Scar 117

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
Wanneer ik het contact verbreek, vindt mijn blik de hare weer en ik zeg, mijn stem zo oprecht mogelijk: 'Wat er ook gebeurt, we vogelen het samen wel uit.'
Ze antwoordt niet, maar ze kijkt wel naar me op en glimlacht naar me, en haar glimlach is zo onbegrijpelijk mooi.
De binnenkant van haar hoofd moet wel een verschrikkelijke plek zijn.