Slaapfeestje

Benjamin keek naar zijn vrienden en zag dat het teken nog steeds op hun voorhoofd stond. Het zweet dat erover liep leek geen enkel effect te hebben op de kwaliteit van de 'tattoos'
"Ik denk dat we beter naar jouw huis gaan Benjamin. Misschien weten je ouders wel iets meer over dit gebeuren." opperde Steffi. Ze wees met haar hand naar de kapotte chemie deur.
De rest knikte en Benjamin zei dat het een goed idee was. Met veel gekreun stonden ze recht. Ze lieten hun spullen achter en slopen door de gangen van de school naar buiten om niet opgemerkt te worden door een leerkracht. Dat ging gelukkig nogal makkelijk met dat het voorval was begonnen midden in een les. De steen smeten ze weg, wat geen goed idee bleek te zijn.

Een man met gigantische vleugels van witte veren daalde neer en pakte de steen op nadat het vijftal al een tijdje was verdwenen.
"Dit gaat de Heer niet leuk vinden. Het is misschien tijd om onze jongen wat meer te trainen." Hij vloog weer op en nam de steen mee om aan zijn Meester te tonen.

Bij Benjamins thuis was het nog helemaal rustig.
Midday zat rustig naar de Hunger Games te kijken op tv.
"Soms denk ik dat we de Hel moeten overdragen aan dat soort mensen. Zo wreed." zei ze terwijl ze naar de tv wees.
"Ach het is maar een film schat." antwoordde haar man. De deurbel ging. Beiden stonden recht met een mes in hun hand. Hun reflexen waren even snel als die van vampiers. Hoewel ze niemand meer hadden gedood ,met een mes, sinds 1423 deden ze nog altijd een wekelijkse training en konden ze er redelijk goed mee omgaan. Astaroth verborg zijn mes in één van zijn lange mouwen en hij ging naar de deur. Hij trok die met een ruk open en zag plots zijn zoon met een demonische teken op zijn voorhoofd voor hem staan. Een vlam van trots ontsprong in zijn borst maar die werd rap geblust toen hij vier menselijke onderkruipsels achter Benjamin zag staan.
"Benjamin, je weet dat je geen vrienden mag mee nemen naar huis van ons." zei zijn vader kwaad
"Dat weet ik maar vandaag zijn we aangevallen door een zwarte krokodil door die verdomde kaarten van jullie. Dus ik denk dat ik wel een uitzondering mag maken!!" riep Benjamin.
Astaroth slikte en had al een idee van wat er gebeurd was. Zijn woede trok weg. Astaroth wou hem kalmeren maar Benjamin was nog niet klaar.
Hij ging naar binnen en zijn vrienden volgden hem op de voet. Ze bekeken het grote huis. De gang was groot en de muren waren bekleed met een tafereel van demonen en engelen die vochten. Midday kwam de hal ingelopen toen ze de stem van haar zoon hoorde.

"Benjamin, kan je mij in Satan's naam uitleggen wat er gebeurd." riep ze.
Benjamin staarde in haar ogen en wou iets zeggen, zijn mond stond open en er leek een vuur in zijn ogen te staan, maar hij begon plots heel rap te knipperen met zijn ogen. Hij gebruikte zijn arm om te steunen tegen de muur.
Ella liep naar Benjamin. Ze zag dat dit niet normaal was.
"Ik voel me ni..." brabbelde Benjamin voordat zijn ogen wegdraaiden en hij bewusteloos op de grond viel.
Voordat zijn hoofd de marmeren vloer had geraakt had Astaroth hem opgevangen. Zijn ogen begonnen lichtjes op te lichten van de magie die hij had gebruikt, om supersnel te handelen. De vier vrienden van Benjamin schrokken van de reactiesnelheid van de man en zetten lichtjes een stap achteruit.
"Iedereen naar de woonkamer, nu." zei Astaroth met een vastbesloten maar bijna fluisterende stem. Midday draaide zich om en liep naar het salon ,de vrienden van Benjamin volgden haar en Astaroth droeg Benjamin naar één van de zetels. Hij legde hem op een lange sofa. Zijn vrouw wreef over het hoofd van haar zoon. Ze stak een kussen onder zijn benen. Ze keek naar Benjamin's vrienden en zag plots de demonen tekens op hun voorhoofd.
"Hoe komen jullie aan die tekens?" vroeg ze al wijzend naar de tekens.
Kasper antwoord direct toen hij de licht dreigende toon opmerkte in haar stem.
"Benjamin gaf ons kaarten aan het begin van de dag. Toen werden we aangevallen door een monster in de vorm van een krokodil en toen gebruikten we de kaarten tegen hem. Daarna kregen we die tekens op ons hoofd."
"Het is Magie, toch ?" vroeg Wouter.
Midday zuchtte. Ze mocht er normaal niet over praten met mensen, maar doordat ze nu ook over demonische krachten beschikten waren ze veranderd in een half-demon. Dat kon ze zien aan de ziel van de kinderen. Ze waren bevlekt.
" Ongeveer, het zijn demonen tekens. Ze geven je bepaalde krachten. Je kan het wel vergelijken met magie maar het is niet exact het zelfde." antwoordde ze uiteindelijk.
Steffi trok wit weg.
"Zijn wij nu demonen geworden." stamelde ze.
Astaroth schoot in de lach. "Nee schat, jullie zijn maar half-demon. De enige volledige demonen zijn ik en mijn vrouw Anna en straks ook Benjamin."
Het viertal schoof zo subtiel mogelijk weg van het echtpaar.
"Vermoorden en martelen jullie dan ook mensen?" vroeg Kasper.
Midday draaide met haar ogen. "Dat doen we al sinds de 14e eeuw niet meer. Wat zijn jullie ouderwets voor zulke jonge kinderen."
"Maar demonen zijn toch slecht?" vroeg Wouter nu.
"Schat, geloof je ook dat alle dieren kunnen praten. Je moet niet alles geloven wat ze je wijsmaken. Ik geef best toe dat ik vroeger moordde enzo. Maar dat is allemaal veranderd. Geloof me, in de Hel is het echt nog wel 'chill'. Zoals de jeugd het zou zeggen." antwoordde ze.

Benjamin begon te trillen. Zijn ouders wisten dat dit het moment was waarop Benjamin een volledige demon zou worden.
De krachten begonnen zich in het lichaam te manifesteren.
"Hij is aan het groeien." zei Astaroth. De trots was van zijn gezicht af te lezen.
Zwarte rook begon zich rond Benjamin te wentelen. Het leek of hij een epilepsie aanval had. Hij sloeg naar alles om zich heen. De kaarten in zijn houder vlogen de lucht in en bleven daar even zweven. Ze veranderden in lichtbollen en de tekens begonnen zich, één voor één, te vestigen op zijn huid. De zwarte rook drong zich naar binnen via de mond van Benjamin , hij kokhalsde. De kaarten bleven maar in bollen veranderen tot ze allemaal op zijn huid stonden. Zijn T-shirt was opengescheurd en de tekens op zijn borst en armen waren nu duidelijk zichtbaar. Zijn lichaam bleef trillen en de rook was bijna allemaal verdwenen. Benjamin's ouders trokken allebei nog een kaart en ook die verdwenen op zijn lichaam. De ene op zijn linker schouder de andere op zijn rechter. Benjamin hapte naar adem en schoot recht. Hij keek naar zijn moeder en omhelsde haar. De tranen schoten over zijn wangen en hij genoot van de lucht die hij eindelijk naar binnen kreeg. Ze omarmde haar zoon hard en de glimlach was niet van haar gezicht af te vegen.
"Oké, ik denk dat het een goed idee is dat jullie hier blijven overnachten" zei Astaroth tegen Benjamins vrienden die nog moesten bekomen van het tafereel. Benjamin zei geen woord en bleef heel hard ademhalen. Zijn vrienden staarden alleen maar voor zich uit en probeerden te begrijpen wat er nu was gebeurd.
"Bel naar jullie ouders en zeg dat het een slaapfeestje is voor Benjamin zijn verjaardag is."
Iedereen belde naar zijn ouders om te zeggen dat ze niet meer naar huis zouden komen. Na wat gezaag en veel verzonnen smoesjes mocht iedereen blijven.
"Kunnen jullie nu eindelijk uitleggen wat er gebeurd is?" vroeg Benjamin aan zijn ouders.
"Ja, wij willen het ook graag weten." zij Ella zo beleefd mogelijk.
Midday lachte naar ieder van hen.
"Natuurlijk. Het was het eigenlijk niet de bedoeling dat jullie vier hier in betrokken zouden worden maar ja. De Kern heeft het zo beslist. Ik zal alles uitleggen ,maar eerst ga ik wat koekjes halen en thee zetten want jullie zien eruit alsof jullie thuis geen eten krijgen." zei ze met een moederlijk stem. Daarmee verdween ze de keuken in. Iedereen nam plaats. Astaroth zat op een stoel die hij van in de keuken had gejat. Nadat de pot thee en de koekjes op tafel stonden begonnen de ouders met het uitleggen van wat er nu eigenlijk was gebeurd.