2.1 Forks High School

Vermoeid opende ik mijn ogen. Er zat iemand aan me te trekken.
'Yasmine, wakker worden en opstaan' hoorde ik een stem zeggen, 'en wel nu meteen!' voegde de stem er nog aan toe. Ik draaide me op en keek in mijn moeders gezicht.
'Eindelijk!' riep ze, 'opstaan, aankleden en eten, ik breng je zo naar school' met die woorden liep ze de trap af. Langzaam liet ik me uit bed rollen. Meteen vlogen mij ogen helemaal open. Oh-ja, dat was ook zo. Ik was nu in Porks. Ik had hier dus een andere vloerbedekking. Deze was eigenlijk veel lekkerder. Hier kon je lekker op liggen.
'Yasmine, ik hoor geen beweging!' riep mijn moeder nu boos.
'Klopt, bewegingen kun je namelijk moeilijk horen!' riep ik vermoeid terug. Ik stond op en liep naar mijn tas. Oké, waar was mijn tas?
'Mam?!'
'Ja?!'
'Waar is mijn tas, en waar zijn mijn spullen?!'
'Hebben wij al neergezet, en je kleren liggen in je kast'
Juist. Ik draaide even een rondje. Daar was de kast al! Ik gooide de deuren open. Ik pakte snel een simpel rood shirt met witte stippen en een skinny jeans. Ik strompelde de trap af naar de overloop. Oké, opzoek naar de badkamer. Ik liep naar een willekeurige deur. In één keer raak! Ik ging snel onder de douche staan, deed mijn kleren aan, haar en make-up goed en liep naar beneden. Ik at snel het klaar gelegde broodje op en liep naar de woonkamer.
'Ik ben klaar' zeg ik tegen mijn moeder.
'Jij denkt dat je naar school kan gaan zonder tas?' vroeg mijn moeder met een opgetrokken wenkbrauw. Ik zuchtte luid.
'Moet ik nou echt weer helemaal naar boven om mijn in te pakken?!' zei ik chagrijnig. Ik was al moe als ik alleen maar dacht aan de twee trappen!
'Ja, dat moet je inderdaad' zei mijn moeder luchtig. Ik slaakte een geïrriteerd kreetje en stampte de trap op naar boven. Daar pakte ik de eerste de beste tas die in mijn kast - die trouwens heel groot was - lag.
Ik propte daar mijn mobiel en mijn portemonnee in. Toen ik boven bij mijn zolder trap stond gooide ik mijn tas naar beneden.
'Yasmine, wij dragen onze tassen gewoon naar beneden!' riep mijn vader.
'Ja pap!' riep ik liefelijk terug.
Ik liep mijn zolder trap af en wachtte tot mijn vader weer de badkamer in ging. Meteen toen de deur dicht klapte gaf ik een paar goede schoppen tegen mijn tas tot hij bij de tweede trap kwam. Ik gaf één goede schop en de tas denderend de trap af.
'Yasmine?!' klonk er dreigend uit de badkamer. Meteen vluchtte ik zo snel als ik kon naar beneden. Ik strompelde de woonkamer binnen en liet me op de bank ploffen. Mijn moeder bekeek mijn gehijg en lachte.
'Kom op we gaan' zei ze en ze stond op. Verbijsterd keek ik haar aan. Geen pauze? Ik stond op en volgde haar met pijnlijke benen. Mijn moeder zat al in de auto toen ik buiten kwam. Ik stond in op het erf te kijken naar de wolken. En net toen ik naar de auto zou lopen begon het met stort regen. Meteen ging mijn lopen over in rennen. Ik ging snel in de auto zitten en ramde de deur dicht.
'Gaat dat altijd hier zo?' vroeg ik verbaast aan mijn moeder. Ze knikte.
'Het regent hier best wel vaak' zei ze. Fijn! Ik hield van de zon en ik hield wel van sneeuw. Maar regen, hagel en onweer, nee dat zat helaas niet in mijn pretpakket. Ik moest me hier wel erg aanpassen. Eerst moest ik beginnen met boswandelingen en nu moest ik zeker ook nog gaan houden van regen?
'Let je even goed op waar we langs gaan?' zei mijn moeder streng.
'Hoezo?' zei ik met opgetrokken wenkbrauwen.
'Morgen moet je zelf naar school'
'Wat?!'
'Ja, ik kan je toch niet elke dag brengen! Ik heb ook een baan, en je vader ook' Ik keek haar vragend aan.
'In het ziekenhuis' beantwoorde ze mijn vraag.
'Betekend dat, dat we niet weer over vier of vijf jaar verhuizen?' vroeg ik.
'Moeten we even zien' zei ze twijfelend. Waarom we elke vier tot vijf jaar weg gingen weet ik niet maar het gebeurde steeds weer keer op keer opnieuw. Alleen deze verhuizing had ik niet verwacht we waren daar nog maar een jaar? Misschien net twee!
Ineens stopte de auto. Ik keek naar buiten. Oh-ja, dit was mijn school dat was ook zo hé? Dit werd erg, ik ging gegarandeerd verdwalen.
'Fijne dag lieverd' zei mijn moeder en ze kuste mijn wang. Ik stapte uit de auto. Meteen vlogen allemaal ogen op mij. Hel.
'Jij ook' zei ik nog snel voordat ik de auto deur dicht klapte. En weg was ze. Oké, hier stond ik dan. Gezellig. Langzaam liep ik het schoolplein op. Hier begon mijn tocht dan...