Hoofdstuk 8

Kim zuchtte terwijl Scotty de bal naar voren paste. De tweede helft was net tien minuten bezig en de twee meiden waren eindelijk een beetje op hetzelfde niveau als de jongens. Hier en daar was er nog wel eens een iets te harde pas maar over het algemeen ging het prima.
Bobby en Nathan probeerde zich zo goed mogelijk aan de strategie te houden maar het leek een stuk makkelijker gezegd dan gedaan en dat had ze ook wel verwacht. Het enige wat ze nodig hadden was een opening en dan konden ze gaan.
Caleb schoot weer naar voren en brak met gemak door de verdediging van Raimon met David achter zich aan. Erik gebruikte een sliding tackle om te proberen de bal af te pakken maar Caleb ontweek het makkelijk en paste de bal door naar David.
De jongen nam hem makkelijk aan en floot weer op zijn vingers voor het volgende schot. Voor de meeste van Raimon was dit reden tot lichtelijke paniek, voor Kim was het de opening die ze nodig hadden.
Zo snel als ze kon rende ze naar de jongen en pakte de bal voor zichzelf voor hij überhaupt iets kon doen.
‘Dacht het even niet, vriend! Erik!’ Riep ze en paste de bal naar hem en Bobby. Mark snapte wat ze wilde doen en rende naar zijn vrienden terwijl de drie verdedigers dichter bij het doel gingen staan.
Caleb snoof. ‘Gaan jullie nu echt dat oude schot proberen?’ Spotte hij. Iedereen besloot hem te negeren en zich te focussen op het plan.
‘Tri-Phoenix!’ De drie schoten met gemak de bal weg richting de andere helft van het veld waar Shawn klaarstond om zijn ding te doen. Ondertussen gaf Kim Nathan een seintje dat hij kon gaan.
‘Eternal Blizzard!’ De kleur van het schot veranderde in een groenachtige kleur toen het blauwe ijs zich mengde met het oranje vuur van tri-Phoenix.
Caleb zijn ogen vielen op Kevin die langs de bal aan het rennen was en hij schoot naar voren om hem tegen te houden en haalde Raimon’s aanvaller hard onderuit alleen maar om te merken dat de bal een curve nam naar rechts.
Jude grijnsde zodra Isa en Nathan bij hem kwamen om te helpen en vloot toen op zijn vingers, klaar voor het laatste schot.
Joseph probeerde zich klaar te maken voor nog een Beast Fang maar tegen de tijd dat hij wilde beginnen zat de bal al in het doel.
Helaas was iedereen te vroeg aan het juichen. Het fluitsignaal klonk en iedereen keek op naar de scheidsrechter. Hij hield een Gele Kaart omhoog en wees naar Caleb. Naast hem lag Kevin nog steeds op de grond.
‘Oeps, sorry.’ Spotte hij. ‘Maar je liep ook wel heel erg in de weg.’
Shawn schoot naar voren. ‘Dat deed je expres! Jij kleine-‘
‘Niet doen!’ Kevin onderbrak zijn teamgenoot zodra hij merkte dat Shawn uit wilde halen. ‘Als je hem slaat lig je uit de wedstrijd.’
Sylvia kwam snel aangerend met een verbanddoos en inspecteerde de blessure. ‘Hij kan vandaag niet meer spelen.’ Constateerde ze.
De coach knikte. ‘Tori, jij gaat naar het middenveld. Erik neemt Kevin over in de aanval.’
Kevin begon hevig te protesteren. ‘Ik kan gewoon nog meespelen!’ Hij weigerde zichzelf op de bank te laten zetten en het maakte hem niet uit wat de rest ook zei. Zelfs directe orders van Lina konden hem niet tegenhouden.
De tweede helft was bijna voorbij en het stond nog steeds 1 -1 tot de grote ergernis van beide teams.
Kim paste de bal snel door naar Scotty om de bal bij David weg te krijgen. De kleine jongen nam de bal aan op zijn borst en wilde hem toen naar voren schieten maar zoals iedere keer kwam Caleb weer eens onverwachts ergens vanuit het niets opduiken en stal de bal weg.
Bobby en Erik waren al direct in actie gesprongen en stonden met zijn tweeën het pad tussen David en Caleb te versperren. Caleb grijnsde alleen maar en trapte doen de bal vol kracht in Erik zijn maag. Erik knalde op de grond en de bal rolde langzaam tot stilstand bij de voeten van David.
Deze keer had niemand tijd om te reageren toen de Rode pinguïns door de lucht schoten. De bal schoot op volle kracht vooruit naar het doel terwijl David een schreeuw liet horen van de pijn.
Kim liet een kleine grom horen en schoot toen in actie. ‘Spatial Barrier!’
De bal kwam met een harde knal tegen barrière aan maar er was haar al snel een ding duidelijk. Dit was het principe van een niet te stoppen object tegen een onbeweeglijke kracht.
‘Mark!’ Ze kwam net over het geluid van de bal heen. ‘Ik laat hem door gaan, weg uit dat doel!’ vanuit haar ooghoek kon ze hem zien knikken en klaar gaan staan en liet zichzelf toen op de grond zakken waardoor haar barrière verdween.
Helaas had Mark het laatste gedeelte genegeerd en maakte zich klaar voor een ultieme hand maar vlak voordat de bal hem zou raken was Jude ervoor gesprongen om te proberen het schot tegen te houden. Het duurde niet lang, maar het gaf Mark genoeg tijd om de ultieme hand af te maken en de bal tegen te houden.
‘Heb je nog niet genoeg gehad!’ Zowel Isa als Kim keken elkaar aan. Die zin had anders geformuleerd moeten worden. Ze hoorde niet wat het antwoord van David was toen hij opstond. De witharige jongen wilde zich omdraaien maar bevroor zodra hij ook maar een stap naar voren zette. Jude hielp hem direct maar David duwde hem alleen maar weg.
‘Ik ga dingen bereiken waar jij nooit van zou kunnen dromen!’ Dit was het einde van de discussie en de tweede helft ging gewoon weer verder.
Caleb was nog steeds zo agressief als wat in zijn spel waardoor de bal weer bij David belandde en voor hem maakte het niet uit waar op het veld hij stond, zolang hij maar kon scoren.
Met een schreeuw schoot hij voor de derde keer de bal naar het doel. Helaas was dit de laatste keer dat hij dit zou kunnen doen. Kim voelde haar maag omdraaien toen ze zijn hele lichaam op slot zag gaan en draaide zich om met een hand voor haar mond. Isa keek er niet veel beter bij.
De bal schoot naar voren en voor de tweede keer wilde Jude hem tegenhouden, maar deze keer was Kevin sneller, ondanks zijn blessure. De roze-harige jongen wist het schot af te laten wijken maar ging zelf ook onderuit.
Jude draaide zich met een ruk om en bevroor zodra hij David zag. Behalve Caleb was het hele veld stil tot na wat een eeuwigheid leek, David eindelijk op de grond viel en een paar seconde later ging het fluitsignaal. Joseph was de eerste die in actie kwam en snel naar zijn vriend rende. Lina begon snel te bellen voor een ambulance. Kim reageerde uiteindelijk en drong zichzelf naar David.
‘Laat hem platliggen en zorg dat hij recht ligt.’ Joseph keek haar verbaast aan maar ze gaf hem geen kans om vragen te stellen. ‘Als je hem nu te veel laat bewegen dan krijg je kans dat zijn spieren nog verder aantrekken dan ze nu al doen. Dan wordt alles alleen maar erger.’
Ondertussen zag ze dat Raimon zich over Kevin ontfermde en niemand durfde nog iets te zeggen.
De stilte werd onderbroken door een luide knal en het schip begon te schokken. Rook verspreidde zich snel over het veld terwijl medisch personeel het veld op kwamen om de gewonde David mee te nemen en een politiehelikopter vloog richting de oorzaak van de ontploffing.
De rest werd allemaal van het veld afgeholpen naar de veiligheid van de Kade. Tenminste, iedereen behalve Jude. De groep keek gespannen af voor nieuws over hun teamgenoot en iedereen was opgelucht zodra de jongen uit de politiehelikopter kwam.
Kim en Isa bleven allebei een beetje op afstand toen Jude met David en Joseph aan het praten waren. David was in het midden van alle commotie weer bij kennis gekomen en instaat om een gesprek te voeren. Gelukkig was het effect van de meteoriet niet meer in werking.
Kim zuchtte en leunde haar hoofd tegen het koele metaal van het Inazuma busje. Alle adrenaline was aan het uitwerken en hoofdpijn kwam ervoor in de plaats.
Isa wendde haar blik opzij toen de ambulance wegreed. Haar ogen werden groot toen ze een bekend figuur zag staan op een van de hijskranen. Toen ze haar lichaam aanspande om te kalmeren merkte ze dat Kim haar raar aankeek.
‘Wat is er?’ Vroeg de Roze-harige Tiener.
Isa schudde haar hoofd en deed haar best om te glimlachen. ‘Niets hoor.’ Ze zag dat Kim haar niet geloofde maar ze vroeg niet verder. Dat was ook maar voor het beste.