Hurry up!

Om ongeveer half 9 kwam ik bij het station aan, ik had nog een halfuur voordat mijn trein vertrok. Ik ging eerst maar eens eten, want dat was ik deze ochtend vergeten en mijn maag begon het te merken. Oké, waar kon je hier ergens iets eetbaar kopen? Na een paar minuten verloren te zijn gelopen in het station, vond ik het restaurantje waar je een broodje kon eten. Perfect, ik kreeg waarschijnlijk toch niets deftig binnen! Zo zenuwachtig was ik voor het concert. Ik ging Justin Bieber in het echt ontmoeten! Nu ja, waarschijnlijk stond hij wel meer dan een paar meter van me af, maar er was tenminste geen computer of tv-scherm tussen!

Ik liep zo snel ik kon naar perron 5. Waarom maakten ze stations altijd zo groot?! Dat was toch nergens goed voor?! Oké, misschien wel voor één ding: om mensen verloren te laten lopen zodat ze hun trein misten. Dat was wel het laatste wat ik op dit moment kon gebruiken, dat ik mijn trein miste! Gelukkig kwam ik nog net op tijd aan op het juiste perron en kon ik nog snel de trein inspringen. Net voor de deuren dichtgingen. Als dat geen goede timing is!
Uitgeput van de marathon doorheen het station liet ik me op een bank vallen en sloot mijn ogen even.