{Narnia}When 2 enemies fall in love[Two Hundred and one]

Iedereen stond bezorgd recht en liepen snel naar de plek waar de stemmen van Lucy en Gabrielle van kwamen. Hun stem klonk helemaal niet alsof er iets gevaarlijks was maar toch konden de anderen geen risico's nemen. Er mocht geen gevaar zijn voor Lucy en Gabrielle. 'Luus?'riep Peter gehaasd,'Waar ben je?''Hie-ier!'klonk haar stem een beetje verderop,' Het is echt geweldig.' Edmund glimlachte nieuwsgierig:'Oké,nu wil ik wel weten wat er zo geweldig is.' En liep snel naar Lucy en Gabrielle toe. Al snel klonk zijn stem terug:'Waw. He, kom eens. Dit is.. geweldig!' Nu werd de rest echt nieuwsgierig en volgden hem. Ze volgden hem, tot ze aan een grasgroene plek stonden, die grotendeels omringd werd door een grote grijze rots. In die rots, het moest wel een berg zijn, zat een gat en van buitenaf kon je ze al zien schitteren. In de muren van de grot zaten robijnen, topazen, amethysten, smaragden, opalen en diamanten. Alles in de muur glinsterde hevig in het zonlicht. Selenas mond viel open, dit had ze nog nooit gezien. De jongens, Peter en Caspian, schoten direct naar de berg, waar ze al snel naar boven klommen, waar Edmund, Lucy en Gabrielle stonden met een glinstering in hun ogen. En dan volgden de meiden. 'Ik ben rijk!'zei Edmund zodra iedereen er was en zijn zakken staken al behoorlijk vol. Bella moest lachen en kon het niet laten hem te knuffelen:'En dat komt dan van een koning.' Nu moest iedereen lachen. 'Bella,'zei hij,'Zelfs de rijkste mens van het helal zou bij het zien van dit watertanden.' 'Daar heeft Ed gelijk in,'zei Lucy ongeduldig,'Kom! Neem zoveel je kan mee!' 'Ja!'zei Gabrielle met een grote grijns,'Deze kans kunnen we niet laten liggen!' 'Hé! Rustig,'zei Susan zuinig,'We moeten er niet te veel meenemen! Anders blijft er hier geen meer liggen. En hebben we er eigenlijk wel nodig?' Ze keek toch wat hebberig naar de edelstenen maar onderdrukte het. 'Suus,'zei Caspian glimlachend,'Diamanten en edelstenen! Gabrielle heeft gelijk, die kans kunnen we gewoon niet laten liggen!' 'En er is niet echt veel om mee te nemen,'zei Peter,'Want we moeten ook nog beneden geraken. Maar we kunnen wel wat meenemen met zen achten,'zei Peter grinikkend. 'Nou, neem dan!'zei Selena enthousiast en liep naar haar zusje toe. Iedereen nam edelstenen, tot hun zakken echt wel vol zaten, net als hun handen. 'Nou, is er geen zakje?'vroeg Gabrielle die rondkeek. 'Neen,'zei Peter met zijn handen vol,' Die zijn nog op ons plekje. We zullen het zo moeten doen.' En na een tijdje gingen ze terug, met een hele lading mee. Nadat Lucy dehare op de grond had gelegd, plofte ze neer. 'He, Edmund. Nu moet je wel eens gitaar spelen.