Hoofdstuk 9

Het was amusant om te zien hoe enthousiast iedereen werd van het bericht van een toren. Iedereen die niet uit Tokyo kwam aan de andere kant, snapte er niets van.
‘Waar hebben jullie opeens last van?’ Vroeg Tori. Mark leunde langs haar stoel.
‘Zie je die toren daar?’ Vroeg hij en ze keek door het raam. ‘Die staat voor ons gelijk aan thuis.’ Hij ging weer goed zitten en gilde toen luidkeels door de bus. ‘Het is nog een week tot de wedstijd tegen Epsilon! We moeten hard trainen om nog beter te worden!’
Kim kreeg een spontane glimlach van hun enthousiasme. Het moest goed voelen voor ze om nu weer thuis te zijn. Haar gedachten gingen terug naar de anderen terug in de basis. Ondanks de situatie mistte ze de rest wel.
De bus kwam uiteindelijk tot stilstand voor de school van Raimon, overal stonden hekken en hijskranen. Kim zakte onbewust wat lager in haar stoel met een moeilijk gezicht en haar ogen gleden naar Isa. Ook zij zat in een enorm gesloten houding toen ze het gebouw zag maar schudde dit snel van zich af.
Voor het gebouw stonden al twee mensen op ze te wachten. Nelly was als eerste de bus uit en schoot op een van de twee af. De rest volgde al snel met Kim en Isa in de achterhoede. De twee meiden bleven bij de bus in de buurt.
Nelly haalde haar neus op als antwoord op haar vader. ‘Hopelijk maken we ze snel in zodat we dit niet weer hoeven mee te maken.’ Ze draaide zich snel om. ‘Niets persoonlijks.’
Isa en Kim keken haar even raar aan maar zeiden verder beide niets en het gesprek ging snel ergens anders heen.
Nelly haar vader keek naar het team. ‘Welkom thuis team, Nelly heeft me steeds op de hoogte gehouden en het bericht over de terugkeer van Royal Academy schokte me diep. Er komen zware wedstrijden aan maar probeer gewoon je best te doen. Maar denk er aan rust is ook heel belangrijk ga lekker ontspannen en rust zo goed mogelijk uit.’
Het team verspreidde zich na de speech. De meesten gingen langs huis om dingen te regelen. Degene die niet in Tokyo woonde gingen of met de rest mee of het centrum in. Kim en Isabelle waren eerst achter gebleven met Lina om nog extra informatie door te geven.
De woorden van Lina galmde door Kim haar achterhoofd terwijl ze rustig door de straten liep.
Het is nog geen goed idee om iemand te vertellen dat de basis op Fuji is. Als ze er nu heen zouden gaan zou ik niet weten wat er zou gebeuren.
Ze snapte waarom, zodra het woord uit zou komen waar de basis was dan zou Raimon in actie willen komen. Ze waren bijna op Epsilon hun niveau, op het moment zouden ze niets kunnen doen tegen Diamond Dust, Prominence of Genesis.
Kim zuchtte en duwde de gedachten weg en focuste zich op de straat. Het was een enorm rustig gedeelte van de stad. Met een kleine hoofdstraat waar alle winkels zich bevonden.
Ze had nog een half uur te gaan voor de afgesproken tijd en was van plan overal goed rond te kijken. Ze zou er nu wel uitzien als Isabelle toen in Kyoto.
Ineens klonk er een luide fluit door de lucht gevolgd door haar naam. Nathan en Tori kwamen op haar afgelopen.
Tori keek enorm geamuseerd voor een of andere reden.
‘Waar is Isa.’ Vroeg ze als eerste.
‘Ze bood aan om bij de bus te blijven om nog wat dingen te regelen.’ Het was Kim opgemerkt dat Isabelle voorzichtiger was geworden na de wedstrijd met Royal maar weigerde er verder iets over te zeggen. ‘Zijn jullie klaar om te verzamelen.’
Nathan trok een gezicht. ‘Mijn ouders zijn nog wat dingen aan het klaarleggen in ruil dat ik boodschappen ga doen.’ Tori begon weer te grijnzen.
‘Hulp nodig?’ Bood Kim aan met een geamuseerde glimlach, zulke deals klonken heel bekend en gebeurde regelmatig toen ze nog in het oude gebouw woonde.
Hij gaf haar een verbaasde blik maar weigerde haar aanbod niet. Tori daarentegen ging weer terug naar de rest.
***
‘Sorry dat we zo laat zijn!’ Nathan rende de heuvel naar het voetbalveld onder de brug af, hij stond al beneden voor Kim de trap nog kon aflopen. De voorgaand-atleet was vanaf de brug enthousiast vooruitgeschoten.
Kim giechelde toen ze zich bij hem aansloot. ‘Ik liep nog achter je.’ Plaagde ze.
‘Eh.. Sorry.’ Zij hij schaapachtig en wreef over de achterkant van zijn nek.
Jude liep naar de twee toe. ‘Mark en Scotty zijn er ook nog niet en Isabelle is onderweg.’ Legde hij uit. ‘De rest van ons zijn al aan het trainen.’
Tori zwaaide zodra ze de twee zag. ‘Er is verderop een toiletgebouw waar je je kunt omkleden.’ Kim gaf haar een duim omhoog en ging zich snel omkleden.
Met een paar minuten stond iedereen weer op het veld klaar om trainen.
***
‘Erik!’ Jude’s stem klonk over het veld heen. ‘Pas naar Tori.’
De brunet knikte en schoot de bal naar het meisje. Ze nam de bal met gemak aan en speelde hem door naar Todd. De verdediger schoot hem direct door naar Kim die hem vervolgens naar Jack doorspeelde.
Uiteindelijk lag de bal bij Kevin.
‘Hey shawn! Zullen we ze eens wat laten zien!’ De aanvaller begon met zijn Wyvern Crash en Shawn reageerde met zijn Eternal Blizzard.
‘Wyvern Blizzard!’
De bal schoot recht op het doel af waar de keeper van Brainwashing High klaarstond om de bal te stoppen. Niet dat hij de kans kreeg. Het combi-shot zat al in het doel voor hij iets kon doen.
‘Dat was een ongelofelijk sterk shot!’ riep Jack uit.
Kevin en Shawn gaven beiden een zelfverzekerde grijns en Shawn draaide zich om naar Mark die enthousiast richting het veld kwam rennen.
‘En? Hoe vond je het?’ Vroeg hij de aanvoerder zelfverzekerd. Mark grijnsde met dezelfde enthousiasme. ‘Echt wel!’
Hierna draaide shawn zich weer naar Kevin, die voorover geleund stond. ‘Kom op nou, Kevin. Je gaat me toch niet vertellen dat je nu al moe bent.’
Kevin schoot direct overeind. ‘Natuurlijk niet.’ antwoordde hij. ‘Hey Mark! Die was perfect!
‘We kunnen het nog wel een keer doen!’
De twee gaven elkaar een grijns en shawn rende weer naar het midden van het veld met Kevin er wat terughoudend achteraan.