44. Naar Jacob
Een hele tijd geleden sinds ik een hoofdstuk heb geplaatst. Ik hoor graag of het verhaal nog steeds gelezen wordt en of jullie graag willen dat ik verder ga met het verhaal.
Het is een kort hoofdstuk, maar ik moet zelf weer in het verhaal komen. Als jullie willen dat ik verder ga zal ik proberen minstens elke week een nieuw hoofdstuk te plaatsen. Willen jullie liever dat ik met een nieuw verhaal begin hoor ik dat ook graag. Of wel geef maar aan en ik zal kijken wat lukt!
-xxx- Esther
Het is donker buiten en het is rustig op de weg. Terwijl we in de auto zitten begint mijn maag te rommelen, die wil aangeven dat ik nog niet heb gegeten. Embry en Jacob draaien zich om als ze dit horen.
“Maak je geen zorgen, mijn vader besteld wel pizza als we er zijn.” zegt Jacob.
Embry kijkt Jacob hierop teleurgesteld aan. “Ik zal mijn eigen eten wel regelen als ik thuis ben”, zegt hij met een diepe zucht.
Jacob schiet in de lach. “Sorry man, ik had ook niet verwacht dat we daar zo snel weer weg zouden zijn. Volgende keer als je langskomt krijg je pizza.”
“Daar houd ik je aan.” , reageert Embry met een verlekkerde blik.
“Ga je niet mee naar Jacob?”, vraag ik.
“Nee, hij zet me thuis af, moet ook weer naar huis. Maar als er iets is dan kan hij mij altijd bellen.” reageert Embry terwijl hij mij met een lieve glimlach aankijkt. Het kan aan mij liggen, maar het lijkt alsof hij teleurgesteld is dat hij niet mee kan naar Jacob, en dan bedoel ik niet alleen door de pizza.
Jacob stopt voor een huis. Jacob en ik zeggen gedag tegen Embry waarna Jacob zijn weg weer vervolgt. “Houd je het nog vol,Piper?” vraagt Jacob terwijl hij even naar mij omkijkt.
“Jawel, gebeurd alleen wel veel in één keer.” antwoord ik hem. Terwijl ik terugdenk aan de lange dag die ik heb gehad. De dag die begon bij Morgan thuis, daarna naar school, vervolgens het gesprek met Rianne en Su, het gesprek met Missy en Cole om vervolgens naar Cole’s huis te gaan en daarna nog naar de Cullens. Terwijl ik eraan terugdenk merk ik hoe moe ik ben. Ik hoop dat ik bij Jacob snel wat kan eten en daarna snel naar bed kan. Het was een lange dag met veel emoties.
Jacob rijdt een oprijlaan op bij een huis. “We zijn er.” zegt hij erbij.
Er zijn nog geen reacties.