Blind 12

Door de drukte kunnen we niet naast elkaar lopen. Noah loopt achter me. Hij maakt zijn hand los van de mijne en slaat die om mijn middel. En zo verplaatsen we ons verder. We worden aangekeken en de gasten smoezen schaamteloos met elkaar.
Een gevoel van trots overmeesterd mijn lichaam. Ik lach en straal van oor tot oor. Niets of niemand neemt mij dit geluksmomentje af. Ik voel me goed. Het is fijn om Noah zijn handen op mijn heupen te voelen. Onbewust loop ik langzamer en voel ik zijn lichaam tegen de mijne.
De kans is klein dat ik mij de komende tijd altijd zo zal voelen. Het zou natuurlijk ideaal zijn om met Noah door het leven te gaan als een echt verliefd stel. Ongegeneerd affectie uiten en het dan ook echt menen. Samen de leukste uitjes ondernemen en bepaalde dingen tegen elkaar zeggen, die niemand anders zal begrijpen. Een stel zijn waar iedereen jaloers op zal zijn.
Noah lijdt me naar de voorkamer. Hij loopt naar de hoek waar Rutger en Tom staan. Als we bij hun zijn, worden we warm onthaalt. Noah heeft iedereen in huis de afgelopen weken minimaal een keer gezien. De één iets meer als de ander en dat had een reden. In huis ga ik met iedereen goed om. Ik ben met iedereen vrienden, maar toch verschilt iedere klik. Corry staat aan de top van mijn vriendschappen. Ze wordt gevolgd door Stan, die me altijd bij alles heeft gesteund. Zelfs na zijn ergernissen over Noah, denk ik dat hij dat zal blijven doen. Chanel en Rutger staan gelijk aan elkaar. Ze zijn even druk, soms even irritant, maar hebben hun hart altijd op de goede plek zitten. Een nare grap heeft altijd een onderliggende betekenis. Wat dat is, is niet altijd te raden, maar dat moet ik dan voor lief nemen. Ik heb een zwak voor ze en kan me bijna nooit aan hen irriteren. De rest bungelt samen onderaan. Ze zijn super leuk, maar ik zou hun niet al te snel iets vertellen over een relatie met iemand of iets anders ingewikkeld. In een later stadium wil ik ze honderduit vertellen over alles, maar in het begin deel ik mijn ‘geheimen’ alleen met bepaalde mensen. Corry zou een boek over mij kunnen schrijven met alle geheimen, die ze over mij weet. Het is jammer dat ik dit geheim met niemand van de groep mag delen. Dat zal nog lastig worden.
‘Hoe is het?’ vraagt Tom aan Noah.
‘Goed!’
‘Heb je Rowan expres zo lang op je laten wachten vanavond?’ vraagt Rutger. ‘Dat arme kind heeft de hele avond in de gang op je gewacht.’ Ik kijk Rutger waarschuwend aan. Het was niet de bedoeling dat hij dat tegen Noah zou zeggen. Noah kijkt mij aan en ik glimlach.
‘Hij heeft te veel bier op,’ zeg ik. Ik zie dat Rutger zijn mond wil openen voor een opmerking, dus trek ik Noah aan zijn arm. ‘Zullen we wat te drinken halen?’
‘Waarom ook niet.’ We lopen samen verder door de menigte, op dezelfde manier als daarnet. Ik kijk om me heen om iemand van de catering aan te schieten voor een drankje. Uitgerekend dit moment is er niemand te zien. Dus neem ik Noah mee naar de keuken. We kunnen natuurlijk ook zelf wat inschenken. Op weg naar onze bestemming, komen we Marvel tegen. Hij zegt niks en kijkt ons alleen na. Ik gok dat hij ons pas laat weten wat hij ervan vindt als we het ‘officieel’ maken.
‘Waar heb je zin in?’, vraag ik als we in de keuken staan. Het is er rustig. Af en toe loopt er iemand langs als men naar de tuin of naar binnen wil gaan. Noah kijkt naar alle flessen drank. De keuken staat overvol. Het kookeiland is niet terug te herkennen. Het is een bende.
‘Meng maar iets.’
‘Ik?’ vraag ik en Noah knikt. Hij leunt tegen het kookeiland aan en slaat zijn armen triomfantelijk over elkaar. ‘Oké...’ Ik draai me vlug om en kijk naar alle soorten drank voor mijn neus. Ik weet niet waar ik moet beginnen. ‘Wil je normaal of sterk... of fris?’ Ik kijk over mijn schouder naar Noah.
‘Sterk,’ zegt hij. ‘Dat heb ik wel nodig vanavond.’ Ik draai me weer om. Zijn opmerking is onprettig om te horen. Het doet me wat. Ik zou het omschrijven als beledigend. Drank helpt bij mij onder andere als ik me ongemakkelijk voel. Hij zal precies hetzelfde hebben, maar toch is het niet leuk. De nare gedachte probeer ik van me af te schudden.
Een sterk drankje. Dat is wat Noah wil. Ik pak een glas uit de kast en de eerste fles in mijn bereik. Jägermeister. Waar kan je dat mee mengen? Met mijn ogen scan ik de keuken. Ik eindig bij de Redbull. Natuurlijk. Ik pak een blikje en gooi die leeg in het glas. De jägermeister giet ik erbij. Iets te enthousiast, want ik schiet ongelooflijk uit. Misschien is het handig om niks tegen Noah te zeggen. Hij proeft het vanzelf wel.
Ik draai me om en overhandig Noah het glas. Hij neemt een slok en ik kijk hem verwachtingsvol aan. Hij trekt een zuur gezicht en proest.
‘Jägerbomb,’ kucht hij. ‘Sterk.’
‘Jägeratoombom?’ vraag ik. Noah lacht waardoor hij nog harder moet hoesten.
‘Zoiets ja.’ Ik lach en Noah zet zijn drankje neer. ‘Nu één voor jou.’ Hij loopt naar de kast voor een glas. Ik bijt op mijn lip en volg iedere beweging. Voordat Noah aan de slag gaat, kijkt hij me nog een keer aan. Zijn blik glijdt van boven naar beneden. Terwijl Noah begint aan mijn drankje, blijven we oogcontact houden. Ik leun tegen het kookeiland aan om mijn ogen de kost te geven. Noah pakt de Bacardi Razz en opent de fles. Hij schenkt een aardige laag in en ik slik. Dit wordt een sterke. Mijn maaginhoud zwemt al rond in de champagne. Als dit er nog eens bij komt, gaat het sowieso fout. Maar ik moet niks laten merken. De spanning tussen ons twee is te voelen en ik durf er openlijk aan toe te geven. Dankjewel, champagne.
Noah loopt naar de koelkast en pakt een fles Fanta. Hij schenkt het glas vol. Ik knik bewonderingswaardig.
‘Op naar de sterren en daar voorbij,’ zegt Noah als hij mij het glas overhandigd.
‘Een raketje,’ zeg ik en ik neem een slok. De verhouding is prima. Sterk, maar lekker.
‘Je favoriet, toch?’ Noah komt dichterbij staan.
‘Hoe weet je dat?’ vraag ik. Ik overhandig hem zijn Jägerbomb en wacht op zijn antwoord. Noah haalt zijn schouders op.
‘Ik heb opgelet,’ zegt hij. Ik glimlach. Op onze eerste onofficiële date vertelde ik hem dat ik verzot ben op raketjes. Het is het drankje van Corry, Chanel en mij. Het drinkt makkelijk weg en als je er iets te veel van neemt, ben je lam.
‘Proost dan maar,’ fluister ik. Noah en ik klinken onze glazen. Hij grijnst. Met zijn vingers streelt hij mijn haar.
‘Proost.’ We nemen beide een slok. Noah staat ontzettend dicht tegen me aan. Mijn borsten raken zijn borstkas. Ik voel mijn hart bonken in mijn keel. Het is warm. Bloedheet. Ik giet mijn drinken in een keer achterover. Noah klinkt belovend.
‘Doe mij er nog één,’ zeg ik.
‘Komt voor elkaar.’ En dat stimuleert de sfeer meer. Noah neemt er ook nog één. En daarna nemen we er nog één. We kletsen de hele avond in de keuken. Af en toe komt er iemand van de catering binnen. Vooralsnog laten ze ons met rust. En het is goed dat ze dit zien. Dat levert nog meer speculaties op. Chanel liep net ook langs. Ik heb nog nooit zo intens gelukkig zien kijken naar me. Alsof ze zelf een verliefd koppel met Noah speelde. Ik had haar gebaard om snel weg te gaan en ze luisterde zowaar.
Na vier raketjes voel ik de drank nog meer zitten. Ik zit op het kookeiland. Alles om me heen danst. Noah wiebelt heen en weer. Of toch niet? Ik weet het niet zo goed. Noah giechelt wat mij hard laat lachen.
‘Je lijkt wel een meisje!’ roep ik uit. Ik pak Noah bij zijn schouder vast. Hij zet zijn lege glas neer en pakt mij bij mijn heupen.
‘Ik?’ vraagt hij verontwaardigd. ‘Een meisje?’
‘Ja!’
‘Dan wil ik wel graag jou zijn,’ zegt Noah opgewerkt. Hij drukt me tegen zich aan, waardoor ik bijna van het kookeiland glijd. Hij is ruw waardoor ik ook mijn glas uit mijn handen laat vallen. Tientallen stukjes liggen op de grond. ‘Oeps.’ Ik negeer Noah zijn zinloze opmerking en kom terug op het mij zijn.
‘Hoezo wil je mij zijn?’ vraag ik.
‘Gewoon... Je bent grappig. Heel erg spontaan. Een verschijning om te zien. Je..., je...,’ Noah valt even stil en kijkt me dan aan. ‘Je bent mooi. Heel mooi.’ Ik kijk naar de grond. Iets te snel, want ik wankel heen en weer, ondanks dat ik zit. De zenuwen gieren door mijn lijf. De drank zorgt ervoor dat Noah nog beter in zijn rol zit. Hij noemde me zowaar mooi.
‘Dank..., je?’ stamel ik. Ik kijk Noah weer aan. Zijn gezicht is nog dichter in de buurt waardoor ik even naar achteren leun. Hij lacht zenuwachtig. Ik doe met hem mee. Als een stel tieners proberen we elkaar met weinig woorden te verleiden. We zijn overgegaan op het flirten.
‘Geen dank,’ mompelt Noah. Ik woel met mijn hand door Noah zijn haar. Zijn krullen dansen vrolijk heen en weer en ik lach. Het ziet er heel grappig uit. Als ik zijn haar met rust laat, pakt Noah mijn hand. En dan wordt mijn mond gesnoerd. In een seconde ben ik verlamt. Mijn hart springt uit mijn borstkas en er giert van alles door mijn lijf. Alcohol, gevoelens, warmte..., opwinding. Het is een euforisch gevoel. Een intens genot.
Noah zoent me.