Het einde van de examens

De volgende ochtend werd ik wakker. Niet helemaal fris, een vervelende nachtmerrie had me de hele nacht wakker gehouden. Weer die vervelende examens. Gelukkig voor de laatste keer voor de zomervakantie. Het laatste examen. Zó stresserend! Gelukkig was het maar biologie. Toch nog geluk bij een ongeluk. Biologie is mijn grote interesse. Vooral de verschillende levende organismen en hun onderverdelingen. Mijn vader had me ooit verteld dat ik het ver zou schoppen met mijn kennis over dieren. En als je van de duivel spreekt ... "Opstaan Bert! Tijd om je laatste examen af te leggen", riep mijn vader. "Jaaaa, ik kom al", kreeg hij als antwoord. Snel kleedde ik me om, zodat ik misschien nog even de tijd had om mijn leerstof te kunnen herhalen. Ondertussen spurtte ik naar beneden. Zo kon ik tenminste nog iets eten voor het examen, ook al betwijfelde ik of ik wel een hap door mijn keel kon krijgen. Met mijn boek in de hand stapte ik een beetje later de auto in om naar school te gaan. Aan het school aangekomen, ging ik rechtstreeks naar mijn lokaal, om voor de deur verder te doen met de leerstof te overlopen.

Een paar uur later stapte ik dolgelukkig het schoolgebouw uit. Mijn laatste examen was goed gegaan , en ik had een volledige week rust in het verschiet. Mijn vrolijke gedachten werden ruw verstoord toen een zwarte auto aan hoge snelheid voorbij scheurde. Een blik naar binnen werpen was onmogelijk vanwege de getinte ramen. "Die hebben duidelijk ook haast", zei Jan, mijn beste vriend. We zouden die dag nog veel plezier maken. Eerst gaan lasershooten, dan lekkere pizza eten en een klassenfeest die avond. Bij het lasershooten speelden we altijd samen, en wonnen we elke keer. Jan zijn reflexen waren echt katachtig, zo snel als hij iemand neer kon halen. Deze keer vormde daar geen uitzondering op. Elke keer als iemand zich in zijn buurt waagde, moest die persoon eraan geloven.

Mijn pizza salami was overheerlijk. Jan had een pizza hawaï gekozen, maar ik vind ananas niet op pizza thuishoren. Dat verpest de pizza alleen maar. Voor de tweede keer die dag werden mijn gedachten verstoord door een zwarte auto met getinte ramen. Nu werd het wel een beetje verdacht. Ik probeerde zijn nummerplaat te zien, maar hij reed zo snel dat ik geen letters of cijfers kon lezen. Ik kon nog net zien dat de nummerplaat geel met zwart was, en niet wit met rood, zoals gebruikelijk in België. Dat betekende dus dat hij waarschijnlijk uit Nederland kwam, of misschien uit Groot-Brittannië. Niet dat dat ook maar enig nut heeft. Jan had hem ook opgemerkt, en vroeg:" Is dat nu weer dezelfde als daarstraks?" "Ik weet het niet, maar het lijkt wel zo", zei ik," heb jij de nummerplaat kunnen lezen?" "Oh had ik aan moeten denken, de nummerplaat bekijken", was zijn reactie. "Nou, ik kan tenminste zeggen dat het een geel met zwarte nummerplaat is." "Daar weten we nog niets mee", zei Jan. "We weten tenminste dat de kans dat het een Belg is, vrij klein is," reageerde ik. "Die buitenlanders zijn altijd zo'n wegpiraten, wat verwacht je anders?" zei Jan achteloos. "Wow wow wow, wij doen hier niet aan vooroordelen en discriminatie hé!" Iedereen is maar mens, en iedereen is ondanks zijn afkomst anders, ook al vergeten we dat soms. "Wat, ik probeer gewoon maar een uitleg te vinden... Vergeet de auto nu maar, het zal wel niets belangrijks zijn." Maar daar was ik niet zo zeker van. In ieder geval hield ik er maar over op.

De rest van de dag is redelijk normaal verlopen, tenminste als je na middernacht tot de volgende dag rekent. Het klassenfeest begon om 10 uur, dus we gingen op ons gemak daarnaartoe, aangezien we klaar waren met eten rond 9 uur. We waren te voet en het was wel even wandelen, maar we vermaakten ons wel. Het ging natuurlijk vooral over de examens die net achter de rug waren. Jan beweerde dat hij voor elk examen meer zou hebben dan ik, maar ik was zeker dat ik voor minstens de helft van de examens meer zou hebben. Natuurlijk begonnen we daarover te kibbelen. Onderweg kwamen we nog een paar klasgenoten tegen, die meteen vrolijk mee kibbelden. Natuurlijk kwamen we ook Anna tegen, die altijd ongeveer 20 procent meer had dan al de rest, dus was er vanaf dat moment geen discussie meer mogelijk. Als er één iemand was die met recht mocht beweren dat ze meer had dan de rest, was zij het wel. Op het moment dat we aankwamen, drong het pas door dat het vakantie was. Daardoor werd de sfeer, die al uitstekend was, nog veel beter.

Een beetje later was er een goed feestje aan de gang. De muziek was niet echt mijn stijl, maar dat maakte mij niet uit. Het belangrijkste was dat de examens gedaan waren. Ik keek glimlachend de zaal rond. Iedereen amuseerde zich, niemand maakte zich zorgen om ook maar iets. Een blik op de klok leerde me dat het als half 2 's nachts was. De tijd vliegt als je plezier maakt. Voor de derde keer werden mijn gedachten verstoord. Ditmaal door een trillende broekzak. Ik keek wie me belde, het was mijn moeder. Meteen voorbereid om te zeggen dat ik niet meteen naar huis zou komen, nam ik op. Ik kon bijna niets horen. Het geluid dat uit mijn gsm kwam, bestond voornamelijk uit geruis en een vaag geluid, misschien gehoest, of gesnik. "Wacht even, ik ga naar buiten!" riep ik zodat ze mij aan de andere kant van de lijn hopelijk wel verstonden. Vlug baande ik mijn weg naar buiten. Daar aangekomen hoorde ik dat het vage geluid inderdaad gesnik was. Mijn moeder sprak vlug:" Bert! Kom snel! Het is je grootvader!"