chione?'
Ik glimlach en neem ik het initiatief om hem te kussen. Een kus die veranderd naar een zoen en leg ik mijn armen om zijn rug heen.
Zelfs hij trekt me dichter tegen hem aan met zijn armen losjes op mijn heupen en vervolgens zakt hij lager in het water.

******************