Blind 17

De volgende morgen word ik laat wakker. Het is al middag als ik mijn ogen open en mezelf tot ver uitrek. Ik voel me vreemd. Slaapdronken om wel te verstaan. Dat je net op het verkeerde moment wakker wordt en even niet weet waar je bent. Ik kijk om me heen. Het is licht. Dit is mijn kamer. En ik lig in mijn bed. Check.
Mijn hoofd bonkt. De champagne en raketjes verrichten achterstalligwerk in mijn lichaam. Alles draait en ik voel me zwaar. Zolang overgeven niet het uiteindelijke resultaat is, kan ik hiermee leven. Een paar aspirines erin en gaan.
Ik draai me op mijn zij. Het bed is leeg. Noah is weg. Ik ga met een ruk rechtop zitten. Door de snelheid, bonkt mijn hoofd nog meer. Ik pak hem vast en zucht. Dit wordt nog een dag. Ik kijk naar de loungebank. Daar lag de kleding van Noah, maar de plek is nu leeg. Ik sta langzaam op uit bed om een kijkje te nemen. Er is niks wat erop wijst dat Noah er nog is. Misschien dat hij beneden aan de ontbijttafel zit. Hij kan zich ook aan het opfrissen zijn in de badkamer. Ik besluit naar beneden te gaan. Op de slaapkamerdeur hangt een briefje. Ik scheur het van de deur en vouw het open.

Sorry, ik ben te laat voor de afspraak met Marvel.

Vanavond afspreken? Etentje en filmpje bij mij thuis?

Xx je vriend, Noah

Een glimlach siert mijn mond. Hij neemt het tenminste serieus. En hij wil vanavond weer afspreken. Dat toont enig initiatief. Het is wel snel en uitgebreid. Een etentje en een filmpje. Mijn verwachtingen zijn minimaal. De kans is groot dat hij dit nu met Marvel bespreekt.
Wat moet hij wel bij mij doen en wat niet. Moet hij zelf iets koken of gaat hij voor bezorging. En welke film? Romantisch, komedie, horror. Gevolgd door fantasie. Disneyfilms zouden helemaal mooi zijn. Hij weet alleen nog niet dat ik daar van hou. Ik hoop maar dat het vanuit Noah zelf komt en niet uit het filmbrein van Marvel. Ik vraag mij überhaupt af wat ze nu bespreken.
Het briefje van Noah vouw ik op. Ik leg het op mijn bed en loop dan snel naar beneden. Tijd om me op te frissen en voor de dag te komen. De klok op de gang geeft aan dat het half drie is. Ik heb aardig doorgeslapen. Dat was nodig. Het gebonk in mijn hoofd houdt niet op. Ik duik de badkamer in voor een hete douche. Fijn de kater er afwassen.

Even later loop ik de tuin in. Het is bloedheet en de zon schijnt optimaal. Corry en Chanel liggen te zonnen. Ze hebben beide muziek aanstaan en horen mij niet aan komen lopen. Ik ga naast ze zitten en zucht.
Ondanks mijn korte spijkerbroek en luchtig, witte topje brandt de zon door mijn kleding. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik een onesie draag. Onder mijn kleding draag ik een bikini. Mocht het mij te warm worden, dan kan ik altijd het water induiken. Ik heb even getwijfeld of ik me al klaar moet maken voor vanavond. Noah appte me daarnet voor een bevestiging. Toen ik zei dat het me leuk leek, liet hij weten dat hij me om half zeven vanavond verwacht. Nog twee uur bij bruinen en niets doen. Daarna duik ik de badkamer weer in om mij op te maken en waarschijnlijk opnieuw op te frissen. Als ik hier in de zon blijf zitten, smelt ik weg.
Corry en Chanel hebben nog altijd niet door dat ik naast ze zit. Ik trek hun oortjes uit hun mobiel. Verontwaardigd gaan ze rechtop zitten. Corry doet haar zonnebril af en kijkt me geïrriteerd aan. Toch maakt haar gezicht plaats voor een grijns.
‘Zo, eindelijk wakker?’ vraagt ze.
‘Eindelijk wakker,’ herhaal ik. ‘Ik had nog uren door kunnen slapen.’
‘Maakte Noah je wakker voor een avontuur?’ Chanel legt haar mobiel weg. Ze trekt haar benen op en kijkt me verwachtingsvol aan.
‘Nee,’ zeg ik. ‘Hij was al weg toen ik wakker werd.’
‘Nou ja,’ zegt Corry. ‘Hoezo dat?’
‘Hij had een afspraak. Maar vanavond eet ik bij hem.’
‘Oeh, romantisch,’ zegt Chanel.
‘Als hij met McDonald’s aan komt zetten, dan moet je hem dumpen hoor.’ Corry gaat weer liggen. Ze doet haar zonnebril op en zucht van de warmte. Ik leg mijn benen op de ligstoel. Het voelt heet aan.
‘Zijn jullie nou echt officieel?’ Chanel kijkt me vragend aan. Ik glimlach en knik. Ze juicht van vreugde en Corry kijkt onder haar zonnebril door.
‘Mooi, dan zijn de roddels een keer waar,’ zegt ze.
‘Roddels?’ vraag ik. Corry pakt haar mobiel.
‘Facebook,’ zegt ze. ‘The word is out; Rowan en Noah zijn een setje.’ Ik kijk Chanel aan. Ze kinkt veelbelovend en wiebelt heen en weer met haar wenkbrauwen. De roddels gaan weer snel. ‘Rowan en Noah innig op huisfeest.’
‘Oeh,’ zegt Chanel.
‘Rowan en Noah zoenend gespot!’, gaat Corry door.
‘Ho eens,’ zeg ik. ‘Hoe kan dat? We hebben alleen in de keuken gezoend.’
‘En op de trap.’ Corry en ik kijken naar Chanel. ‘Lees dat artikel maar,’ zegt ze. Ik sta op en ga naast Corry op haar ligstoel zitten. Chanel doet hetzelfde. Corry opent het artikel op haar mobiel. Ze scrolt erdoorheen en eindigt bij een vage foto. Op de foto zijn Noah en ik te zien. Zoenend bovenaan de trap. Dit was toen Noah mijn wond wilde nakijken. Mijn hand zit namelijk al in het verband op de foto.
‘Dat was een simpele kus,’ reageer ik.
‘Dat maakt hun niks uit. Zijn mond op jouw mond is zoenen. Of dat nou een simpel kusje of een wilde tongzoen is,’ zegt Corry. Daar heeft ze gelijk in. Alles wordt altijd zo opgeblazen in de media. Eigenlijk is het gek dat er niet staat dat we seks in het openbaar hadden. Ze maken ervan wat de lezers willen lezen. Nu betwijfel ik of de fans van Noah graag lezen dat hij bezet is. De afgelopen weken heb ik aardig wat haatreacties ontvangen vanuit zijn fanbase. Jaloerse meisjes die vinden dat ik hun vent inpik. Ze zijn beledigd en doen er alles aan om mij de grond in te duwen. Vaak gooien ze het op mijn uiterlijk. Iedereen weet hoe ik eruitzag voor ik ging afvallen. Noah zou nooit op mij gevallen zijn als ik nu nog zo was. Dat is de reactie die het meeste valt. En het doet pijn, dat absoluut. Maar ik bekijk het weer vanuit een ander oogpunt. Ook zoals ik er nu uitzie, valt Noah niet op me. Die gedachte houd ik vast. Zijn geobsedeerde fans hoeven zich dus geen zorgen te maken.
‘Heb je nog niks van thuis gehoord?’ vraagt Chanel.
‘Ik ben nog niet op WhatsApp geweest,’ antwoord ik. Sinds we hier wonen, gebruik ik WhatsApp amper nog. Alleen als ik berichten van thuis heb of iemand uit Nederland spreek, kom ik nog online. Zo’n situatie doet zich weinig voor. Op dit moment is het ook nacht in Nederland. Het tijdsverschil is elf uur. Dat betekent dat het daar nu twee uur ’s nachts is. Te laat om nog op sociale media te zitten.
‘Kijk eens. Die artikelen staan er al een paar uur op.’
‘Misschien heeft je moeder het wel gezien,’ zegt Corry. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. Stiekem was ik haar een beetje vergeten. Vergeten wat betreft haar mening dan. In Nederland vroeg ik haar raad om alles, vooral als het om een jongen ging. Nu weet ze niks. Ze weet waarschijnlijk niet eens dat Noah bestaat. In Nederland is hij vrij onbekend. En mijn moeder houdt zich over het algemeen niet bezig met de roddels over de sterren. Ze vindt het weinig nieuwswaarde bevatten. Ik gok dat ze hier haar mening wel over klaar heeft.
Ik pak mijn mobiel uit mijn kontzak. De meldingen voor WhatsApp staan automatisch uit bij mij. Ik moet online komen om te zien of ik berichten binnen heb. Het zijn er in totaal 200, verspreidt over zeven chats. Zo’n 180 berichten zijn gestuurd in de groepschat van ons. Vragen over wat men als avondeten wil, wie er gaat koken, wassen of schoonmaken, en wie het favoriete shirt van Tom heeft kwijtgeraakt. Ik scrol er snel doorheen, de berichten zijn al twee dagen uit. Dan volgt een privé bericht van Sven. Ik open zijn berichten expres niet. Ze zijn van vandaag, dus het kan nog even wachten. Bovendien ben ik nog steeds boos op hem. Dan volgt de chat met mijn broertje.
‘Lekker gescoord zus! Mag ik hem al benoemen als mijn zwager?’ Ik kijk naar Corry en Chanel en draai mijn mobiel hun kant op.
‘Oh, het is bekend hoor,’ lacht Corry. Ze legt haar mobiel opzij en gaat weer uitgebreid in de zon liggen. Chanel komt naast mij zitten om mijn berichten mee te lezen.
‘Wat zegt hij nog meer?’ vraagt ze.
‘Niet veel. Dit verbaasd me eigenlijk al,’ zeg ik. Ik ga door naar het volgende gesprek. Een bericht van Fleur.
‘OMFG JE HEBT GEWOON EEN CHICK GEFIXT DAAR!’
‘Chick gefixt?’ vraagt Chanel.
‘Ja, zo noemt ze dat altijd.’ Ik antwoord kort op Fleur. Het enige wat ik typ is ‘dat klopt’. Lekker simpel. Uitleg komt later.
Het volgende bericht is van Marieke.
‘Rowan! Ons mam vertelde me net dat je zoenend in de bladen staat. Wat een knapperd is da zeg.’
‘Ons mam?’
‘Blijf je alles herhalen?’ vraag ik. Chanel begint te lachen en krabt zich achter haar oor.
‘ik zie gewoon gekke dingen voorbijkomen. Ons mam klinkt gek,’ zegt ze.
‘Ze komt uit Noord-Brabant,’ leg ik uit.
‘Dat verklaart een hoop.’ Ik richt mijn aandacht weer op mijn mobiel en antwoord kort op Marieke. Ik weet niet wat ik aan informatie kwijt kan. Het is voor mij net zo nieuw als voor hun. We hebben absoluut geen moeite gedaan om het geheim te houden. Zonder problemen in de openbaring treden. Dat was het idee. We gingen voor een kleiner optreden. Toch werd die korte kus vastgelegd. Iedereen thuis zal dat van mijn kant raar vinden. Ik hou alles graag op de achtergrond.
Van mijn moeder heb ik vijf berichten binnen. Het laatste berichtje eindigt met twee vraagtekens. Dat is nooit een goed teken geweest. Ik twijfel even bij het openen van dit bericht. Moet ik dit wel doen waar Chanel bij zit? Ze kijkt nog steeds mee en mijn moeder is niet per se een lieverdje als het gaat om jongens. Ze beschermt me altijd. Alleen is de afstand nu te groot. Daarom ben ik heel bang voor haar reactie.