Chapter 38

Aan meren op Tortuga was één van de beste dingen die er waren. Ik heb deze plek zo erg gemist. Ik snoof je zee geur eens goed op. Home sweet home. Ik liep met volle passen de haven af. “Maudy wacht even!” Ik draaide me op. Oeps, Jack en Merle waren er ook nog. Ik glimlachte en wachten op ze. “Niet zo snel” riep Merle zeurend. Ik tilde haar op. “Kom we gaan een heel aardig persoon ontmoeten” zeg ik vrolijk. Merle klapt blij in haar handjes. “Waar woont ze precies?” vroeg Jack terwijl hij rond keek op de markt. “Daar, boven op die heuvel.” Ik wees naar een klein huisje dat ergens diep tussen de bomen verscholen zat. “Het is dat jij de weg weet, anders had ik er nooit uitgekomen.” Ik lachte en pakte Jack zijn hand vast. “Kom” we liepen in een volle pas de markt over, op naar het huisje boven aan de berg. Het viel zwaar tegen hoe ver het eigenlijk was. Na een jaar op zee was ik niet meer gewend om zoveel te lopen. Hijgend kwamen we aan. “En dit liep jij elke dag?” vroeg Jack terwijl hij weer op sterkte kwam. Ik knikte vermoeid. “Eigenlijk wel ja” Jack glimlachte. Ik keek naar de houten deur. Het was zo een tijd geleden. Zou ze me nog herkennen? Ik klopte drie keer op de deur. De kloppen galmde door het huisje. Voetstappen waren hoorbaar vanachter de deur. De deur zwaaide open. “Oh lord /..” riep Stella. Ik glimlachte breed uit. “Stella!” ik knuffelde haar werkelijk plat. “Maudy, ben jij het echt?” vroeg ze ongeloofwaardig. Ik knikte hevig. “Ja!” Stella haar grip werd sterker. Tranen vielen op mijn te grote overhemd. “Kom binnen” ik pakte Merle op. Met zijn vieren liepen we naar binnen.

“En dat is eigenlijk wat er allemaal gebeurt is” Ik hapte naar adem. Ik heb nog nooit zoveel woorden gebruikt in één adem. Stella keek me met grote ogen aan. “wow .. dat is .. heftig!” riep ze uit. Ik knikte. “Achja, al dat rondreizen was het waard!” Ik keek verliefd naar Jack die met zijn snor aan het spelen was. Ik grinnikte. “Ik heb twee hele lieve kleuters gevonden.” Stella lachte. “Sommige mensen worden nooit volwassen.” Ik knikte. Inderdaad. Stella nam een slok van haar thee. “En waar gaat jullie reis nu naartoe?” vroeg ze nieuwsgierig. “Nergens, we zijn klaar. Tenminste dat zei Jack. Je weet het nooit met die gast, hij zit vol met verrassingen.” “Jack?” Jack keek op. “Waar gaat je reis naartoe?” vroeg Stella aan hem. Hij haalde zijn schouders op. “We zien wel waar het lot ons brengt.” Ik keek tevreden naar Jack. Hij was zo knap als hij intelligent probeerde te zijn. Merle zat in een hoekje met de oude poppen van Stella te spelen. “Maar waarom dan?” vroeg ik nieuwsgierig aan Stella. Stella zetten haar kopje op tafel. “Nou .. mijn ouders zijn opgepakt wegens het overtreden van de handels regel. Ik woon hier nu alleen en .. ik vond het wel eens tijd worden op de wereld in te trekken.” Ik keek haar medelevend aan. “Oh Stella ..” ik liep naar haar toe en knuffelde haar stevig. “Ik dacht, misschien kan ik met jou mee, aangezien we samen nog een keer zoude reizen.” Ik knikte begripvol. “Van mij mag je me altijd op komen zoeken, maar ik heb nu even tijd nodig voor mezelf. Samen met Jack en Merle dan.” Stella lachte. “Dan zul je je handen vol hebben.” Ze wees naar Jack die met Merle zaten te spelen. Ik knikte. “Achja, ik ben het gewent”

“Stel, ik kom je zo snel mogelijk opzoeken als ik weer kan oké?” Stella knikte. “Ik zal op je wachten” die zin riep herinneringen bij me op. “Ik zal je schrijven lieverd” ik gaf haar nog een laatste knuffel. Jack nam Merle weer op zijn nek. “Let’s go, let’s go, let’s go” riep hij uit volle borst. Ik glimlachte. “Daag Stel!” ik zwaaide haar uit, totdat ik het huisje niet meer zag. Eigenlijk was ik ookwel benieuwd naar hoe alles zal gaan lopen. We kunnen toch niet op zee zitten, zonder koers? Ik versnelde mijn pas zodat ik naast Jack liep. Op naar de Pearl, misschien een nieuw avontuur, je weet het maar nooit.

reacties :'D?