Het zit in het bloed

We keken allemaal verbaasd naar de anderen. Niemand had ook maar enig idee waarover hij het had. Ondertussen begonnen Daphne en Aeolus met hun hoofden bij elkaar te smoezelen. "In welke zin zijn wij dan meer dan menselijk?" vroeg Romy, en daarmee verwoordde ze al onze gedachten. Aeolus en Daphne bleven nog even verder fluisteren, maar uiteindelijk stopten ze. Daphne leek niet blij te zijn. Blijkbaar had Aeolus de discussie gewonnen. Hij zei: "Wel, jullie zijn allemaal, stuk voor stuk, deels een mythisch wezen. Een van jullie voorouders was een mythisch wezen en zijn bloed bleef doorvloeien bij de rest van jullie voorouders. Dit bloed heeft zich terug geuit bij jullie." "Maar, over welke wezens gaat het dan?" vroeg ik voorzichtig. "Wel, Benjamin is een half-demon, Kasper is-" " Ho ho ho, wat betekent het om een half-demon te zijn?" vroeg Benjamin. Hij was een beetje overstuur, maar toch nieuwsgierig. "Het betekent vooral dat jij sterker bent dan eender welke geregistreerde watermagiër, en dat geldt ook voor de anderen van jullie. Sommigen hebben nog iets anders dat erbij komt kijken, maar daar kom je vanzelf wel achter. Kasper, jij bent een half-engel. Ioanna, jij bent een halve vampier, Romy, jij bent een halve hamadryade en Wouter, jij bent een halve weerwolf." Kasper en Benjamin keken elkaar verward aan. "Blijkbaar zijn wij geboren vijanden van elkaar", zaten ze al te grappen, "Romeo en Julius." Ze lagen allebei plat. Aeolus zei streng: "Dat is niet waar. Jullie afkomst heeft niets te maken wet wat jullie met deze aangeboren krachten doen! Dat je een half-demon bent, wil nog niet zeggen dat je de duivel op zijn wenken bedient, en bij een engel wilt het ook niet hetzelfde zeggen bij de god. Het is volledig aan jezelf wat je ermee doet." "Nou goed," nam Zephyra het weer over," de school van vuur zullen we jammer genoeg ook niet meer kunnen redden. We weten trouwens niet eens hoe ver ze gevorderd zijn. Wie weet zijn ze al op weg nar de volgende school wanneer wij hier vertrekken naar die van vuur." "Wie zijn 'zij' eigenlijk?" vroeg Ioanna. "Om eerlijk te zijn hebben we geen idee. We weten dat er een beweging bezig is met alle geschriften te bemachtigen, maar dat is dan ook alles."
"En dan ook dat ze mijn grootvader hebben vermoord", voegde ik er verbitterd aan toe. Toen pas bedacht ik dat de nachtmerrie inderdaad niet in inkt was geschreven, maar in bloed. Zijn eigen bloed. Hoe hij erin geslaagd is dat voor al de rest verborgen te houden is een raadsel, maar het is hem wel gelukt. Plots voelde ik de drang om over de nachtmerrie te vragen, dus deed ik dat maar:" Heeft er iemand anders ook en nachtmerrie gehad ergens in de afgelopen week?" De begeleiders bekeken me verbaasd, maar de andere leerlingen zeiden dat ze allemaal er ook een hebben gehad. Daarop vroeg ik wat zij dan hadden gedroomd "Dat er een draak me in een stad die als doolhof is ingericht, achtervolgde. Precies op de moment dat ik zou opgegeten worden, werd ik terug wakker", zei Romy. De anderen reageerden verbaasd en beaamden dat zij precies dezelfde droom hadden. Ik zag de begeleiders al blikken uitwisselen, dus ik informeerde wat er aan de hand was: "Is daar iets vreemds aan?"
"Dat betekent dat het geen droom was, maar een visioen. Probeer er zoveel mogelijk details van te herinneren. Hou in je achterhoofd dat ieder detail van belang kan zijn", zei Zephyra. Ik herinnerde me dat ik de brief nog steeds in mijn broekzak had zitten, dus gaf ik die aan Zephyra. Zij opende hem, maar haf hem meteen door aan Aeolus: "Zijn handschrift is te herkenbaar", zei ze en ze probeerde onopvallend de tranen uit haar ogen te wrijven. Aeolus las heel de brief voor. Ieder van ons beaamde elk van de details die zich erin bevonden, behalve welke magie er is geprobeerd op het draakachtig wezen. Ioanna beaamde wel dat dat hetzelfde was als bij haar, maar de rest -inclusief mezelf- was het daar niet mee eens. Benjamin zei:" Bij mij kwam er een zachte waterstraal, maar die had een beetje een paarsige kleur." "Dat is het demonische in je, dat is wat jou machtiger maakt dan andere watermagiërs, tenminste, als je het leert te controleren", antwoordde zijn mentor, Dagon. "Bij mij kwam er een heel petieterig bliksemschichtje", zei ik daarop. Zephyra, die ondertussen al was hersteld van haar emotionele momentje, had iets abnormaals opgemerkt: "Als je gewoon tegen een muur loopt, ben je normaal gezien toch niet zo verzwakt?" Ter bevestiging keek ze naar de vier andere volwassenen. Die gaven haar allemaal gelijk. "Dus er is meer in het spel", vermoedde Aeolus. "Stond er niet dat de 'draak' was gemaakt door mensen, met een soort spreuk ofzo?" Nerpius keek gauw op het blad en bevestigde dat. "Misschien is er een spreuk op zijn buik geschreven waardoor je automatisch verzwakt wordt."
"Zou kunnen maar laten we daar maar niet van uit gaan. We hebben eerder jouw veronderstellingen gevolgd, en je weet nog hoe dat afliep, hé Aeolus?" zei Daphne met een gemeen trekje in haar mondhoek. Ze was nog steeds een beetje kwaad op Aeolus, dus zag ze hier haar kans om hem terug te pakken mooi. Ondertussen volgden wij vijven het gesprek met argusogen. We hadden geen idee waarover het ging en of we er ooit zouden achterkomen, maar het klonk belangrijk dus hadden we stilzwijgend besloten onze mond te houden, iets wat voor sommigen nogal moeilijk viel (Ioanna wou de hele tijd iets zeggen, maar elke keer dat ze haar mond open deed, kwamen wij met vier al recht om hem weer dicht te doen, dus na een tijdje besloot ze het op te geven). Aeolus wilde net reageren op Daphne, toen hij verschrikt naar boven keek en een pijltje uit zijn voorhoofd plukte.