Chapter 34

Zo te zien staat de rest al te wachten bij het water. 'Waar was je?' vraagt Isran. 'Iets regelen. Wat is het plan?' Isran knikt. 'Vrij simpel. We bestormen het kasteel. Je hebt de boog?' Ik knik. 'Ja, en de pijlen.' 'Mooi. Jij zal hem confronteren, samen met Serana. Hij zal zich waarschijnlijk in de kapel verbergen. Wij zorgen voor de rest.' Het is niet veel, maar het is iets. Ik knik. 'Goed, laten we gaan.'
We staan voor de deur. 'Is iedereen zover? Je kan nu nog terug.' Niemand zegt iets. Isran knikt. 'Mooi zo.' Hij duwt de deur open en trekt meteen zijn zwaard. 'Jullie laatste uur heeft geslagen, tuig!' We stormen naar binnen. Zo te zien hadden ze ons niet verwacht. 'Stop ze!' schreeuwt Vingalmo. De vampiers staan op. Bokul schiet er een neer, net als een lid van de Dawnguard. Ik zie een Flame Atronach langs me vliegen. Die heeft Isran opgeroepen. Ik hak het hoofd af van een bosmer vampier. 'Serana, Arwen! Kom hier naartoe!' Ik ren achter Isran aan. Hij staat bij een grote deur. 'Dit moet naar de kapel leiden. Ga naar binnen. We hebben het hier onder controle!'
Serana en ik rennen de kapel naar binnen. Daar staat hij. Daar staat Harkon. Mijn bloed begint te koken. Langzaam draait hij zich om. 'Kijk eens aan. De Dragonborn en mijn dochter. Kom je je vader een bezoekje brengen, dochter?' Ik kijk naar Serana even. 'Het is voorbij, vader.' Ik haal de boog tevoorschijn. 'Geef je over, Harkon. Je kunt geen kant meer om.' Hij grinnikt. 'Is dat zo? Onderschat me niet, Arwen.' Ik slik even, maar zet geen stap achteruit. 'Ik weet wat je Vaerel hebt aangedaan. En ik weet...Dat je weet dat dat me heeft beschadigd. Maar ik sta dit niet toe. Je zult niet overwinnen, Harkon. Het is voorbij.' Hij loopt naar me toe. 'En heb je je ooit afgevraagd waarom?' Verbaasd kijk ik hem aan. Wat is dit nu weer voor een vraag? Wat doet dat er toe? 'Doet dat er toe?' vraag ik hem. 'Precies wat ik dacht,' antwoordt hij. Hij staat op enkele centimeters van me af. 'Je hebt je nooit afgevraagd waarom ik de zon wil verduisteren?' 'Zodat vampieren kunnen doen en laten wat ze willen, met jou als hun koning.' Hij schudt zijn hoofd. 'Om de veiligheid van mijn soort te kunnen waarborgen.' Zijn soort? 'Jouw soort? Je bent toch niet geboren als vampier? Waarom wilde je dat überhaupt?' Hij draait zich om en loopt weg. 'Het is niet belangrijk. Waar het nu om gaat, is dat jij me die boog geeft.' Ik schud mijn hoofd en pak de boog steviger vast. Ik pak een pijl, en span de boog. 'Het is voorbij,' zeg ik. Hij wil naar voren schieten, maar ik ben eerder. Ik laat de pijl los en Harkon vliegt naar achteren. De kamer is even fel verlicht. Ik zet een paar stappen vooruit. Harkon ligt op de grond, bij de fontein. Ik pak een nieuwe pijl en span mijn boog. Hij trekt zich recht. Ik zie hem hijgen. 'Niet verwacht?' vraag ik hem. 'Wil je er nog een?' 'Ik wil jou!' gromt hij. Hij pakt mijn pols en trekt me met hem mee naar achteren. Ik schiet de pijl en raak hem in zijn borst, maar kan niet voorkomen dat ik met hem in de fontein val! 'Arwen!' hoor ik Serana schreeuwen. Ik ga kopje onder. Ik probeer me los te rukken, maar Harkon laat me niet los. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik verlies mijn bewustzijn...