2.14

Sascha Ralina Johnson

Andy heeft mij thuis afgezet en is terug gegaan. Niet zonder nog te zeggen dat ik niet weg mag zonder hem. Harry weet er van en voorlopig neemt hij zo veel mogelijk over van mij. 'Ash! Ben je thuis?' De deur is niet op slot dus ik denk dat of Ashton is er of Maleah.
'Hoe ging het bij Harry?' Ashton komt te voorschijn.
Ik knik. 'Prima, hij zei iets wat mij aan het denken zet.'
Hij schenkt twee glazen in en gaat naar de bank. 'Wat dan?'
Eerst neem ik een slok. 'Over het bekendmaken dat we een kind verwachten.'
'We zouden het eerst bekend kunnen maken dat we samen zijn,' oppert hij. 'Ze merken het vanzelf wel dat je zwanger bent omdat je buik dan gaat groeien. Meer omdat ik denk dat je het niet snel bekend wil maken over de baby.'
'Nee, dat klopt.' Ik voel zijn hand even op mijn buik. Waar onze baby langzaam groeit. 'Je weet dat ik normaal wel tegen een stootje kan. Zelfs tegen wat opmerkingen, maar dat kan nu wel anders zijn met de hormonen. Dus geen idee wat er gaat gebeuren als ze weten dat we samen zijn. Misschien haat berichten, dreigementen.'
'Je zult zien dat het redelijk meevalt. De fans kennen je al.' Hij schuift dichterbij. 'Ze zullen snel genoeg het verschil merken want nu kan ik foto's van je maken omdat je mijn vriendin bent.'
Ik leun achterover. 'Als je maar voorzichtig bent daarmee. Geen foto's van mij in zwemkleding of lingerie.'
'Komt goed,' verzekert hij mij. 'Maar dat we samen zijn? Gewoon ergens gaan eten? Filmje pakken of iets anders? Wel dat we als een stel uit gaan.'
Wat mij laat grinniken. 'Nou, dan valt de club af. Ik mag anders toch niet drinken en daar mag je wel rekening mee houden. Anders valt het op dat ik geen alcohol meer drink.'
'Dat is ook weer waar. Dat beperkt waar we heen kunnen gaan,' lacht hij.
'Toch zijn er genoeg mogelijkheden, Ash. Bowlen, golfen, bioscoop, theater, eten, sporten, wandelen met de honden, naar het strand. Los Angeles is een levendige stad. Overdag als in de nacht.' Ik schud mijn hoofd even. 'Dus je wilt het wel bekendmaken dat we nu samen zijn. Als een echt stel?'
Nu is hij degene die knikt. 'Ja,' antwoordt hij. 'De baby kan wachten.' Hij zucht. 'Nog even en je bent het eerste trimester voorbij. Heb je veel kwaaltjes?' Tegelijk trekt hij mij half in zijn armen.
Waardoor ik meer languit lig op de bank. Best comfortabel. 'Valt mee. Niet zozeer de misselijkheid maar koffie kan ik net weer niet verdragen. Krampen, daardoor mag ik nu niet meer werken. Verder eet ik zelf al gezond en probeer ik ook genoeg te sporten.' Ik ga op mijn rug liggen, met mijn hoofd op zijn benen. 'De baby komt in juni. Stel dat je mij inderdaad binnen een paar maanden een aanzoek doet...'
'Met een ring met een diamant,' onderbreekt hij mij.
Opnieuw dat ik zijn hand op mijn buik voel. 'Dat is aan jou. Wat ik wilde vragen, is wanneer onze bruiloft dan zal zijn. Chloe en Luke trouwen binnenkort al. Daardoor heb ik half meegekregen hoeveel het wel niet is. Er moet dan van alles geregeld worden,' ga ik verder. Ik glimlach als Bailey even zijn hand likt een paar keer, zodat hij zijn kop op mijn buik kan leggen.
Ashton lacht. 'Die twee zullen er wel voor zorgen dat de baby niks kan gebeuren.'
'Dat zou best eens kunnen. Maar hoe lang wil je wachten met de bruiloft?' herhaal ik mijn vraag.
'Eerst dat we het officieel maken dat we samen zijn,' zucht hij. 'Pas later komen ze er achter dat we ons eerste kind verwachten. Misschien volgend jaar, of als de baby oud genoeg is dat hij kan lopen. Hij mag de ringen dan dragen.'
Ik kijk omhoog naar hem. 'Zullen we dan wachten tot hij minstens zes maanden oud is?'
'Klinkt als een plan,' is hij het er mee eens. 'Een ding tegelijk. Eerst dat de fans snappen dat ik officieel van de markt ben.' Hij staat op en tilt mij overeind. 'Ik wil iets proberen.' Een ondeugende blik is te zien in zijn ogen.

Nooit zal ik vergeten hoe teder en zacht zijn aanrakingen zijn. Het lijkt wel alsof het ons eerste keer in bed is. Zo voorzichtig en liefdevol tegelijkertijd. Het was echt alleen wij tweeën. De manier hoe hij zijn gevoelens liet zien. Ergens laat in de avond zijn we gaan eten en heeft hij zelf gekookt. Dus geen bakje dat Maleah in heeft gevroren voor ons.
Inmiddels hebben we samen ontbeten en met de honden uit geweest. Vandaar dat we nu aan onze wensen denken voor een huis. Het beste voor ons beide.
'Hoeveel slaapkamers wil jij hebben?' Hij kijkt bedenkelijk naar het kladblok op zijn schoot.
'Inclusief de grote slaapkamer voor ons, ik zou zeggen vier slaapkamers.' Ik zet mijn lege theeglas op het tafeltje. Zowel Bailey en Pebbles, liggen bij ons in het zonnetje op het balkon. 'Verder de normale kamers die een huis zou moeten hebben. Een tuin zou fijn zijn voor hun en voor speelruimte van je kind. Je kunt dan ook een barbecue buiten zetten met genoeg ruimte.'
Hij schiet in de lach. 'Wat denk je van een zwembad? Misschien dat we hem zelf moeten leren zwemmen want hij zal anders veel aandacht trekken.'
'Ash, als we ergens heen gaan, zal je de reiswieg af moeten dekken. Ik wil hem niet in alle tijdschriften zien,' schud ik resoluut mijn hoofd. 'Voor zover dat mogelijk is, wil ik hem buiten de media houden. Pas als hij een tiener wordt, mag hij zelf kiezen wat hij wilt. Wie weet dat hij jou gaat volgen en iets met muziek wilt gaan doen.'
'Hmm, laten we wel realistisch blijven en dat hij in eerste instantie zijn school afmaakt.' Zijn ogen ontmoeten de mijne.
Wat ik met hem eens ben. 'Dat absoluut. Tenzij hij naar de universiteit wilt, maar dat zien we tegen die tijd wel.'
'Tegen die tijd heeft hij zelfs een broertje of zusje erbij. Voorlopig zit hij nog veilig onder je hart.' Zijn ogen glijden omlaag naar mijn buik. 'Zou je het willen weten of niet? Het heeft zo zijn voordelen als we het weten.'
Ik denk er over na. 'Moeilijk te zeggen want ik kan vandaag ja zeggen en morgen is het nee.' Er schiet mij dan iets anders te binnen. 'Een garage voor twee auto's en als het even kan een oprit erbij.'
Iets wat hij noteert. 'Misschien een thuisbioscoop, wijnkamer, fitness ruimte? Verder hebben we alles wel.'
'Hoeft niet, mag wel. We zullen zien wat er bij krijgen,' glimlach ik en sta ik op. 'Nog thee?'
Hij knikt. 'Lekker,' reageert hij. 'Hoewel geld op zich geen probleem is, is het toch handig dat we een budget hebben dus hoeveel willen we voor zo'n huis betalen?'
Ik wacht even tot ik weer bij hem kan zitten in het zonnetje met twee glazen thee. 'Zullen we eerst op internet kijken hoe duur de huizen zijn, momenteel? Dan kunnen we dat budget daar op afstemmen.' Voorzichtig neem ik een slok van mijn thee. 'Al ga ik niet tien miljoen uitgeven aan een huis.'
'Ik ook niet.' Met een kop thee in zijn handen, geniet hij van het mooie weer. Om zich daarna even uit te rekken. 'Dit is waarschijnlijk een van de weinige dagen dat het rustig is en dat we samen kunnen zijn. Als die kleine er is, duurt het wel even voordat we onze nachtrust terug hebben.' Kort kijkt hij naar mij.
'Vooropgesteld dat je dan ook thuis bent,' grijns ik. 'Ik zie het anders wel gebeuren dat je er hooguit een week bent en dat je dan op tour moet.'
Schuldig kijkt hij naar mij. 'Ik weet niet hoe mijn planning eruit ziet voor volgend jaar. Ik zal proberen om de maand juni en juli vrij te krijgen.'
'Als je gewoon eerlijk zegt dat je kind komt, zullen ze kijken naar wat haalbaar is. Je wilt hem wel echt leren kennen en zijn huilbuien uit elkaar kunnen halen.' Daar ben ik van overtuigd.
Hij knikt. 'Dat zeker, maar ik wil jou ook niet te snel hier alleen laten.' Hij denkt na. 'Tenzij je met mij mee wilt met de baby. Dan hoef ik niet alles te missen.'
'Stel, stel we gaan met je mee, hoe wil je dan de privacy waarborgen? Kunnen we je zoon of dochter dan nog buiten de media houden? Hoe lang kun jij zonder je nachtrust als je op tour bent?' geef ik aan. Ik schiet in de lach als zijn gezicht betrekt. 'Ash, op tour mis je snel je nachtrust en slaap je overdag als je de kans krijgt. Dat gaat niet meer als ik en je baby mee gaan. Wil je het nog steeds? Je vergeet dat als de baby eenmaal geboren is, kan ik ook weer gaan werken. Niet meteen, natuurlijk, maar hou het in gedachten. Ik doe veel voor je maar je kan niet verwachten dat ik een huisvrouw word en voor de kinderen zorg terwijl jij aan de andere kant van de wereld bent.'
'Dat verwacht ik helemaal niet. Ik vind het juist fijn om te weten dat je gewoon je eigen werk hebt, je gaat ook met de meiden dingen doen, die twee,' gebaard hij naar Bailey en Pebbles. Hij zucht even diep. Alsof hij zich iets realiseert. 'Liever dat ik iets van mijn nachtrust krijg dan helemaal niks. Zelfs als dat inhoudt dat ik voor een paar maanden weg ben voor een tour. Ik zal jullie hoe dan ook missen.'
Ik glimlach en ga bij hem op schoot zitten. 'Je weet dat je kan bellen, Whatsappen, Facetime, alles. Ik zal je ook op de hoogte houden maar je bent nog niet weg.'
Alweer dat hij zijn hand op mijn buik legt. 'Voorlopig ben ik thuis. Ik ga zeker bij management zeggen dat ik niet te snel weg wil. Mocht ik weg moeten, hoop ik pas in september.' De belofte is in zijn ogen te zien. 'Wanneer zou ik hem kunnen voelen?'
'Rond de achttien weken kan ik hem voelen. Misschien dat het voor jou nog een of twee weken langer duurt.' Ten minste dat heb ik van Chloe gehoord.
Hij geeft mij een kus. 'Ik kan niet wachten.'