11

Ik sloot mijn ogen even en hoorde de jongens vertrekken. Ik dacht dat ik eindelijk rust had maar toen werd er geklopt op het raam. Ik kroop weer uit bed en deed het gordijn een stukje open. Ik schrok van de persoon die er stond en deinsde achteruit. "S-Spero?" de man knikte "Kom eens gezellig naar buiten Saffier.. Ik zie je rode ogen ik ben niet gek" ik was ook niet gek en zag het zilveren mes in zijn hand. Ik schoot naar beneden de trappen af "Allemaal naar de saferoom, Caius weet waar die is!" riep ik. "Saffier was is er aan de hand" vroeg Esme "Spero is hier en hij wil me.." Carlisle was de enige die Spero kende en leek het te snappen "Jongens die Spero dood vampieren en wezens.. Luister naar Saffier en ga" ik drukte een kus op het hoofd van mijn man en mijn zoon en toen was de hele kamer leeg. Alleen ik was er nog. Ik liep naar buiten via een zijdeur en liep naar Spero toe "Wat wil je van me?!" hij draaide om "Je bent zo veel mooier nu Saffiertje" ik gromde "Ik ben ouder dan jij bent, Noem me geen Saffiertje!" ik gromde "Kalm aan Saffier, Ik ben hier niet om je te doden" ik kantelde mijn hoofd en liep naar achteren toen hij op me af kwam "Rustig, Ik beloof het ik dood je niet" ik wist dat Spero zijn beloftes altijd na kwam en bleef dus staan. "Als je me niet dood wat doe je dan hier?" mijn stem klonk woedend "Ik kom je halen Saffier, Je bent en blijft mijn eigendom" ik gromde "Dat ben ik niet!" toen ik op hem afsprong zaten mijn handen aan elkaar vast met een metalen band die zelfs vampiers niet kapot kregen "Laat me gaan!" toen kwamen er 3 beschermers aan die ik nog nooit had gezien "Saffier, Dit zijn de beschermers van Canada, Dezen gaan jouw familie straks in de gaten houden terwijl jij en ik gezellig bijkletsen in Seattle" ik slikte en werd toen in de zwarte bus van Spero gegooid..