Hoofdstuk 5

Thomas stelde voor om met Will en Arnaut mee te reizen tot aan de grens van Noordam. Ondertussen kon hij hen alles vertellen wat hij wist, al was dat niet veel meer dan het feit dat hij had opgevangen dat Gilan momenteel in het zuiden van zijn leen zat en dat zijn leerling even raadselachtig bleek als hijzelf. Sommigen vertelden dat ze hem soms ergen binnen zagen gaan, waarna de jongen een paar minuten later weer buiten werd gezien. Hij kon zich teleporteren. Anderen beweerden dat hij stiekem een meisje was, maar dat hij dat absoluut probeerde te verbergen. Op nog andere plaatsen zou hij plots zijn opgelost, al was dat laatste wel normaal voor een Grijze Jager. Hoe dan ook, overal waar hij kwam strooide Gilan een spoor van angst uit. En dat spoor, wist Will, moesten ze zo snel mogelijk zien op te ruimen. Hij gaf zijn paard de sporen zodat hij naast Thomas kwam rijden. "Wanneer komen we bij de grens aan?" vroeg hij. "Ik denk dat we er als we doorrijden heel nipt voor het donker kunnen aankomen. Ik denk niet dat dat een goed idee zou zijn, want als Gilan er achter komt dat jullie in zijn leen zijn kan dat de zaak enkel moeilijker maken. Daarom vind ik dat jullie deze nacht beter nog hier kunnen overnachten. Niet dat ik denk dat Gilan jullie zou betrappen natuurlijk..." Daar brak hij zijn zin af, beseffend dat hij met een ervaren jager te maken had, die niet gezien zou worden als hij dat niet wilde. Helaas kwam Arnaut zich er nu ook mee bemoeien. "Ja," zei hij, "dat lijkt me inderdaad een beter idee, want Will zou zich nog laten opsporen en bespieden door de jongste jager van het hele korps. Als Gilan niet blind, doof en kreupel is geworden, dan vrees ik dat het er slecht voor ons zal uitzien wanneer Will op die lompe knol van hem het ene bos na het andere omver maait terwijl hij zich geruisloos tussen de bomen door probeert te wringen." Will wierp hem een vernietigende blik toe en ook trek keek hem afkeurend aan, wat paard en ruiter niets opleverde dan een heldere lach die door de bossen schalde. Will wendde zich tot Thomas. "Als Gilan dat niet gehoord heeft, dan vrees ik dat Arnaut gelijk heeft wat die doofheid betreft." Toen stegen ze af om hun tenten op te zetten. Morgenvroeg zou Thomas rechtsomkeer maken en zouden Will en Arnaut Noordam binnenrijden om te beginnen aan de jacht op de jager.