Hoofdstuk 7 : De toernooi

De lampen waar fel aan het worden, het modderige gras was nat, dat moet wel anders heb je allemaal sneetjes in je benen. Ik had te veel zin om te voetballen. Thuis was ik behoorlijk opgewonden en tijdens de trainging was ik lekker bezig. Vrij vrolijk liep ik als eerste van mijn team naar het veld. Wachtend op de anderen. Ik zag Thomas en Dylan al aankomen.
Mijn gezicht werd wit toen ik de andere kinderen zag aakomen. Ik had geen zin meer in de training. Allemaal van de andere hoge scholen die wat groter zijn dan wij kwamen er ook aan.
Sam en zijn maatjes renden achter een jongen aan die heet Michel. Waarschijnelijk om hem in elkaar te slaan. Er was veel gebeurt de laaste tijd. Misschien kwam het door Sam. Misschien van de tegen partij.
Dat weet ik niet. Maar toen we te horen kregen dat ook een van de tegenspeler even in onze team moest kwamen de problemen. De jongen was namelijk wat anders dan de rest, en bovendien was hij de jongste als enige voor een club was en kon niet heel goed voetballen. Hij zat op ijshockey en had totaal geen enige idee wat voetbal was.
De andere gingen hem pesten, alleen mij groepje niet. In het begin een beetje maar het werd steeds erger met Sam en hem. Hoe goed de trainers ook hun best deden tegen het pesten het hielp totaal niks. Het was iets tussen de jongen en de rest vooral met Sam.
En ik zat er tussen in. Als ze maar niet denken dat ik een paal ben. ik sta er ook nog.

( Sam die pesten iedereen, eerst was het alleen tijdens het voetbal maar nu gebeurde het ook als de jongen gewoon naar huis gaat of in de supermarkt in loopt. overal dus waar ook
maar iemand van het team tegen komt van kwaad tot erger)


Maar we hebben dus gewonnen met 5-2. Ik was de middelvelder, Thomas was de keeper. maar er gebeurde iets vreselijks met hem.


Hij zweten heel wat oplos, en was aan het gillen..
of iemand hem aanraakte maar niemand raakte hem aan.
Hij had de bal in zijn handen en liet het niet los.