Blind 21

’s Nachts zet Noah me met zijn auto af voor het appartement. Na een rumoerige avond, die toch gezellig eindigde, werd het tijd om naar huis te gaan. Het is half vier als ik Noah gedag zeg en een kus geef.
‘Tot morgen,’ zegt hij als ik hem loslaat.
‘Tot straks,’ lach ik. Noah en ik hebben het begin van de middag een vergadering met Marvel. Hij heeft mij nergens over ingelicht. Ik moest het van Noah vernemen. Als hij niks gezegd had, zou ik het gemist hebben. Volgens Noah gaat het over de vakantie die we samen moeten doorbrengen en nog wat lichte andere zaken. Hoe hij dat al weet? Hij is natuurlijk de beste vriend van Marvel.
‘Zal ik je ophalen?’ vraagt hij. ‘We moeten er toch samen zijn.’ Ik schud mijn hoofd en glimlach.
‘Hoeft niet. Ik pak zelf wel de auto. Of fiets. Of ik vraag iemand of ze mij willen brengen.’
‘Het is maar een kleine moeite hoor.’ Noah pakt mijn hand vast. Ik kijk naar beneden en glimlach weer. Hij speelt het spel heel goed.
‘Dat snap ik, maar het hoeft echt niet.’ We kijken elkaar aan. Even, heel even, zeggen we helemaal niets. De stilte is fijn. Het ongemakkelijke begint langzaam te verdwijnen naarmate we met elkaar omgaan. We worden een echt stel. Ik zou er bijna zelf in gaan geloven.
‘Oké,’ zegt Noah. ‘Maar mocht je je bedenken...’
‘Dan zal ik je bellen,’ onderbreek ik hem. Hij zucht en lacht. Na een volgend stil moment, kust hij me opnieuw. Zacht en teder. Veel te kort eigenlijk. Ik wil meer.
Ik zeg Noah gedag en loop naar het hek. Als ik die sluit, draai ik me nog om. Noah staat er nog steeds. Hij zwaait nonchalant en knikt naar me. Ik zwaai terug, terwijl ik achteruit loop. Voor alle veiligheid draai ik me langzaam om. Ik loop de trap op, open de deur van het appartement en doe deze langzaam achter me dicht. Via het raam kan ik Noah zien. Hij staat er nog steeds. Pas na een paar seconde loopt hij richting zijn auto en stapt in. Voor hij wegrijdt, kijkt hij nog naar het huis. Het duurt even, maar dan is hij toch echt weg.
Zuchtend loop ik richting de trap. De moeheid slaat toe. Dit is de tweede nacht dat ik laat ga slapen. Ik moet het niet te vaak doen, anders komt er niks van alles hier in L.A. Slenterend loop ik naar boven en op de helft stop ik even. Nu ik alleen ben, schieten de beelden van vanavond door mijn hoofd. Noah en ik samen op de bank. Het ging er wild aan toe. Intensiviteit overheerste en de lust gloeide daar glanzend overheen.
‘Wat doe jij hier?’ Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar beneden. Rutger staat in zijn onderbroek in de hal.
‘Wat doe ik hier? Wat doe jíj hier?’ vraag ik verontwaardigd.
‘Plassen,’ zegt Rutger en hij loopt de trap op. ‘Onze wc is verstopt.’
‘Nu al? We wonen hier pas net.’
‘Alleen Stan, Bob, Tom en ik maken er gebruik van.’ Ik knik instemmend. Dat zegt genoeg. Ze maken gebruik van alles alsof het per direct vervangen kan worden. Je kan het zien als de Sims. Zodra er iets stuk is, vervang je het. Het kan heel simpel. Ze vergeten alleen dat dat hier niet kan. Hiervoor moet gewoon iemand gebeld worden.
‘Ongelofelijk,’ mompel ik.
‘Maar wat doe jij hier?’ vraagt Rutger. Ik blijf stil. Het is niet ideaal om hem tegen te komen. Al is het risico natuurlijk groot in dit huis. ‘Ik snap het al.’
‘Wat?’
‘Is Noah een wat?’
‘Grappig man,’ zeg ik zuchtend. Ik leun met mijn armen op de trapleuning.
‘Jullie gaan wel snel. En het is heel wat als ik dat zeg.’ Rutger heeft gelijk. Als er iemand snel was met een relatie, dan was hij dat in het verleden wel. Toen hij en Millie een relatie kregen, kenden ze elkaar een maand. Binnen een tijdsbestek van 30 dagen hadden ze geflirt, gedatet, gesekst en ga zo maar door. Nu zijn ze verloofd. Noah en ik hadden hun persoonlijke record bijna verbroken.
‘Ja, wat kan ik erop zeggen. Het zij zo.’
‘Je bent er wel koeltjes onder,’ zegt Rutger. Hij loopt de trap op.
‘Je moet nooit te voorbarig zijn. Voor je het weet is het over.’
‘Lekker veel vertrouwen heb je.’ Ik haal mijn schouders op. ‘Je moet maar denken; als het goed voelt, is het ook goed.’ Ik heb beter advies gehad in het verleden, maar ik neem het maar aan van Rutger. ‘Vooral de seks,’ zegt Rutger. Hij geeft mij een schouderklop en loopt dan verder de trap op. Ik blijf staan. Als genageld denk ik na. Hoe kan het dat Millie en hij al zo lang samen zijn. Het eerste wat Rutger concreet opnoemt, is seks. En daar moet het niet omdraaien. Het is een bijzaak. Een ongelofelijk fijne bijzaak. De hoofdzaak ligt anders.

De volgende morgen zit ik weer als eerste aan de ontbijttafel. Ondanks mijn korte nacht, is er nog niemand uit bed. Met moeite prop ik een boterham naar binnen. Over een uur moet ik bij Marvel op kantoor zitten. Noah had me nogmaals gevraagd of hij mij echt niet moest ophalen. Ik heb zijn aanbod afgeslagen.
‘Hey, jij leeft ook nog.’ Corry komt opgewekt de kamer binnen en gaat naast me aan tafel zitten. ‘Ik dacht even dat je niet meer terug zou komen.’
‘Tuurlijk wel,’ antwoordt ik nonchalant.
‘Hoe was het?’ Corry kijkt me vragend aan. Ze smeert een boterham en wacht geduldig tot ik iets zeg. Maar ik blijf stil. ‘Rowan?’
‘Hm.’
‘Waar zit jij met je gedachten?’
‘Gewoon... Hier.’ Ik neem weer een hap van mij boterham.
‘Ging het niet goed?’ vraagt Corry na een korte stilte. Ik zucht.
‘Ja wel, maar...’ Ik val stil. Het liefst denk ik niet te veel na over gisteren. Het was gezellig, maar toch. Ik praat er liever niet over.
‘Het is het niet helemaal?’ Ik kijk Corry weer aan en besluit open kaart te spelen.
‘Jawel. Juist wel. Het is top! Geweldig. Ik kan niet met meer dan lof spreken over hem. Het ging zelfs zodanig ver dat we gisteren... dat we...,’ Uit frustratie neem ik opnieuw een hap van mijn boterham. Ik kauw ruw en kijk naar mijn mobiel.
‘Dat jullie wat?’
‘Ik kwam aan bij zijn huis. En er hing al direct een bepaalde sfeer. Die blik in zijn ogen, die was onbeschrijfelijk. Het was intiem, fijn en er bloeide iets. En toen zoende ik hem. En..,’
‘En?’
‘Hij duwde me tegen de muur. En naast het intieme gevoel werd er vooral heel ruw gezoend. Zo erg dat hij me mij naar de woonkamer nam en op de bank duwde en toen...,’
‘Toen hadden jullie seks?’ Corry haar ogen lichten op. Smullend neemt ze een hap van haar boterham en kijkt ze me verwachtingsvol aan. Haar blik zegt genoeg. Ze verwacht een spektakel. Dat ik mijn verhaal vervolg met de beschrijving van een stomende seksscene. Hoe Noah mij passioneel zoent. Hoe fijn het was om zijn lichaam tegen de mijne te voelen. Zijn handen op mijn buik. Hoe we de sterren van de hemel vreeën. Intiem, sexy en heel gevoelig.
‘Nee.’
‘Hè?’
‘Ik krabbelde terug.’ Ik kijk Corry aan. Haar mond hangt half open, met een stukje boterham tussen haar tanden.
‘Waarom? Noah is zo’n beetje het meest sexy schepsel dat je kan krijgen.’
‘Ik weet het,’ antwoord ik. ‘Maar ik kreeg last van een error toen hij mijn borst aanraakte.’ Corry kijkt me onbegrijpend aan.
‘En toen?’
‘Ik heb hem van me afgeduwd en gezegd dat ik ongesteld ben,’ zeg ik zuchtend. Corry lacht hard.
‘Lekker cliché.’ Als ik het laatste stukje van mijn boterham in mijn mond heb gestopt, sta ik op en ruim ik mijn bord op. Het is al frustrerend genoeg dat ik dit toegeef aan Corry. Het meisje dat wel al zeker is over haar lichaam en er niet meer over nadenkt hoe ze er uitziet. Niet iedereen kan de knop zo goed omzetten. ‘Hoe reageerde hij?’

‘Niet doen!’ Ik probeer Noah van mij af te duwen en ga recht zitten. Ik doe mijn bh recht en trek mijn T-shirt omlaag. Noah weet niet hoe snel hij uit mijn buurt moet gaan. Hij rolt zich van de bank af en blijft enigszins verbaasd op de grond liggen. Pas als ik opsta, komt hij in beweging.
‘Ho, wat is er?’ vraagt hij. Hij pakt me vast bij mijn arm.
‘Niet doen,’ herhaal ik.
‘Rowan. Rustig.’ Noah trekt me in een knuffel. Hij drukt zijn armen stevig om mij heen, wat in eerste instantie niet werkt. Ik sla hem tegen zijn borstkas aan, om me daarna snel over te geven. Hij is te sterk. Met zijn hand, streelt Noah door mijn haar. Hij sust dat ik moet kalmeren. ‘Rustig.’
‘Sorry.’ Ik merk dat ik in huilen uit kan barsten. De eerste tranen rollen langs mijn wangen. ‘Sorry.’
‘Waarvoor?’ Noah dwingt me hem aan te kijken. Hij veegt een traan weg en ik zucht.
‘Geen idee. Dat ik zo stom doe. Achterlijk.’
‘Je bent niet achterlijk.’
‘Jawel, kijk hoe ik doe. Ik...,’ Noah onderbreekt mijn geratel doormiddel van een kus. Vrij direct voel ik zijn warmte door mijn lichaam stromen. Het werkt en de adrenaline verdwijnt. Als Noah me loslaat, bekijkt hij mij van top tot teen.
‘Ging het te snel?’ vraagt hij.
‘Nee.’
‘Wat dan?’

‘Wel goed,’ antwoord ik op Corry. Ik heb Noah niks vertelt over mijn ongesteldheid. Ik ben het niet en heb het ook niet als smoes gebruikt. Het enige wat ik gedaan heb, is mezelf aanstellen. Vreselijk.
‘Wilde hij niet door de rode zee?’ vraagt Corry. Haar blik spreekt boekdelen. Ze probeert serieus te blijven, maar haar pretogen verraden dat ze eigenlijk heel hard moet lachen.
‘Nou zeg,’ zeg ik. ‘Gadverdamme.’
‘Het kan toch?! Als het jullie eerste keer zou zijn, dan heb je daar alles voor over.’
‘Of juist niet. Juist omdat het de eerste keer is.’
‘Ach,’ zegt Corry en ze zucht. ‘Het is gewoon jammer dat je het niet gedaan hebt. Jullie zijn leuk samen.’
‘Vind je?’
‘Ja. En ik meen het. Ga ervoor.’ Ik kijk Corry twijfelend aan. De werkelijke reden dat ik geen seks met Noah wilde, zit heel anders in elkaar. Het is nog gênanter dan zogenaamd ongesteld zijn. Eigenlijk heel kinderachtig. Maar wat niet weet, wat niet deert. En Noah hoeft het ook niet te weten. Dan laat hij me direct links liggen.