Chapter Twenty-Six.

-Tom.
Ik parkeer mijn auto berg de TomTom op en stap uit.
Ik kijk naar het huisje, het is niet groot maar het ziet er wel erg knus uit.
Ik open het hekje en loop het pad op die eindigt bij een traptje, ik loop het trappetje op en ik sta voor een witte deur.
Ik haal even diep adem en ik druk op de bel.
Na een paar seconde word de deur geopend door een Blonde volwassen vrouw, ik schat haar een jaar of 40.
'Hallo ik ben Tom Kaulitz, is Marley thuis?' vraag ik heel beleefd.
'Marley?, Marley zit in Berlijn in een hotel en geeft optredens' zegt de vrouw lachend.
'Nee, Marley hoort thuis te zijn.' antwoord ik sirieus.
De vrouw kijkt me raar aan en ik zie in haar blik dat ze begint te twijfelen.
De vrouw zet de deur op een kier zodat ik niks meer kan zien en ik hoor haar roepen, 'Marley, ben je daar?'

-Marley.
Ik word wakker van een stem die mijn naam roept.
Ik wrijf in mijn ogen en luister goed.
Ik hoor niks meer, ik heb het vast gedroomd.
Dan hoor ik dezelfde stem nog een keer, het is de stem van mijn moeder.
Ik spring op, trek een joggingsbroek aan en race naar beneden.
Ik vlieg mijn moeder om haar nek en ik begin spontaan te huilen, alle emoties van de afgelopen weken komen eruit.
Ik wil het haar net allemaal gaan uitleggen als ze me onderbreekt en zegt dat er iemand voor me aan de deur is.
Ik denk dat het Katt is, ze heeft me vast gevolgd.
Ik open de deur en schrik,het is Katt niet maar Tom.

-Tom.
Ik zie haar staan, met rode ogen van het huilen en haar haar door de war.
Ze heeft een jogings broek aan die haar verdomt sexy staat.
'Tom' zegt ze en ze begint te huilen.
Ik neem haar in mijn armen en streel haar rug, 'Stil maar lieverd' probeer ik haar te troosten.
Ik kan er niet tegen als ze huilt, dat doet mij zo pijn van binnen.
'Kunnen we even praten?' fluister ik in haar oor.
Ze kijkt me aan met haar lieve rode oogjes en ze knikt.
Ze pakt mijn hand en trekt me mee de trap op.