Agent Holemen & The Doctor [Part 3]

Reageer (1)

• Snakey_Crowley

  Hier de Analyse. Voor een keertje op dezelfde dag als het hoofdstuk is geüpload. In tegenstelling tot de vele weken (soms maanden) die er tussen zitten (oops).
  
  

  Op dat moment klonk er een sissend geluid, alsof er lucht ontsnapte.

  
  Oh no, the air is getting away. Op de een of andere manier komt die zin echt te droog over oops.
  
  

  Ik probeerde nog te beseffen wat ik zojuist had gezien. Het monster had inderdaad het uiterlijk van James gekopieerd, alleen… het viel uiteen. Het was omgevormd en verwrongen, niet meer een mens maar een nachtmerrie.

  
  Aka, iedereen die met die FaceApp aan het klooien is. En hoe ik er probably over een paar decennia uitzie. Arme agent Holeman tho. Dit allemaal te moeten zien.
  
  

  ‘Als het monster ook door de ruimte kan reizen, dus teleporteren, zijn we dan niet overal in gevaar?’

  
  Very observant. Fijn om te weten dat een naamgenoot nog wat hersenen heeft
  
  

  Ze haalde haar schouders op. ‘De Doctor heeft me verteld dat het monster te zwak is om zo te reizen en eerst een nieuw slachtoffer moet vinden.’
  ‘Ah. Wat een geruststelling.’

  
  A mood. Also very mood. Well done
  
  

  Leslie Shepherd kwam naast hem staan. ‘Dan vergeet je nog dat de koffieautomaat ook kapot is, Emil.’

  
  Fantastische prioriteiten weet Shepherd te stellen. Also Shepherd en Clint zouden het waarschijnlijk goed met elkaar kunnen vinden
  
  

  Onderzoekend ging ik bij het schild staan. Ik wist niet genoeg af van technische dingen om te weten of het in orde was, maar ik zag geen losse kabels of iets anders dat mis was. Ik tikte zachtjes op een van de platen.
  Op dat moment klonk er een snorrend geluid, alsof er een computer aanging. Een lampje ging branden en de Doctor sprong opgewonden uit de TARDIS. ‘Het werkt! Nu moeten we alleen nog een manier krijgen om het wezen hier te krijgen.’

  
  You're a wizard Rebecka!
  
  

  ‘Het is op -2B gebleven,

  
  2 B or not 2 B
  
  

  ‘Alles goed, Holemen?’ vroeg Jack en hij kwam achter me staan.
  ‘Er is nog geen activiteit, dus alles is nog prima.’ Ik beet op mijn lip om te voorkomen dat ik iets doms zei.
  ‘Ik had het over jou, eigenlijk.’ Hij kwam naast me op een voorraadkrat zitten. ‘Wat is er aan de hand?’
  ‘Eh, niets? Ik ben gewoon bang dat er iets mis gaat.’
  Jack keek me aan alsof hij wist dat ik iets achterhield. ‘Juist,’ zei hij.

  
  Go Rebecka! Goed bezig met de vraag te ontlopen. Laat ze niet weten hoe je je voelt! (This is so me woops)
  
  

  ‘Vaststellen wat ik al vermoedde,’ antwoordde de Doctor. ‘Agent Holemen, jij bent geen mens.’

  
  *Insert that Pickachu meme
  
  

  Ik keek naar het papier, al wist ik dat het zinloos zou zijn. ‘Niets. Het is leeg.’ Ik gaf het papier terug aan hem.
  Nu keek hij zelf. Hij grijnsde. ‘Dit zegt dat je vrijgezel bent.’
  Ik werd rood. ‘Helemaal niet!’

  
  Oh satan, wow.
  
  

  ‘Emma, die gang… is doodlopend,’ zei Jack langzaam. Hij vloekte en pakte toen een geweer op.
  ‘Wat je ook doet, gebruik geen wapens! Alleen dan is er nog een kans dat je het overleeft.’ Jack stond op. ‘Ik ga naar haar toe.’
  ‘Het is te laat,’ zei de Doctor zachtjes.
  ‘Dat maakt me niet uit.’ En hij was weg.

  
  Okay, dit doet pijn. Zowel het sterven van Emma, als de reactie van Jack. Iemand geef die man een knuffel, please!
  
  

  ‘Niemand had Emma’s dood kunnen zien aankomen.’

  
  Wat heeft Odysseus met dit alles te maken?
  
  

  ‘Jij wist dit?’ begon Kowalski, met nog meer woede dan eerst.
  ‘We hadden haar kunnen redden!’ zei Shepherd. ‘Als we de hele tijd bij haar waren gebleven-’
  ‘Waarom heb je het in hemelsnaam niet verteld?’ vroeg Rossini.
  ‘Ze zei dat ik het niet mocht zeggen, omdat niemand er iets aan kon doen,’ probeerde ik wanhopig.
  Jack schudde zijn hoofd. ‘Holemen…’ Hij zuchtte.

  
  Don't be an asshole to my Rebecka, I will kill you bastards if you're gonna hurt her because she simply knew.
  
  

  ‘Ik weet dat dat klopt, maar toch.’ Jack wreef in zijn gezicht. ‘Wat nu?’

  
  Erg relatable deze zin.
  
  

  e knikten. ‘Dat document over het monster staat ook op de tablet?’ vroeg ik. ‘Ik heb het nog niet gelezen.’
  De Doctor knikte en overhandigde me de tablet. ‘Het staat onder de naam… wat was het ook alweer?’
  ‘S.O.M.N.I,’ spelde Jack. ‘Ik heb het niet zo genoemd, trouwens, dus niet zo raar kijken.’

  
  SOMNI, wat slaap betekent in het latijns?
  
  

  SARPEDO
  SHADOWTHIEF
  SILVERMOON
  SOMNI

  
  Okay sarpedo van de trojaanse oorlog? Shadowthief van DC Comics? En Silvermoon uit World of Warcraft? En dan dus somni wat slaap, zoals hierboven al geschreven is,
  
  

  Ik draaide me om naar de Doctor. ‘Ga je me nog uitleggen wat precies je bedoelde met dat ik geen mens ben?’
  De Doctor keek op. ‘Ik bedoelde het zoals ik het zei. Je bent niet volledig menselijk. Ik weet nog niet precies wat je wel bent.’

  
  Rebecka asking them questions, instead of waiting. Go you!
  
  

  Hij wreef door zijn haar, dat nog meer door de war ging staan.

  
  Is dat überhaupt mogelijk?
  
  

  Als dat zo was, waarom keek hij dan wel bezorgd? ‘Maar waaraan kan je dan precies zien dat ik geen volledig mens ben?’
  ‘Je DNA,’ antwoordde de Doctor, alsof het inderdaad zo simpel was.
  Gefrustreerd zuchtte ik. Ik besloot het daarbij te laten en te focussen op onze taak.

  
  Don't trust him, even though he is a doctor. Trust your gut (Unless it's GUTS from Prey, then run away as fast as you can and don't ever go there again.
  
  

  Precies op dat moment schudde het hele gevaarte en tuimelde ik bijna van het bankje af.

  
  Me
  
  

  Ik haalde een wenkbrauw op en wiebelig stond ik op. Nog steeds wantrouwend naar de Doctor kijkend, liep ik naar de deur. En ik opende het.

  
  Oh. Mijn. Satan. Ze heeft een deur geopend. WOW.
  
  

  Duizenden, nee, miljoenen, sterren begroetten me. Het leek bijna absurd hoe veel sterren er wel niet waren, vergeleken met wat ik op aarde kon zien. Een soort blauwe, gloeiende wolk doorkruiste het donkere universum. Het was immens en ik had me nog nooit zo klein gevoeld.
  Het uitzicht was zo adembenemend dat ik opschrok toen de Doctor naast me kwam staan. ‘Ik heb dit al zo vaak gezien, en toch denk ik niet dat ik er ooit gewend aan kan raken.’

  
  Waarom zie ik nou Rebecka staan met zwaaiende sterren die zich allemaal één voor één voorstellen? Also that shit is pretty. Heb je dit express vandaag geüpload omdat het 50 jaar geleden is dat Apollo 11 op de maan landde?
  
  

  In de verte zag ik iets wat op een supernova leek, een exploderende ster. Het was zo fel dat ik er niet direct naar kon kijken.

  
  Ah ik zie dat iemand haar research heeft gedaan. Go you Celeste!
  
  

  De Doctor keek zorgelijk. ‘Nee. Het licht zou kunnen betekenen dat die dimensie aan het imploderen is.’

  
  Eerst het lekker vrolijk hebben over hoe onze wetenschappers het verkeerd hebben om vervolgens te zeggen wat het is, wat positief is. Om het tot slot te ruïneren door te zeggen dat het aan het imploderen is, gezellig zo op een zaterdagavond...
  
  

  De Doctor liep de TARDIS in om iets te pakken en kwam toen terug met de scanner in zijn handen. ‘Dat is een hele goede vraag. Het zou kunnen dat het wezen op zoek is naar iets, of misschien is het wel gewoon toeval.’
  ‘Of het monster wilt gewoon specifiek mensen vermoorden,’ mijmerde ik.
  De Doctor keek abrupt op. ‘Het is geen monster. Het is de enige manier om zichzelf te voeden, maar het heeft geen kwade bedoelingen ermee. Zie jij jezelf als een monster omdat je een sandwich met bacon eet?’
  ‘Ik ben eigenlijk een vegetariër, maar ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt. Maar toch, het kan geen toeval zijn dat het blijkbaar uit een verwoeste dimensie komt.’

  
  Whahahaha, this got me laughing out loud. Also erg mooi hoe je het verschil tussen Wezen en monster terug laat komen, de verschillende beelden die men heeft bij een wezen (mede door de gebeurtenissen eromheen). Erg Nice!
  
  

  ‘Er is een grotere kans dat het gevlucht is dan dat het de vernietiging veroorzaakt heeft.’ De Doctor drukte wat knoppen in op de scanner.
  ‘Je zei dat het ook op zoek naar iets kan zijn,’ zei ik. ‘Naar wat? Een thuis?’
  De Doctor haalde zijn schouders op. ‘Dat zou heel goed kunnen. Zoeken we dat allemaal niet?’ Zijn glimlach was een beetje triest.

  
  Ooof, waarom probeer je me elke keer zo emotionally-invested te krijgen in karakters en wezens. Ik voel me nu treurig voor zowel het huisloze wezen als de doctor.
  
  

  Hij knikte enthousiast. ‘Stel je voor: er bestaan planeten die volledig uit diamant bestaan, sterren die ongelooflijk groot zijn. En als je dat niet interessant vindt: we kunnen door de hele menselijke geschiedenis reizen.’
  ‘Jack zei al dat je dat zou kunnen vragen,’ antwoordde ik. ‘Maar ik kan niet. Ik heb een baan, een opleiding, en er zijn mensen die me nodig hebben.’ Tenminste, ik hoopte dat dat ooit een keer het geval zou zijn.
  Hij knikte, al zag ik dat hij teleurgesteld was. ‘Ik snap het, maar denk er alsjeblieft nog over na.’
  Nadat hij de deur van de TARDIS sloot, haalde hij een hendel over en keerden we terug naar de aarde.

  
  Dit doet pijn, de arme ziel wilt gewoon een vriend hebben. Tho ook erg knap van Rebecka om nee te zeggen.
  
  

  Emil Kowalski controleerde de tablet. ‘Niet lang meer, nog precies twintig minuten. Je zou het net kunnen redden als je snel bent.’
  ‘Doctor, heb je de goede coördinaten ingesteld zodat we het wezen terug kunnen sturen, zodra we het gevangen hebben?’
  ‘Ja, Jack, en dat heb je al gevraagd.’ De Doctor knikte naar mij. ‘Wees voorzichtig, Rebecka.’

  
  This feels like you're foreshadowing something? You gonna kill Rebecka? Or sacrifice someone to save Rebecka?
  
  

  Ik scrolde naar beneden, maar het enige dat het bericht bevatte, was een document. Ik opende het en een lijst verscheen voor me. Negen objecten met data, waarvan acht het label Identified droegen. Het negende object was nog niet gelabeld.

  
  Oof, klinkt duister? Is rebecka het 9e object? Komt het monster ineens te voorschijn? Wie weet
  
  

  k klikte de video aan. Er stond nog geen naam bij en aanvankelijk zag ik alleen een lege, betonnen gang. Toen liep er langzaam een figuur in beeld. Diegene was niet heel lang, droeg een zwarte cargobroek en een donkerblauw windjack. Ik pauzeerde de video toen ik een logo op de linkerarm ontwaarde. Een gestileerde vogel.
  Weer iemand bij SHIELD? Ik liet de video weer verder gaan. Nu kwam de hele persoon in beeld. Een bleke huid, roodbruin haar dat in een paardenstaart hing. Diegene vestigde zijn blik op de camera

  
  Me?
  
  

  Geschrokken staarde ik naar mijn eigen gezicht.
  Niet-ik grijnsde en zwaaide. Toen was de video afgelopen.

  
  Yep, Me.
  
  

  Vandaag is de dag dat ik sterf.

  
  Een deel van mij vind het jammer, het andere deel van mij schreeuwt "eindelijk". Ik ben een disaster.
  
  

  ‘Hallo?’ probeerde ik. ‘Is daar iemand? Dit is Holemen.
  ’En toen was er niets meer.

  
  Damn. You got me speechless. Weet eigenlijk niet wat ik moet schrijven. Besides dat alles tussen deze stukken echt verdomd goed is geschreven. Like echt wow. Absoluut wow. Goede cliffhanger. Echt wow, weet gewoon niet wat ik moet schrijven. I mean het is niet leuk dat ik mogelijk dood ben? In ieder geval niet meer mij op de plek bevind waar ik mij hoorde te bevinden. Het was trouwens ook erg pijlijk om te lezen. Ik kan bijna voelen hoe Rebecka zich voelde en waar ze door heen aan het gaan is. Al helemaal de
  

  Ik wil niet… ik wil niet doodgaan.’

  stukje. Dat was echt auch.

  
  
  Dankjewel voor dit hoofdstuk. Ondanks hoe pijnlijk sommige stukken waren op emotioneel gebied heb ik toch erg genoten. En kijk dan ook uit naar het volgende hoofdstuk. Ik zal mijn best doen deze vakantie ook een hoofdstuk af te schrijven te üploaden.

  5 jaar geleden