Inleiding

Stadslichten in overvloed. Het overheerst tegenover de natuur, die juist dichter in onze buurt staat. Zelfs om 4 uur ’s nachts lijkt het dag in LA en velden en bomen verbleken onder de lichten van reclameborden.
Ik kijk uit het raam, mijn armen om mijn lichaam heengeslagen. Het is fris, maar om nou terug te gaan naar de slaapkamer. Naakt door het huis paraderen is niet iets wat ik standaard doe. Zeker niet in het huis van een ander. Maar ik schaam me en ik heb er de rillingen voor over. Ik vraag me soms af of ik deze situatie had kunnen ontlopen. Dan had ik jaren geleden mijn mond moeten opentrekken.
Al meer dan vijf jaar staan we aan de top van de Nederlandse beroemdheden. Samen met de meest gestoorde vriendengroep van het land, heb ik de mooiste dingen bereikt. Ieder op zijn of haar eigen manier. Alleen zijn we allemaal op dezelfde manier gestart.
Het begon allemaal in de zomer van 2012. Ik was net 16 en weet nog goed dat ik naar kantoor geroepen werd bij mijn weekendbaan.
‘Wil jij beroemd worden?’
Bij de vraag begon ik te lachen. Mijn leidinggevende dacht daar duidelijk anders over, want hij gromde bijna van irritatie. Toen wist ik dat het serieus was. Er werd gezocht naar nieuw talent. Talent waarvan het talent eigenlijk nog niet ontdekt was. Het moest gaan om doodnormale tieners, die hun leven wilden delen met het land. Bij het idee alleen al draaide mijn maag een kwartslag om. Heel Nederland, en later de rest van de wereld, zou de kans krijgen om mij te beoordelen. Ik gokte bij voorbaat dat de reacties over mij niet al te positief zouden zijn. Niet omdat ik een zacht gekookt ei ben of juist een ontzettend grote bitch. Het ging mij erom dat iedereen mij kon zien.
Mijn leidinggevende vertelde dat mijn collega’s hetzelfde was gevraagd en dat iedereen er wel voor in was. Ik kon eigenlijk maar moeilijk achterblijven. Dus ik zei ja. Met de weet dat ik mezelf in de vingers sneed met dit antwoord, verliet ik het kantoor. En ik hoorde niks meer van de zoektocht.
Tot begin februari 2013. Ik was net begonnen aan mijn vierde jaar op de HAVO en het ging moeizaam. Toen ik op een vrijdagavond gebeld werd om naar mijn werk te komen, keek ik niet raar op. Het werd wel vaker gevraagd. Vaak ging het om een werkoverleg voor de dag erna. Vooral als de feestdagen voor de deur stonden, werden er meerdere werkoverleggen gepland. Het weekend van Valentijnsdag was net geweest, dus toen ik op de fiets naar mijn werk zat, peinsde ik over wat het nou kon zijn.
Het ging om iets anders dan een werkoverleg. We moesten een korte film kijken van circa 25 minuten. Ik had Corry vreemd aangekeken en zij mij. Toen gingen de lichten uit en startte er muziek. Er werd een intro getoond van mij en mijn collega’s. Het ergste was dat ik als eerste in beeld kwam. Rowan stond er met koeienletters.
Het bleek te gaan om een reality-programma. Al een halfjaar werden we gevolgd door micro camera’s, die het beste beeld konden schieten. Vanuit alle hoeken op alle plekken waar wij kwamen. In de eerste aflevering ging het vooral om de start van het nieuwe schooljaar. Ik schaamde me dood.
En dat programma heeft mij de grootste bekendheid gegeven. Mooie momenten, nare gebeurtenissen en benarde situaties. Situaties zoals deze. In het donker, naakt, voor een groot raam. Een situatie die ik niet voor ogen had toen ik naar LA vertrok. Toen ik me zelfverzekerd op ging stellen. Ik ben groots, verfijnd en geliefd. Eigenlijk ben ik meer dan ik ooit had willen zijn. En verder wil worden.