6

Ik hield Xavier vast en de Cullens vormden zoals afgesproken een pad zodat we er langs konden "Welkom terug Volturi" Zei ik rustig "Mama ben je bang?" vroeg Xavier me zacht "Nee ik ben niet bang jongen" mompelde ik waarna ik de gezichten van de Oudsten bekeek. Geschokte en verbaasde blikken van Marcus en Aro. Maar van Caius enkel een trotse blik. "Aro ik weet dat je wilt vechten en daarom hier bent" zei ik waarna ik naar Xavier keek "Maar mijn zoon heeft eerst het recht om zijn vader te ontmoeten!" Siste ik waarna Caius naar Xavier keek. Ik tilde hem op en liep net zoals Caius precies naar het midden. "Mijn prachtige vrouw Saffier heeft geen hartslag meer en mijn zoon heeft er wel 1" zei hij waarna hij zijn handen uitstak naar Xavier. Voorzichtig zette ik Xavier in zijn armen en nam een stap achteruit. Ik observeerde elke beweging die er gemaakt werd. Mijn moederinstinct was sterk en ik deed alles om Xavier te beschermen tegen wat dan ook. Aro liep richting ons drieën en ik schoot naast Caius en Xavier. "Mag ik?" vroeg hij met zijn blik op mij en zijn hand richting me uitgestoken. Ik knikte en voor ik er baat bij had greep hij mijn hand vast. Hij moest het geweldig vinden dat mijn gedachtes nu bloot lagen tegen hem, Maar op het moment dat hij mijn hand los wou laten zag ik wat van zijn gedachten en hield ik zijn hand vast. Ik sloot mijn ogen. Een boze Caius die tegen hem en Marcus tierde omdat Aro niet wist waar ik was. Gegil en Gebroken marmer. Ik liet hem los "Ik ben blijkbaar een dief!" grijnsde ik. Aro keek me gefascineerd aan "Een dief die ik mislopen heb en bij de Cullens hoort schandalig!" Ik keek hem uitdagend aan "Niet alleen een dief, Ook een tijdwachter en 1 ding dat je nooit mag vergeten zolang ik leef en vrij ben: Ik ben een Clanless!"