Our Love Continues *231*

Deel 11
De volgende ochtend als ik wakker word heb ik het gevoel dat me hoofd ontploft. Als ik me ogen open is Kiro het eerst wat ik zie. Hij slaapt nog. Ik sta op en loop naar beneden. Moe ga ik aan tafel zitten en denk na over gisteren. Ik vond het geweldig met hem. Maar ik had hun hoofdstuk afgesloten. En hoe zou Lum reageren als Kiro hier was. Maar daar zal ik volgens mij snel genoeg achter komen. De voordeur gaat open en dicht en even later lopen Lum en Lesly (zijn vriend) naar binnen. ‘Lum!’ roep ik vrolijk en spring om zijn hals. Maar ik zak alweer snel op me stoel van de hoofdpijn. ‘zo, ben je gisteravond gezellig uitgegaan?’ vraagt Lum lachend. ‘Ja, doe dus zachtjes,’ snauw ik hem toe. ‘En hoi Lesly,’zeg ik er vlak achteraan. Lum en Lesly gaan bij mij aan de tafel zitten en Lum kijkt me me vaderlijk aan. ‘Met wie was je gister uit Fawna?’ ‘Iemand,’ mompel ik. ‘Je weet dat je alles via mij moet regelen er lopen een stel gekken rond Fawna, ik wil niet dat ze jouw pakken. En als dat gebeurd wat moet er dan met Emilie gebeuren,’ zegt Lum streng. ‘Chill, ik zei toch dat ik koppijn heb doe dat alsjeblieft rustig!’ zeg ik lichtelijk geïrriteerd. ‘Wat is hier aan de hand?’ horen we dan slaperig. Snel draai ik me om en in de deuropening staat er slaperige Kiro in z,n boxer. ‘Kiro?’ vraagt Lum verbaasd. ‘Wat doe jij hier?!’ Snel sta ik op. ‘Lum naar de woonkamer Kiro naar boven en Leslie, doe waar je in in hebt,’ zeg ik en fladder met me handen in de richting war ze naar toe moeten. Tot mijn grote verbazing luisteren ze ook nog een s braaf.