Verleden tijd...

Vroeger was alles zonder zorgen. dan huppelde je naar je buurjongen om te vragen of die buiten kwam en de enige ruzie die je had was omdat iemand je een bal in je gezicht had gegooid, er bestonden geen gebroken harten want de enige met wie je wou trouwen was je vader. je wou net zo'n sterke vrouw worden als je moeder, er bestonden geen meisjes die gemene dingen deden en leugens over je vertelde. het enige waar je je druk over maakte was of je wel meer barbies had dan de ander. toch wouden we zo graag groot zijn. maar als je toen verliefd was vroeg je het gewoon aan hem, niet via MSN of sms. daar deden we niet aan, toen hadden we nog lef. we kenden geen angsten, alles was goed en je superhelden waren je ouders, je opa en oma. er waren geen geheimen voor iemand, je beste vriendin vertelde je alles en je lachte met elkaar, er was nooit ruzie, af en toe een meningsverschil maar dat was binnen 1 minuut weer goed. toen was het leven allemaal nog veel gemakkelijker zonder stres en zorgen. ja, wij willen zo graag terug maar tegenslagen horen erbij, gebroken harten moeten er komen want die maken je sterker, ruzies met vriendinnen moeten er ook zijn want dan pas zie je wie het overleven. alles maakt je sterker en dan kom je er stukje bij beetje steeds verder in het leven en begrijp je alles beter. tuurlijk zit je met een hoofd vol vragen waarom dingen gebeuren, soms huil je weken. ook al heb je zo vaak een gebroken hart meegemaakt, het blijft pijn doen omdat je om iemand geeft, en die gene verliest. kijk maar naar volwassenen, die hebben ook pijn als ze uit elkaar gaan. maar weetje wat het mooiste is? ik overleef het wel, met een gebroken hart, zonder vriendinnen, zonder ouders, zonder leven, het komt goed, maak je niet druk. het leven is toch veel te kort, geniet dr van voordat het kapot is. maak je niet druk om een gebroken hart, heb schijt aan alles & iedereen. maak er een feest van & je overleeft het wel.