Hoofdstuk 2

'Schiet eens op!' riep de Eend naar haar handlanger toe. Ze waren eindelijk geland en stapten nu uit het vliegtuig. Ze hadden binnen drie dagen de missie succesvol afgerond en waren meteen terug naar huis gevlogen. De Wezel was een beetje chagrijnig en niet blij met zijn gebrek aan slaap.

Terwijl zij spioneerde in de maffiabende, had hij de opdracht gekregen om haar via camera's in de gaten te houden voor het geval ze back up nodig had. Dat betekende dat hij vierentwintig uur per dag achter de computerschermen moest blijven zitten en haar in de gaten moest houden. Hij had gezien hoe ze sliep, hoe ze at, hoe ze met andere mensen sprak, eigenlijk gewoon alles.

'Ja, hallo. Jij hebt makkelijk praten. Jij kon tenminste wél slapen.' zei de Wezel geïrriteerd. Hij sjokte met zijn koffer achter de Eend aan, de drukke hal door. Overal liepen mensen en werd er gepraat, om de zoveel tijd werd er wat omgeroepen.

Niet veel later waren ze bij de mega grote parkeerplaats van de luchthaven waar een zwart busje van de Pumpkinsspies, de organisatie waarvoor ze werkten, al klaar stond. Vlug stapten ze achterin in en meteen nadat ze de deur dicht deden, reed het busje weg.

Ze bevonden zich in een kleine ruimte die speciaal was ingericht voor spionage operaties. Er stond een tafel met een computer met meerdere schermen en andere apparatuur. Ook stond er een inklapbaar bed en een koelkast. Verder was het niet echt ingericht, het was meer ingericht om functioneel te zijn dan voor de sier. Er hingen geen posters, foto's of schilderijen en er stonden ook geen planten of andere dingen. Het enige kleurrijke ding wat er stond was een beeldje van hun baas met daaronder zijn naam, President Pumpkin. Er was verder in het busje niks bijzonders te bekennen.

Ze waren rustig aan het rijden, toen het busje opeens stopte. Beide spionnen schrokken en schoten naar voren, waarbij de Wezel tegen de wand van het busje viel met de Eend tegen hem aan. Ze keken elkaar blozend aan, de Wezel was de eerste die zijn blik afwendde en besloot de chauffeur te vragen wat er aan de hand was.

De chauffeur reageerde alleen niet. Ze wisten eigenlijk nooit wie de chauffeur was, het was altijd een ingehuurd persoon door de organisatie. Kort nadat ze stopten reden ze ook alweer verder. De Wezel vroeg nog eens aan de chauffeur wat er was gebeurd.

'Ach, er was een oud omaatje dat overstak.' zei de chauffeur kortaf. De Eend en de Wezel waren opgelucht dat er niets ernstigs aan de hand was. Enkele minuten later kwamen ze bij het hoofdgebouw van de organisatie aan. Ze moesten aan president Pumpkin vertellen hoe de missie was verlopen. Zoals gewoonlijk was de president weer erg trots op zijn spion en haar handlanger.

'Heeft u nog een nieuwe missie voor ons, meneer de president?' vroeg de Eend hoopvol. Ze hield ervan om op missies gestuurd te worden.

'Nee,' zei de president. 'Ik heb de missie om de Pirupuraspion te vangen al aan iemand anders gegeven.'

'Aan wie dan?' vroeg de Eend verbaasd. 'Aan wie laat u zo'n moeilijke opdracht over?'

'Aan spionne Dixi.' zei de president. De Eend snapte er niets van, het was een hele belangrijke en moeilijke missie, het klopte niet dat hij die missie aan haar had gegeven, spionne Dixi liet zoals gewoonlijk elke missie mislukken!

'Krab! Aan spionne Dixi? Zij laat altijd alles mislukken! Bovendien hebben wij de Pirupuraspion al een keer gespot!' riep ze teleurgesteld uit. Ze had verwacht dat zij de missie zou krijgen.

'Ik weet het, Noalynn,' zei president Pumpkin met een geërgerde zucht. 'maar dit is misschien ook de laatste opdracht voor Dixi. Als ze dit verpest, wordt ze ontslagen.'

'Dus Dixi wordt ontslagen? Ze gaat dit sowieso verpesten, ze heeft nog geen enkele missie goed volbracht.' zei de Eend. Ze wist het zeker, Dixi kon niet eens een makkelijke opdracht tot een goed einde brengen, laat staan zo'n belangrijke opdracht!

'Dat is niet waar,' zei de president. 'ze heeft één missie volbracht.'

'Ja, één simpele missie om een oude man te vangen. Dat zou ik ook kunnen met mijn ogen dicht.' zei Noalynn spottend.

'Het spijt me dat de missie niet voor jullie is, maar als Dixi het verpest krijgen jullie de missie alsnog. Er is nu wel een voordeel voor jullie, jullie zijn vrij totdat er weer een nieuwe missie komt.' zei de president rustig, hij negeerde de spottende opmerking van de Eend.

'Maar ik wil nú een missie.' zei de Eend smekend. Ze had geen zin om dagen vrij te zijn en niets te doen terwijl Dixi haar missie verpestte.

'Geen gemaar vandaag, jullie verlaten nu mijn kantoor!' zei de president met een chagrijnige toon. De Eend en de Wezel gingen snel het kantoor uit, ze wilden de president namelijk niet boos hebben. Even later liepen ze op straat.

'Wat ga jij doen in je vrije tijd?' vroeg de Eend neergeslagen aan de Wezel.

'Ik ga natuurlijk genieten van mijn vrije tijd. Ik heb nog heel wat slaap in te halen, weet je nog?' zei hij zonder na te denken.

'Oh ja sorry nog daarvoor, maar ik had gewoon vierentwintig uur lang bescherming nodig en jij bent mijn handlanger dus dat was jouw taak.' zei de Eend lachend. Ze was blij met zo'n goede handlanger, ze kon geen betere wensen.

De Wezel lachte nu ook. 'Ja dat weet ik. Ik vind het ook niet erg om jou te beschermen.' Noalynn lachte terug. Ze liepen samen verder tot ze allebei een andere richting op moesten. Ze namen afscheid en liepen allebei alleen verder, de een naar de parkeerplaats, de ander regelrecht naar huis.

'Doei, Noalynn,' riep de Wezel haar nog na.

'Doei, Wesly,' riep de Eend terug. De Eend liep rustig naar haar huis toe. Het was nog wel even lopen, maar dat was goed voor haar, dan had ze weer wat beweging. Ze deed het graag, net zo graag als dat ze wekelijks ging hardlopen. Ze wilde graag haar conditie behouden. Terwijl de Eend naar huis liep zag ze een fleurige auto voorbij rijden. Die auto ken ik, dacht ze. Haar vermoeden werd bevestigd toen de auto stopte en er twee personen uitkwamen, het waren Dixi en de Ekster.

____________________________________

Hoi! Nogmaals willen we zeggen dat we je ontzettend dankbaar zijn dat je ons boek leest, echt duizend maal dank!

Wat vinden jullie van Noalynn en Wesly? (of de Eend en de Wezel is hetzelfde)

En wat vinden jullie eigenlijk van de prachtige auto van Liënne? Zien jullie dat ook in jullie hoofd voor je? Of niet?

Groetjes,

DixiDeDetective