De waarom

Midday nam de leiding in het verhaal.
"Het begon allemaal 15 jaar geleden. Zoals jullie wel weten moet de wereld in balans gehouden worden. Zodat gedoe van Ying en Yang. Daar zorgen wij ,demonen en engelen voor. In de kern van de aarde is er een soort metalen bol die bestaat uit twee dezelfde helften. Om de zoveel jaar verslijt de band tussen deze twee helften en moeten de demonen en engelen een strijd voeren. Deze strijd wordt gevoerd diep in de aarde. Het gevecht is gebonden aan een paar regels en de tributen zijn er al heel hun leven op voorbereid. Ondertussen dagen demonen en engelen elkaar wel uit en vechten met elkaar maar de slag van de tributen is nodig om de balans te herstellen. Benjamin werd gekozen als tribuut met goedkeuring van Satan. Toen besloten wij hem op te voeden en hem zo subtiel mogelijk te leren over het leven als demon. Nu je vijftien bent geworden beginnen je krachten zich te openbaren dus wouden we je testen. Satan besloot een Nachtmerrie op je af te sturen om te kijken hoe je die zou verslaan. We gaven je ook elke verjaardag een kaart die gemaakt was door ons en Satan. Het was oorspronkelijk niet de bedoeling om er 4 half-demonen mee te maken maar dat maakt nu niet uit. We zijn trots op jullie allemaal dat jullie het hebben overleefd." De tieners wisten niet hoe ze hier op moesten reageren, er had net een ouder even leuk verteld dat die samen met Satan wertke.

Benjamin keek naar één van de tekens op zijn huid. Op de één of andere manier werden ze vertaald in zijn hoofd. Geluid
"Ik moet dus binnen kort vechten tegen een engel?" vroeg Benjamin.
Astaroth knikte en zei
"Jullie allemaal trouwens. Benjamin heeft zijn krachten gedeeld met jullie dus maken jullie nu ook deel uit van hem."
Hij keek in de ogen van zijn vrouw en stond recht om naar de keuken te gaan.
"Dit tributen gevecht gaat zeer interessant worden." zei hij tegen zichzelf.
Benjamin en zijn vrienden overlegden met elkaar met welke grote natuurramp ze hun leven nu mochten vergelijken. Midday volgde haar man naar de keuken. Toen ze Astaroth zag was hij diep in gedachten verzonken. Hij keek naar het glas whisky in zijn hand en liet de gouden vloeistof rond gaan in het glas. Midday legde haar hand op zijn schouder.
"We hebben geen keus Midday, ik weet dat je er al die jaren tegen was maar we zullen ze allemaal naar Hellfire moeten sturen." zei Astaroth met een zucht. Hij draaide zich naar haar om.
"Ik weet het we hebben geen keus meer. Ik wou gewoon niet dat hij ook zo gepest werd op school net als ik." Ze keek naar haar voeten. Ja, het was waar. Één van de grootste demonen werd gepest als klein kind. Astaroth streek met zijn wijsvinger door haar vuurrode haren.
"Het is ook de plek waar je mij hebt leren kennen." Nu viel de stilte. Een lach werd op haar gezicht geboren.
"Oké, ik zal hem laten gaan naar Hellfire maar de andere kinderen moeten ook mee en we sturen één van onze Rakshasa's om een oogje in het zeil te houden." Astaroth gaf haar een kus op het voorhoofd en liep met zijn whisky terug naar de woonkamer. Hij wist dat een drager hier snel ging zijn. Dragers zijn mensen die kinderen naar de school begeleiden vanaf het moment dat de ouders besluiten dat de kinderen mogen gaan. Midday greep naar haar telefoon.
"Wat ga je doen ?" vroeg haar man.
"Een goede vriendin opbellen." antwoorde ze met een glimlach.
Astaroth verliet de keuken en keerde terug naar de salon.

"Jongens, Anna en ik hebben is goed nagedacht. We vinden het een goed idee om jullie naar een plek te sturen waar jullie je krachten leren beheersen." De gelaatstrekken van de kinderen verslapten een beetje en Astaroth zag dat hij hun aandacht vast had.
"Het is een soort van school voor demonische kinderen." zei hij erwijl hij probeerde om geruststellend over te komen.
Wat niet werkte. De kinderen keken hem grote ogen en open monden aan.
Midday kwam al terug uit de keuken met een metalen doos met het formaat van een grote bananendoos. Ze deed hem open en zette de spin ,die erin zat, voorzichtig op het tafelblad. Het liep zo snel het kon weer terug naar één van de schaduwen.
"Ik ben zelf ook naar die school geweest en wil dat jullie je er goed op voorbereiden. Want denk maar niet dat je er met jullie goed gedrag in de smaak gaan vallen." zei ze terwijl ze met een opgetrokken neus een oud boek uit de doos haalde.
"In dit boek zitten belangrijke weetjes die nog handig gaan zijn in en buiten de lessen." Iets in haar gezicht vertelde Benjamin dat er wel een paar gevaarlijke dingen konden instaan. Ze stak haar linkerhand weer in de doos en haalde er een handvol zwarte ringen met hetzelfde teken als de zilveren ring van Benjamin.
"Dit zijn openingsringen. Je hebt ze nodig voor het gebruiken van runen en sommige deuren op Hellfire. Ze zijn niet zo krachtig als die van Benjamin maar ze zullen wel werken en jullie zullen dan niet lijken op groentjes." Ze opende haar hand en de ringen vlogen met een onverklaarbare souplesse naar de handen van Kasper, Steffi, Wouter en Ella. Ze grepen hun sieraad uit de lucht en deden het om aan hun middelvinger. Benjamin had zijn ring ook onbewust aan zijn middelvinger gehangen. Uiteindelijk haalde ze er een grote doos uit.

"Er gaan geruchten dat demonen graag zwart dragen. Dat is in ons geval waar." In haar doos zaten een paar make-up spullen en sieraden waarvan Benjamin wist dat normale ouders die sieraden gewoon in de haard zouden gooien. Van leren armbanden tot ringen, tot kettingen. Benjamin nam nog een ring met vleermuis erop en één waarvan het leek dat de cobra zich rond mijn vinger wentelde. Hij deed de vleermuis aan zijn linkerhand en de slang aan de andere. Hij nam ook zwarte handschoenen die tot zijn eerste knokkels gingen. De zilveren ringen kwamen er net boven wat een mooi effect gaf. Aan zijn onder armen hing hij zwarte armbeschermers van leer. Hij spande ze aan en ze bleven goed strak zitten. Ze zouden geen kogel kunnen tegen houden maar wel een mes afweren. De rest had het wat simpeler gehouden, behalve Ella dan. Ze had aan haar linker ringvinger een soort van ijzeren omhulsel gedaan dat heel haar vinger bedekte en die uitkwam op een een scherpe nagel. Ook een ketting sierde haar bleke nek nu met zwarte diamanten en ze was nog eens aan het kijken tussen de ringen van Anna. Anna straalde toen haar ringen collectie zo goed in de smaak viel bij Ella. Steffi had een leren heuptasje uitgekozen met een vijfpuntige ster op. Wouter en Kasper hadden het gehouden op leren armbanden. Benjamin hing nog een ketting met het begin en uiteinde van een adder aan zijn zwarte riem met ook daar een vijfpuntige ster op. Astaroth gooide een effen zwart t-shirt naar zijn zoon. Het had korte mouwen zodat de armbeschermers zichtbaar waren. Ella had Midday het hele doosjes ontfutseld en beloofde haar om elke dag een andere uit te proberen. Het leken net twee beste vriendinnen. Toen iedereen klaar leek te zijn kwam Midday toch nog met een verrassing. Ze had een doosje met zwart poeder vast.
"Iets dat iedereen op school verplicht is op te doen is, het voorhoofd zwart maken zodat je merkteken duidelijk zichtbaar is. " Ze ging met haar hand op het voorhoofd van iedereen het zwartachtige zand aanbrengen dat ervoor zorgde dat het teken op hun voorhoofd begon te gloeien. Benjamin, Steffie en Ella vroegen ook nog wat zwarte oogschaduw. Toen ze alle vijf waren uitgedost werd erop de deur geklopt. De glinstering in Midday's ogen verdween als sneeuw voor de zon. Astaroth liep al naar de deur. Ella zag tranen opgroeien in de ogen van Midday.
"Ik weet niet hoe u zich nu voelt mevrouw, maar ik wou alvast zeggen dat ik u dankbaar ben voor alles." De andere kinderen knikten instemmend. Benjamin wist wat zijn moeder nodig had. Iets wat geen enkele make-up kon achterhouden. Hij liep in de richting van zijn moeder en omhelsde haar nog is. Zijn leren armbeschermers drukten zich stevig tegen haar rug.

Astaroth kwam binnen met een man achter zich aangelopen. Hoewel de man duidelijk geen last had van zijn benen, had hij een voortreffelijke wandelstok in zijn hand. Benjamin liet zijn moeder langzaam los en keek de man aan.
"Goedenavond, ik ben Theo, jullie begeleider. Er wordt verwacht dat jullie zo snel mogelijk naar de limousine gaan die geparkeerd staat. Jullie persoonlijke spullen zijn al opgehaald." Hij sprak op vriendelijke maar strakke toon. Hij draaide zich een kwartslag om en gebaarde dat ze naar deur moesten lopen. Benjamin nam het boek van zijn moeder van tafel en ging door de deur met op de voet gevolgd door Kasper. Ella en Wouter volgden na enige twijfel. Steffi ging nog even naar Anna om haar te bedanken.
"Laat je niet klein maken hé meid." antwoordde Midday nog. Er stond een lange zwarte limousine geparkeerd voor de deur. Mensen die passeerden haalden hun telefoon naar boven en trokken foto's. Midday en Astaroth bleven in de deuropening staan en zwaaiden de kinderen uit. De limousine was geen normale limousine. Toen de kinderen de deur instapten kwamen ze in een groot salon terecht, alsof ze net een huis waren binnen gewandeld. Alles was in het zwart, wit of grijs. Theo kwam als laatste binnen ,na Steffi en deed de deur dicht.
"Zo, bereid jullie maar voor op een wereld die voor jullie opengaat. Er is mij ter ore gekomen dat geen van jullie ooit iets demonisch heeft gezien. Nou, dan kan ik jullie verzekeren dat dit een leuk gezicht wordt."