Hoofdstuk 11

In de pauze loop ik snel naar de kantine en ik zoek meteen naar Edward. Ik zie hem nergens zitten terwijl de rest van zijn familie er wel is. Ik loop naar de katinedame en laat me wat eten opscheppen. Ze weet inmiddels dat ik graag groente en fruit hem en niet veel ongezonds. Ik loop naar de tafel waar Tom , Heidi , Eric en Anne al zitten. Nog voor ik ga zitten kijkt Anne me aan. "Die Cullen zocht je. Hij zei dat ie buiten op je wacht bij zijn auto." Ik knik en ik kijk Tom nog even aan. Ik neem mn appel mee en ik loop snel naar buiten. Ik denk aan vanaochtend hoe hij even af wachtte en wat hij allemaal wel niet aan het bedenken was. Mijn kans in de hoop dat hij me naar huis zou brengen werd met een stap kleiner. Hoe dichter ik bij zijn auto kwam hoe onzekerder ik me ging voelen of hij me wel wou brengen. Of hij nu niet dacht dat ik hem leuk vond. Het is wel zo maar dat kan ik moeilijk zeggen. Ik ken hem nauwelijks. Maar elk woord wat hij zegt klinkt als muziek. Muziek die je maar niet stop wilt zetten en maar opnieuw wilt blijven draaien.
Ik sta niet veel later stil voor de belachelijk lange Edward Cullen. Ik kijk nam boven en neem een hap van mn appel. "Heb je het niet koud?" Hij schud lachend zijn hoofd en kijkt me voor het eerst recht in mn ogen aan. "Ik heb het aan mn familie gevraagt en ze zouden Carlisle wel bellen. Maar ze baalde wel dat ik er nu pas mee kwam. Anders was mn zus met der eigen auto gegaan."
Hij kijkt me met zijn Caramel ogen aan. Ik weet niks te zeggen en kijk hem ongelovig aan. "Dus ik kan met je meerijden vanmiddag na school?" Hij knikt en lacht weer naar me. Ik wou er bijna uitflappen hoe leuk hij is als hij lacht maar ik hou snel en wijzenlijk mijn mond en neem snel nog een hap van mijn appel. "Ik ben om 3 uur klaar."
"Ik ook. Ik heb het laatste uut gym." Zeg ik en ik kijk hem lang aan.
"Ik wacht wel bij het gymgebouw op je." Hij kijkt me even aan en loopt dan weer weg. Ik staar hem nog even na. Hij loopt elegant. Zo kan toch alleen maar een model lopen? Ik kijk hem nog even ongelovig aan en loop dan ook naar binnen nog naar de kantine. Maar het heeft niet veel nut meer. Als ik net 1 voet in de kantine zet gaat de bel. “Ja tuurlijk joh.” Ik draai me om en ik loop naar het gebouw waar ik spaans heb.


Na gym kleed ik me zo snel mogelijk om. Zodat Edward niet te lang hoeft te wachten in die kou. Ookal is het april de kou is niet te harde. “Jij hebt haast.” Een paar meiden kijken me aan die nog maar in hun ongdergoed staan terwijl ik alleen nog maar mn haar weer goed hoef te doen en een shirt aan hoef te doen. “Ja ik krijg een lift. Ik wil hem niet te lang laten wachten.” Ik trek mn shirt over mn hoofd en doe snel mn jas aan. Ik neem niet eens de tijd om mn jas dicht te doen en ik pak mn tas en loop naar buiten. Hij staat er zoals hij had beloofd. Ik kijk even naar Edward die nonchalant tegen de muur staat te wachten op me met zijn tas over zijn schouder en zijn jas uit. “Hey.” zeg ik om de stilte te verbreken. “Hey kom dan gaan we.” Ik loop snel achter hem aan. “Jij neemt grote stappen.” ik loop vermoeid achter hem aan en bij zijn auto kom ik weer effe op adem. “Valt wel mee toch. Jij loopt misschien gewoon langzaam.” Hij lacht en geeft een knikje dat ik in kan stappen. Ik doe de deur open en gooi mn schooltas achterin. Het is een poosje stil in de auto en ik kijk naar de radio die uit staat. “Mag misschien de radio aan?” Ik kijk hem verlegen aan en draai snel mn hoofd weg als hij naar me kijkt. “Ja hoor dat mag wel.” We steken allebei onze handen uit en ik raak zijn vingers aan als ik de radio aan wil doen. Ik trek van schrik mn hand snel terug. Niet omdat ik schrik van zijn hand die de mijne raakt. Ik schrik eerder van de kou die zijn heeft. “Je handen lijken wel bevroren.” ik kijk hem aan terwijl hij hard in het stuur knijpt. Heb ik nou wat verkeerds gezegt? Ik zei alleen maar dat hij koude handen heeft. En hij is meteen boos.


De hele rit naar mijn huis is het stil geweest in de auto op de radio die aanstaat na dan. Edward stopt voor mijn huis en hij stapt uit. Ik doe mijn gordel los en pak mn tas. Als ik de deur open wil doen staat Edward naast de deur om hem open te doen. “Uhm bedankt.”Ik kijk hem lang aan en ik voel hoe het bloed naar mn wangen stroomt en ik voel mezelf gewoon blozen. Waarschijnlijk lacht hij me straks uit. “Wil je nog binnenkomen? Of ga je liever naar huis?” Ik kijk hem afwachtend aan. Zeg ja Zeg ja Please zeg ja. “Nee sorry ik moet nog wat doen thuis en ik moet nog een goede vriendin van me schrijven ze heeft het de laatste tijd erg moeilijk. Maar ik wil wel even naar je auto kijken als je dat niet erg vind.” Ik knik. “Oh ja graag als je er naar zou willen kijken dan weet ik wat het is. Maar je bent niet verplicht het te doen hoor.” Hij lacht even en gooit de deur dicht. “Nou dit is mijn mooie zwarte Volvo. Die het dus niet doet.” Ik kijk depri naar mn auto die op de oprit staat. Edward loopt er naar toe zonder nog maar iets te zeggen en begint meteen aan mn auto. “Ik ben even binnen. Zeg je het even als je weg gaat of als er iets is?” Ik kijk hem aan. Ik blijf maar proberen zijn gezicht in mijn hoofd te branden zodat ik aan hem kan denken. Maar aangezien hij niet echt bepaald veel zegt tot nu toe kan ik zijn stem er niet echt bij printen. Ik voel me echt een idioot en loop snel naar binnen.



Na 2 uur word het op de deur geklopt. Ik loop naar de deur en doe hem open. “He is het gelukt?” Ik kijk Edward aan die met zwarte handen in de deur opening staat. “Nee maar misschien kan Rosalie er naar kijken. Die heeft er nog wat meer verstand van. Mag ik even mn handen wassen?” Hij steekt zn handen de lucht in en ik begin zachtjes te lachen. “Mooie handschoenen hoor,” Ik doe de deur verder open en Edward loopt naar binnen naar de keuken. “Sorry voor de rommel maar ik moet eten maken en mn broertje komt zo thuis dus die zal wel honger hebben.”
“Geeft niet bij ons is het ook wel eens een rommel.” Edward lacht naar me en doet dan snel de kraan aan om zn handen te wassen.“Ik kom je morgen nog wel halen voor school dan hoef je niet te lopen.” Zegt hij voordat hij weg gaat naar huis. “Ja is goed. Doei tot morgen.” Ik ga verder met het avondeten.