Scheiden

Scheiden

Ik hoorde mijn moeder schreeuwen.
‘Waarom moet jij toch altijd weer zeuren!? Met je stomme excuses!’
‘Ik doe gewoon mijn werk!’ Schreeuwt papa.
‘Zie je, heb je weer zo’n excuus!’ Mama liep schreeuwend weg. En papa deed hetzelfde. ‘Ik wil je nooit meer zien!’ Zei hij.
‘Zijn ze nu gewoon gescheiden?’ Dacht ik in mezelf. Ik liep naar mijn kamer en ging op mijn bed liggen. Ik wist niet wat ik van de scheiding moest denken. Hoe zou mijn leven verder gaan. wat moet ik doen.
Ik ga wel proberen om morgen naar school te gaan. Ik zie dan wel hoe het verder gaat.
Met deze gedachten die in mijn hoofd rondspookte viel ik in slaap.

De volgende ochtend toen ik wakker werd deed ik mijn normale dagelijkse routine. ontbijten, tandenpoetsen, kleding aan, en natuurlijk naar school lopen. Ineens merkte ik iets op.
Papa was er niet. zou hij echt zijn weggelopen. Ik moest bijna huilen maar ik ging het niet doen want ik was al bijna bij school. Mijn vrienden groetten me en ik zei niks. Mijn beste vriend Max kwam naar me toe. En hij tikte me aan.
‘Waarom ben je zo stil?’ Zei hij.
‘Ik praat er liever niet over.’ zei ik. Max was altijd een helpende hand. hij hielp me wanneer ik gepest werd of wanneer iemand mij uitschold. Maar dit kon ik hem nog niet vertellen. Dit was gewoon te lastig.

De schoolbel ging. Ik liep naar binnen.
Vandaag begonnen we met geschiedenis. Fijn, want ik kon wel wat extra slaap gebruiken. Daarna hadden we levensbeschouwing. vandaag gingen we het hebben over homo’s en lesbiennes. De docent vertelde dat er nog steeds heel weinig respect voor ze is. ik vroeg waarom dat zo was, de docent zei: ‘mensen vinden dat het niet normaal is.’ ‘Waarom vinden ze dat. Zei ik. ‘mensen vinden dat jongens meisjes leuk moeten vinden en meisjes jongens, ze vinden dat normaal.’