Weg
‘Friesje!’ Riep ik door de gang. Ik verwachte een vrolijk gehinnik.. En ik was al bijna vergeten hoe sip Friesje deed.
En toen, ik stond voor zijn box, kon mijn ogen niet geloven en vocht tegen mijn tranen. Snel rende ik naar de wei.
Geen Friesje...
Snel naar de andere stallen!
Geen Friesje...
En toen sjouwde ik naar de buiten en longeer-bakken
Geen Friesje...
Ik was uitgeput... En rende toch maar naar de stallen van de Privé paarden
Geen Friesje...
Ik kon mijn ogen niet geloven. Deed Friesje, daarom zo sip?
Friesje was de enige die me zo goed kende en zo goed begreep...
Ik rende weg even ergens alleen.
Er zijn nog geen reacties.