Proloog

3 jaar geleden

Een schaduw dook op in de nacht, vergezeld door een tweede kleinere schaduw. Op het licht van de straatlantaarns die bij de grote weg stonden na, waren er geen lichtbronnen en de personen die door het kleine steegje liepen konden geen hand voor ogen zien. Als je langs het steegje had gelopen had je de twee ook niet gezien, maar heel misschien als je geluk had, had je de kreet gehoord die de grotere schaduw slaakte toen ze struikelde en bijna viel.

De eerste schaduw was namelijk de klungelige spionne Dixi samen met haar partner, de Ekster. Dixi was een meisje met lange zwarte haren, ook al zei ze zelf altijd dat het heel donkerbruin was. Verder had ze bruine ogen met een klein zwart vlekje in haar iris van haar linkeroog en een aziatisch uiterlijk.

De Ekster had Dixi een tijdje geleden ontmoet, nadat een van haar opdrachten, het oppakken van de Tjubatjubaboef was mislukt. De Ekster, die de mislukking had gezien, had medelijden gehad met Dixi waardoor ze haar hulp besloot aan te bieden. De Ekster had een gebruinde huid, steile, lange donkerblonde haren en bruin groene ogen.

In de verte hoorde je nog een paar auto's rijden, maar verder was het zeer rustig. Eigenlijk was het de stilte voor de naderende storm. Dixi keek op haar roze horloge, dat zoals altijd niet goed liep en constateerde daardoor dat de persoon waarop ze aan het wachten waren te laat was. De Ekster kende haar wel langer dan vandaag en wachtte geduldig af totdat hij toch zou komen. Op het muurtje stond de koffer met geld al klaar, dat was hun lokaas waarmee ze hem zouden lokken.

Het geluid van een naderende auto weerklonk en de Ekster dook vlug achter het muurtje. Ze siste boos naar Dixi toen ze zag dat Dixi gebiologeerd naar de naderende BMW bleef staren. Uit de grijze BMW stapte een mannetje het licht van de straatlantaarn in, hij was voor een deel kaal, had een bril op zijn neus en had een snorretje. Verder droeg hij een blauw overhemd en hield hij een koffertje in zijn handen. Dit was bandiet Lolly, meester in het smokkelen van lolly's.

Dixi wilde meteen in actie komen, maar de Ekster, die alles al goed doordacht had, hield haar tegen en duwde haar ruw tegen het muurtje aan. Het mannetje leek het niet gehoord of gezien te hebben en keek voorzichtig om zich heen. Als je niet beter wist zou je denken dat hij een normaal mens was in plaats van een smokkelaar. Op dat moment zag hij de koffer en liep er naartoe.

Dixi, die uit voorzorgsmaatregelen niet volledig op de hoogte was van het plan die de Ekster had bedacht kreunde luid toen ze zag dat het plan, volgens haar, dreigde te mislukken. Dat gekreun leverde haar een stomp in haar maag op. De Ekster had tegen haar gezegd dat ze ervan uit zouden gaan dat hij de koffer voorzichtig vanaf de zijkant zou benaderen, in plaats van dat hij er recht op af liep.

Dit keer leek hij het gehoord te hebben en draaide zich vliegensvlug om, maar het was al te laat. Een luid krakend geluid weerklonk en het net schoot de lucht in met de bandiet erin. Gedeeltelijk verbaasd maar toch juichend sprong Dixi weg van het muurtje, naar het net toe waar de bandiet gevangen zat, met de Ekster protesterend achter haar aan.

'Kappen Dixi! Je maakt veel te veel lawaai!' mopperde ze, ze liep naar het net toe en controleerde of het net het wel zou blijven houden.

'Ik mag best lawaai maken, we hebben hem al gevangen!' juichte Dixi nog steeds, ze maakte een soort dansje.

'Niet te vroeg juichen, misschien heeft hij wel handlangers en zo te zien zal dit net het ook niet lang houden.' zei de Ekster. Ze knoopte het net goed vast en liet het daarna niet al te voorzichtig op de grond zakken, de bandiet die er in zat kreunde en schreeuwde luid.

'Help eens mee wil je?' zei de Ekster. Ze sleurden samen het net naar de BMW en gooiden de bandiet, die als een soort mummie was ingepakt, in de kofferbak. Zelfs door de kofferbak heen kon je zijn geschreeuw en geroep horen.

'Rijden maar!' grijnsde Dixi, ze was in de bijrijdersstoel gaan zitten naast de plek waar de Ekster zat. De Ekster knikte en nadat ze even probeerde uit te vogelen hoe ze de auto moest besturen, reed ze in volle vaart achteruit, tegen het muurtje aan waar ze eerst achter gezeten hadden.

'Krab! Dat was de achteruit!' vloekte de Ekster en na nog wat proberen wist ze de auto het steegje uit te rijden, de weg over, naar het hoofdkwartier. Helaas ging dit wel ten koste van het muurtje, een paaltje en een andere auto. Ze kwamen letterlijk in het hoofdkwartier uit en maakten een prachtig entree. De Ekster wist op een of andere manier de auto het gebouw in te rijden en vlak voor de receptie te stoppen.

Het autoalarm van de BMW begon door de botsing te loeien en mensen renden bang het gebouw uit. In deze chaos stapten Dixi en de Ekster trots de auto uit en haalden de bandiet uit de kofferbak.

Missie geslaagd!

__________________________________

Hallo, we zijn je echt ontzettend dankbaar dat je de tijd neemt om dit boek te lezen! We hopen dat je het leuk vind!

Wat vind je van ons proloog? Zou er wat aan verbeterd kunnen worden?

Groetjes,

@DixiDeDetective