Hoofdstuk 12

Het was amusant om de reactie van alle jongens te zien, al helemaal toen ze alle ruimtes zagen. De technologie was al bekend bij Isa en Kim het enige verschil was dat de meiden van Osaka helemaal los waren gegaan met verf om de boel op te leuken. Er werden al snel groepen gevormd die allemaal andere delen van het trainings centrum dwaalde om alles goed te bekijken. Kim was ook niet verbaast om Isa te vinden half onder een van de machines.
'Wat ben jij aan het doen?' Het was Willy die de vraag had gesteld. Isa duwde haar hoofd onder het metaal vandaan, stof in haar haar wat ze even snel en rommelig omhoog had gebonden. 'Sue zei dat hij het niet deed dus ik keek even of ik wat kon vinden.' Ze negeerde de rare blikken. 'Het is alleen een doorgebrande kabel. Ik kan het makkelijk fixen als ik de juiste spullen heb.'
De verbaast blikken werden niet veel beter toen Kim antwoord gaf. 'Heeft Mr. Veteraan geen gereedschapskist in het busje? misschien kan je daar wat lenen?'
Isa haalde haar schouder op. 'Ik kan het proberen, maar ik wil eerst kijken of ik nog wat anders kan vinden.'
'Succes met dat, ik ga kijken bij de rest.'
Kim kreeg alleen een duim omhoog voor haar vriendin zich weer onder de machine schoof. Ze liep weer terug naar de ingang waar Sue, Mark en Erik in discussie stonden waar Willy zich bij aansloot, waarschijnlijk om geen ruzie te zoeken met Isa. De tiener schudde haar hoofd met een kleine lach en sloot zich aan bij Lina die achterwege stond.
'Dus dit is het trainingscentrum van Epsilon?' Vroeg de coach zacht. Kim knikte.
'Het ziet er naar uit van wel.' antwoordde ze tussen geperste lippen. 'Maar alles werkt nog prima, het meeste tenminste. Het slaat nergens op dat het verlaten is.'
Lina knikte met een kleine glimlach terwijl ze haar blik richtte op Willy die op de grond belandde na een van de machines te hebben gebruikt maar kon verder geen antwoord geven toen Mark's stem door het hele gebied galmde.
'Mogen we hier trainen?' Riep hij met een hoopvolle blik in zijn ogen.
Sue keek bedenkelijk de groep in. 'Je kan maar beter ja zeggen, ik ben dit ding toch al aan het fixen!' Kwam Isa's reactie terwijl ze met een tang rondzwaaide. Waar zie die zo snel vandaan had kon niemand zeggen.
Erik keek Sue smeekend aan. 'Alsjeblieft?'
Dit deed direct de schakelaar om en Sue klemde zich om de arm van de aanvaller. 'Natuurlijk.' Kirde ze gelukkig uit. Kim kon Erik alleen maar een sympathieke blik schieten.
'Ik zie dat Isa haar hobby nog niet heeft op gegeven.' Er was een nostalgische blik over Lina's gezicht geschoven.
'Het enige wat is veranderd is dat alles wat ze sloopt ook weer werkend in elkaar zet, zonder kortsluiting of ontploffingen.'
'Dat is zeker een hele verbetering.'
Kim kon de zachte lach niet tegen houden. 'Ik ga kijken of het ook zo kan blijven.'
---
'Zo dat zou het moeten doen!' Isa klopte het stof van haar broek. Ze had alle draden weten te repareren en alles opgeruimd nadat ze de gereedschapskist had geplunderd.
'Nu nog uittesten?' vroeg Kim terwijl ze naar de console toe liep. Het was een speciale machine om verdedigingstechnieken uit te testen en te trainen.
Isa gaf haar vriendin een grijns. 'Hoor ik een vrijwilliger?'
'Waarom ook niet.' De roze-harige tiener draaide de knop om en het scherm lichtte op. Hij stond op het eerste niveau dus het zou makkelijk in te komen zijn.
Het was uiteindelijk op niveau 4 toen Kim eindelijk pauze nam. De machine werkte als een zonnetje en Isa zelf was al snel begonnen aan haar eigen training. De leden van Raimon waren door het hele gebied verspreid en waren hard aan het werk, dit was de perfecte kans om er even snel uit te schieten.
'Hey Sue.' Het meisje draaide zich om naar Kim met een vragende blik. De tiener gaf geen antwoord maar zwaaide haar over, weg van de machine.
'Ja?'
'Misschien is dit een hele rare vraag maar zit er ergens een hobby winkel in de buurt?' Sue keek haar even raar aan maar knikte toen.
'Ja er zit er eentje niet ver van het park vandaan. In de hoofdstraat. Ik denk zo'n 5 minuten.'
Kim gaf haar een glimlach. 'Dank je.'
----
'Waar kom jij vandaan dan?' Kim draaide zich verschrikt om. Nathan keek haar nieuwsgierig aan met een waterfles in zijn handen. De tiener zette de tas die ze vast had bij haar voeten en keek even snel om zich heen.
'Ik was wat halen voor Isa.' Begon ze. 'Ze is jarig de dag na de wedstrijd tegen Epsilon dus ik wilde nog even snel wat halen voor er geen tijd meer voor was.' Legde ze snel uit.
De jongen gaf haar een kleine glimlach en leunde tegen de muur aan met een nieuwsgierige blik op de tas. 'Wat heb je gehaald?'
'Een schetsblok en Potloden.' Er kwam een kleine grijns op haar gezicht. 'Misschien stopt ze dan eindelijk met het stelen van jullie spullen.'
'Ja, ik weet niet hoeveel papier ik nog kan missen.' Kim wist direct waar hij het over had. 'Ugh, en ik bedenk me nu dat ik mijn engels nog af moet maken.'
Kim lachte zacht. 'Als je hulp nodig hebt geef een gil.'
Nathan trok een wenkbrauw op. 'Volgens mij ben jij de enige die vrijwillig huiswerk doet wat je niet eens hebt.'
De tiener keek verlegen weg. 'Ik zou hierna graag weer naar school willen, dus alles wat ik op kan pakken is mooi meegenomen.' Ze schudde haar hoofd. 'Maar dat zie ik dan wel. Hoe gaat het met de training?'
Zijn gezicht zei genoeg en ze kon het niet laten zachtjes te lachen. 'Het komt wel. Als je er eenmaal aan gewend ben is het niet zo erg meer om bekogeld te worden met schoenen.'
'Ik weet nu niet of ik me beter moet voelen of bezorgd.'
Het enige antwoord wat hij kreeg was een schouderophaal en een kleine glimlach en ze kon zien aan zijn gezicht dat het niet hielp.
'Het gaat wel goed komen. Jullie zijn nu al een stuk verder gekomen in een paar weken wat ons maanden heeft gekost.'
'Jij en Isa zaten in het hoogste team toch?'
Kim knikte kortaf. 'Ja.' Het heeft ons bijna vijf jaar gekost om daar te komen. Het leek haar beter om die zin in te slikken. 'Hoezo?'
'Denk je dat we tot dat niveau kunnen komen?' Hij keek haar niet aan maar ze gaf hem alsnog een geruststellende blik.
'Met de snelheid waarin jullie vooruit gaan zullen jullie er gemakkelijk komen.'
Er viel een comfortabele stilte en Nathan gaf een haar een dankbare blik. De stilte was niet van lange duur toen Isa aan kwam met een enorme grijns op haar gezicht. Kim kon nog net op tijd de tas aan de kant en uit het zicht duwen.
'Kom op!' Kim struikelde bijna over haar eigen voeten toen Isa haar mee trok.
'Wat is er zo dringend?'
Isa gaf geen antwoord maar stond praktisch te stuiteren op haar voeten met een scheve glimlach.
----
Het was een goede verassing, en Kim kon Isa's enthousiasme begrijpen.
'Hoe gaat het met de rest van je team?' Vroeg ze aan de jongen aan de andere kant van het scherm.
Jordan gaf een kleine glimlach. 'Ik heb Pat's hulp nodig ze in toom te houden.'
Isa liet een luidde lach horen. 'Tuurlijk joh, iets zegt me dat jij een van de ergste bent.'
'Hey! Ik ben niet zo erg.'
Kim besloot mee te plagen. 'Was jij niet degene die we telkens van het dak af moesten halen als je weer een kwade bui had?'
Jordan's ogen knepen samen. 'Ik kom nu tenminste zelf naar beneden.' mompelde hij verontwaardigd.
De twee meiden konden er alleen maar om lachen. Het voelde goed om weer contact te hebben met iemand die ze al kende sinds kleins af aan. De leden van Gemini Storm waren opgevangen en herplaatst dankzij de hulp van Lina en de Politie. Zo konden ze helemaal los komen van de effecten van de meteoriet en hadden ze een dak over hun hoofd. Meer details hadden ze niet gehad en Jordan weigerde ook meer te zeggen. Kim snapte het wel. Van wat ze had kunnen opvangen in het gesprek was er een enorm schuldcomplex de rondte aan het doen, hoe erg de Jordan het ook probeerde te verbergen.
'De wedstrijd met Epsilon is over 3 dagen toch?'
Isa knikte. 'Ja, en deze keer gaan we meedoen ook.'
Jordan's gezicht betrok voor een enkele seconde, en wist toen een glimlach te geven. ‘We zullen allemaal duimen voor jullie, voor het hele Raimon team.’
‘Thanks, Jay.’
Z’n gezicht betrok voor een seconde door de bijnaam toen er een luide knal kwam vanaf zijn kant van de lijn.
‘Wat was dat!’
Er was een korte pauze.
‘Er is niemand dood!’
‘Wa-‘ Isa en Kim deelde een geamuseerde blik toen de groen-harige jongen rood aanliep. Lina die haar best deed niet mee te luisteren probeerde niet te lachen. ‘Wat is dat voor een antwoord!’ Jordan draaide zich snel naar de camera. ‘Ik moet gaan voor ze het huis af branden.’ En toen onder zijn adem. ‘Sinds wanneer ben ik de meest volwassen hier.’ Voor het scherm op zwart ging.
Het bleef even stil voordat Isa een gniffel liet horen.
‘Arme jongen.’ Zuchtte Kim geamuseerd. Isa’s gniffel veranderde in voluit lachen.
——
Training was al weer in volle gang toen de twee meiden terug kwamen. Isabelle was naar een aanvallers training geschoten terwijl Kim weer verder ging met de machine die door isa was gefixt. Ze had haar haren omhoog gestoken en was druk bezig de ballen tegen te houden. Ondertussen hield ze de leden van Gemini in haar achterhoofd. Na alles wat er was gebeurd hadden ze eindelijk meer vrijheid, nu de rest nog.