I just wanna sleep.

Slaperig stapte ik de allerlaatste bus van die avond, of moet ik nacht zeggen, op. Ik was doodmoe, maar het was een geweldig concert geweest. Het ergste moest nog komen, over een uur zou ik weer thuis zijn en mijn ouders dus onder ogen moeten komen… Waarschijnlijk kreeg ik voor de rest van mijn leven huisarrest of zo. Maar ja, ik had dit concert voor geen goud willen missen.

-Een uur later-

Ik probeerde mijn sleutel zo stil mogelijk in het slot te steken, en hem om te draaien.
Voorzichtig deed ik de deur open en trok mijn schoenen uit. Op kousenvoeten liep ik de trap op, ik vermeed de derde traptrede, die kraakte.
‘Oef,’ zuchtte ik toen de deur van mijn kamer achter me dichttrok. Ik had het overleefd. Morgen, dat zou een andere zaak worden, maar nu kon ik tenminste rustig gaan slapen. Of dat dacht ik toch…
‘Jongedame!’ riep er plots iemand achter me. Met een ruk draaide ik me om. In de deuropening stond papa en hij zag er niet echt blij uit.
‘Euhm… Hallo papa,’ zei ik omdat ik niets anders kon bedenken.
‘Hallo papa!? Is dat het enige wat je kan bedenken?! Je hebt ons godverdomme bijna een hartaanval bezorgd! ’s Ochtends vinden we een leeg bed en om 12 uu ’s nachts ben je nog altijd niet thuis! Snap je dan echt niet hoe bezorgd wij waren?! We dachten dat je van huis was weggelopen! Waar ben je eigenlijk naar toe gegaan? Oh wacht, laat me raden… Naar dat concert van die Bibber zeker?’
‘Bieber, papa, Bieber!’ schreeuwde ik naar hem. ‘Snap je dan echt niet hoe belangrijk dat concert voor mij was? Justin Bieber komt misschien maar één keer in de tien jaar naar België! Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik niet naar dat concert was gegaan! En laat mij nu alstublieft slapen, ik ben doodmoe.’
‘Oké,’ gaf papa zich gewonnen. ‘Het is inderdaad niet het juiste tijdstip om dit gesprek te voeren, maar je komt er niet onderuit hoor! Morgenochtend in de keuken, samen met mama! Heb je dat begrepen?!’
‘Ja, papa,’ zuchtte ik, en ik draaide me om en kroop in m’n bed.

Reactiees; anders geen vervolg x)