1.4 Goodbye

Mijn vader gooide een grote tas voor mijn neus neer. Dat waren vast mijn spullen. Mijn ouders gingen naar binnen terwijl ik nog even buiten stond en om me heen keek. Ik zag dat alle buren door de ramen keken. Begrijpelijk. Er kwam vast niet vaak iemand hier heen! Ik begon mijn tas mee naar binnen te slepen. Wow. Ook van binnen was het huis echt wel heel mooi. En vooral ook groot! Oké eerst even mijn tas op mijn kamer droppen.
'Mam?! Pap?!' schreeuwde ik door het huis heen.
'Boven!' schreeuwde mijn vader terug. Fijn. Mocht ik mijn tas de trap op slepen. Ik zuchtte vermoeiend toen ik zag hoe ver de trap naar boven ging. En hij draaide ook nog! Kreunend van vermoeidheid kwam ik boven. Dit gingen ze me niet aan doen! Moest ik nou echt, elke dag, die stomme schooltas naar boven tillen?! Ik liet hem 's ochtends wel gewoon naar beneden vallen!
En als die niet beneden kwam gaf ik er wel een schop tegen aan! Mijn tas liet ik op de overloop staan terwijl ik naar een kamer liep waarvan de deur open stond. Toen ik binnen kwam zag ik mijn vader en moeder al hun kleren in de kast aan het leggen.
'Waar slaap ik?' vroeg ik.
'Op zolder?' zei mijn moeder. Wat?! Ik word eerst tegen mijn wil hier heen ontvoerd, en nu word ik op zolder gedropt?!
'Op zolder?' herhaalde ik mijn moeder verbaast. Ze knikte.
'Er is ook een balkon' ging ze verder. Een balkon? Mocht je het dan nog wel een zolder noemen? Ik had nog nooit van een zolder met balkon gehoord. Maar dat lag vast aan mij!
'En hoe kom ik daar?' vroeg ik.
'Einde van de hal, de trap op' zei mijn vader. Ik realiseerde me het allemaal eigenlijk nog niet. Ik zat ergens nog steeds een beetje in de waas dat ik gewoon zo wakker werd en dit allemaal afgelopen was. Ik liep mijn ouders hun kamer uit en sleepte mijn tas door de hal naar de zoldertrap. Nee, dit konden mijn ouders niet menen! Ook deze trap cirkelde rond en ging toch wel aardig ver naar boven.
'Getver' mompelde ik gefrustreerd. En vermoeid en chagrijnig begon ik ook aan deze toch de trap op met een zware tas. Toen ik eindelijk boven kwam had ik niet eens de kracht en behoefte meer rond te kijken en mijn tas uit te pakken. Ik liet me meteen op mijn bed vallen en viel al snel ik slaap. Met schoenen, kleren en al aan.