Blind 11

Een paar uur later is het feest is in volle gang. Het appartement staat vol met gasten. De muziek staat hard en de alcohol vloeit rijkelijk. De catering loopt continu rond met dienbladen vol champagne of sterke dranken. Iedereen heeft het voor het kiezen en als je glas leeg is, komt het volgende glas je alweer tegemoet. De fout die men dan snel maakt, is om het snel op te drinken en voor een tweede, derde of zelfs vierde glas te gaan. Men noemt dat een haastige drinker.
Ik ben het perfecte voorbeeld voor zo’n haastige drinker. Ik kan prima van de alcohol afblijven, tenzij ik me gestrest, zenuwachtig en ongemakkelijk voel. Die drie gevoelens kan ik vanavond niet vermijden, dus grijp ik naar ieder nieuw glas dat in mijn aura komt. Terwijl ik een glas champagne achterover sla, kijk ik naar de grote klok in de gang. Het is vijf voor half 11. Noah kan hier ieder moment zijn. Het feest begon om half 8, maar we kozen er expres voor om onze avond later te starten. Iedereen verwacht dat Noah hier vanavond aanwezig is. Het is me zelfs al een aantal keer gevraagd. Het verhaal leeft onder de mensen en daarom laten we hen afwachten. Ook is het fijn om Marvel nog even dwars te zitten. Hij loopt al een aantal uur rond en heeft Noah al een paar keer gebeld waar hij blijft. Mij laat hij links liggen. Hij zal wel gemerkt hebben dat ik de boel aftast. Ik zeg niet veel tegen hem en laat vooral Noah de boel regelen. Heeft Marvel commentaar, dan gaat Noah ertegenin. Wil Marvel dat er iets gebeurd, dan zorgt Noah dat wij het doen zoals wij willen. Ik durf veel, maar het is onverstandig als ik een discussie met Marvel begin. Dan raak ik lichtelijk oververhit.
Ik pak een nieuw glas champagne ven een dienblad en zet mijn lege er snel op. Het meisje dat ermee rondloopt kijkt me raar aan. Ik probeer oogcontact te vermijden. Misschien dat ik iets te vaak mijn glas bij haar heb ververst.
‘Stan!’ Ik zie hem aan het eind van de gang staan. Hij staat bij het raam en kijkt naar buiten. Ik loop naar hem toe. ‘Joehoe!’ Hij draait zich om en bekijkt me van top tot teen.
‘Wat zie jij er goed uit,’ zegt hij. Zijn antwoord verbaast me.
‘Was dat een compliment?’ vraag ik ter bevestiging. Hij lacht en knikt. ‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit.’ Stan negeert mijn opmerking en kijkt naar mijn hakken.
‘Doen die hakken geen pijn?’ Ik kijk naar beneden. Ik heb vrij hoge hakken aan en ben nu net iets groter dan Stan. Met mijn 1m78 ben ik niet bepaald het kleinste meisje dat hier rondloopt. Maar hakken maken de vrouw. Je toont daardoor vrouwelijk en vooral erg sexy. En dat is wat vanavond telt. Noah moet straks sprakeloos zijn. Bijna omver vallen voor mijn uitstraling. Het moet overtuigend zijn en dat lukt alleen als hij mij echt aantrekkelijk vindt.
‘Jawel, maar ik overleef het wel. Ik heb een verzachtend middel bij me,’ zeg ik en ik hef mijn champagneglas. Stan lacht en schudt zijn hoofd.
‘Tot je niet meer recht kan kijken,’ antwoord hij. Misschien dat drank inderdaad niet echt het verzachtende middel is voor hakken. Je kan een nare smakkerd maken als je te diep in het glaasje gekeken hebt. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en tik Stan tegen zijn arm.
‘Touché,’ antwoord ik zacht. Hij lacht en we kijken elkaar kort aan. Daarna wend ik mijn blik af. Het is fijn om weer even te doen zoals we altijd doen. Al is het kort. Het is voor het eerst in minimaal een week dat ik hem weer naar me zie lachen.
Ons onderonsje wordt onderbroken door Corry. Ze schreeuwt mijn naam door de gang. Het is bijna eng dat ik haar zo duidelijk boven de muziek uit hoor komen. Als ze me ziet, komt ze naar mij en Stan toe.
‘Daar ben je! Je vriendje is er!’ zegt ze giechelend. Zo te zien hebben de rondes champagne haar al aardig toegetakeld. Ze wankelt een beetje en heeft haar schoenen al uit gedaan.
‘Noah is mijn vriendje niet,’ zeg ik.
‘Verloofde dan.’
‘Wat?’ Ik kijk Corry geschrokken aan. Ze begint te lachen en slaat haar arm om me heen.
‘Grapje,’ roept ze in mijn oor. Ik deins opzij en Stan lacht. Hij neemt Corry van me over en pakt haar glas champagne af.
‘Volgens mij heb jij wel genoeg gehad,’ zegt hij. Hij wil haar mee nemen, maar Corry stribbelt tegen.
‘Wat doe je?’
‘Wij gaan even een luchtje scheppen,’ zegt Stan. ‘Dan kan Rowan haar vriendje even gedag zeggen.’ Hij kijkt mij aan en Corry begint weer te giechelen.
‘Vriendje,’ herhaalt ze. Stan trekt Corry mee naar de tuin en ik kijk ze na. Als ze in de menigte verdwenen zijn, loop ik richting de voordeur. Corry heeft me niet vertelt waar Noah precies was, maar omdat ze hier vandaan kwam, gok ik dat dit de plek is waar ik hem ontmoet.
Noah is er niet. Ik kijk om me heen en zucht. Het is heel druk waardoor zoeken moeilijk wordt. Iemand die ik wel herken, is het meisje met het dienblad. Ik drink mijn champagne snel op en geef haar het lege glas. Uit wijsheid pak ik geen nieuw glas. Mijn hoofd bonkt al aardig. De klok geeft kwart voor elf aan. Vrij vroeg voor zo’n akelig gevoel. Het meisje loopt weer weg en als ik mij om wil draaien, voel ik twee armen om mijn middel.
Ik krijg een zoen op mijn wang. Een warm gevoel vult mijn lichaam. Stiekem hoop ik dat het door de champagne komt.
‘Hoi.’ Ik draai me om en kijk Noah aan. Hij glimlacht en bekijkt me van top tot teen. Zijn blik maakt mij zenuwachtig en hij uit zijn goedkeuring. ‘Wauw,’ zegt hij. Hij pakt mijn hand vast en laat mij een rondje draaien. ‘Prachtig zoals altijd.’ Mijn zenuwen komen naar boven van zijn complimenten en ik wieg ongemakkelijk heen en weer.
‘Kijk naar jezelf,’ zeg ik. Noah draagt een zwarte broek met daarop een witte blouse. Het past perfect bij huid en donkere haren. ‘Je ziet er sexy uit.’ Ik druk mijn lippen snel op elkaar. Zij ik dat hardop? Noah lacht en trekt me naar zich toe. Ik haal diep adem en kijk hem aan. Doordat ik hakken aan heb, zijn we bijna even groot. Hij blijft iets langer, maar het oogcontact is nu makkelijker en intenser. Het liefst zou ik hem nu zoenen. Het verlangen is groot. Ik wil de drank de schuld geven, en dat zal zeker een rol spelen, maar het komt ook uit mezelf. De crush is echt.
‘Jij ook,’ zegt Noah. ‘Veel te sexy.’ Hij laat zijn hand over mijn wang glijden en ik glimlach. Chapeau voor Noah. Hij is een met recht een goede acteur.
‘Zullen we?’ vraag ik. ‘Je wil dit feest echt niet missen.’ Ik pak Noah zijn hand vast en trek hem mee richting de woonkamer.