Day ONE.

Lieve iedereen,

Gisteren was dat de dag dat ik besloten heb om gelukkig te worden. Gisteren was de dag dat ik er een punt achter heb gezet. Dat ik mijn ongelukkigheid van mijn geluk heb gescheiden. Dat ik besloten heb wat en wie er goed is voor mijn geluk.

Jullie hebben het niet gemaakt. Jullie zijn geen toevoeging aan mijn geluk, mijn geestelijke gesteldheid en al helemaal niet aan mijn leven. Maar ik mis jullie ergens wel. De cultuur waar ik mee ben opgegroeid heb ik van jullie. Het eten, de liedjes, de dansjes en de gezellige verjaardagen. Altans de verjaardagen waren voor jullie gezellig. Ik zat daar met een neppe lach op mijn gezicht te denken aan hoe ik hoop dat de volgende verjaardag, mijn laatste verjaardag zou worden. Hoe ik hoopte dat ik op een dag niet meer wakker zou worden. Hoe graag ik hoop dat de eerst volgende verjaardag niet de mijne zou zijn.

Ik maak mij elke dag zorgen. Zorgen om mijzelf. Hoe ga het nog een dag uithouden, waarom ben ik wakker geworden. Ik geloof niet in een god, maar als ik er wel in zou geloven zou ik hem smeken om mij tot Hem te nemen en mij te verlossen uit mijn lijden.

Het zou goed moeten voelen, het alleen zijn, maar dat is alleen omdat ik had gehoopt dat op het moment dat ik jullie allemaal uit mijn leven haal, ik misschien niet meer wakker zou worden. Maar het doet mij meer pijn dan wanneer ik jullie in mijn leven had gehouden. Het boeit jullie niet eens, het boeit jullie niet dat ik mijn leven lang al ongelukkig ben. Dat de mensen om wie ik geef, 0 om mij geven, mij kennen of daar moeite voor doen.

Het is pijnlijk. Het is heel pijnlijk, om alleen de strijd tegen het leven te voeren. Dat is er uiteindelijk, de strijd tegen het leven. De strijd om niet wakker te worden elke dag, om elke dag toch maar weer door te komen, om er elke dag achter te komen dat het leven het net niet is, van wat jij hoopte dat het op die dag zou worden.

Het is dag 1, dag 1 van een totaal ander leven en misschien dat ik in de toekomst er klaar voor ben om jullie weer toe te laten. Alleen dat als ik heb ontdekt of ik jullie nodig heb om wakker te willen worden. Zoals het er nu uit ziet, heb ik niemand nodig, niemand is een reden om 's ochtends wakker te willen worden. Niemand kan mij laten in zien dat ik iemand nodig heb om gelukkig te worden. Het is anders toch niet aan mij besteed om gelukkig te zijn.

Dag, lieve iedereen.