5

Het werd avond. Nog een halfuur en we zouden moeten vechten voor ons leven en in mijn ogen het ergste: Ik zou de man van wie ik zoveel hield weer onder ogen komen. Het ergste voor Xavier vond ik nog wel dat hij zijn vader zou ontmoeten en zijn moeder zou verliezen. Iedereen wist dat de Volturi het van de Cullens zouden winnen en dat wisten wij ook. Daarom was Renesmee naar Jacob en had ik tegen mijn lieve jongen gezegd dat hij in mijn buurt moest blijven en zodra ik de tijd stil zette dat hij naar La Push moest rennen zo snel als hij kon. Ik zou daarna wachten tot hij duidelijk weg was en dan zou de tijd pas verder mogen gaan. Ik zorgde ervoor dat hij me niet zou zien sterven en dat hij veilig was. Na nog een kwartier gingen we naar buiten. Volgens Carlisle zou het gevecht hier plaats nemen. Ik vond dat de Cullens dit verdienden, Sterven in hun eigen domein in tegenstelling tot mij want ik had geen domein meer ik was Clanless ik behoorde niet tot de Cullens noch tot de Volturi. Opeens waren er rennende voetstappen. Ik hoorde ze als eerst, Pakte Xaviers hand en liep tot achteraan de groep "Klaar maken!" riepen Jasper en ik tegelijk en toen zag ik ze: De zwarte mantels door de bomen, De drie oudsten en de gehele wacht. Ik zuchtte "Ik was bang voor de dood tot ik de dood in de ogen keek" fluisterde ik tegen niemand in het algemeen waarna ik voelde hoe Xavier in mijn hand kneep. "Rustig jongen je kent het plan en bent een slimme jongen, Sam zal je ontvangen bij de grens als een grote zwarte wolf, Wees niet bang en klim op zijn rug dan ben je veilig." zei ik hem zacht waarna ik mijn rug rechtte. Het was onmogelijk voor de Volturi om me nu te zien dus had ik een plan bedacht om ze te verassen.