2.13

Sascha Ralina Johnson

Wauw. Chloe heeft zeker al mooie jurken gevonden voor haar bruidsmeiden. Een mooie kleur tussen lichtroze en zalm. Een kort model maar niet té kort. Met nog maar negen dagen te gaan, hoop ik dat ik een jurk vind en dat die niet aangepast hoeft te worden.
'Sas, loop je mee.' Ze gebaard met een knikje. 'Een jurk?'
Stil wandel ik haar achterna. Wie weet dat ik hier ook jurken kan vinden als Ashton en ik met de voorbereidingen beginnen.
'Een jurk in dezelfde kleur maar een ander model?' vraagt de vrouw.
'Zeker wel, het liefst dat het mijn buik een beetje verbergt,' laat ik haar weten.
De vrouw kijkt naar mij.
Een shirt dat wat wijd valt. Tot nu toe heb ik nog mazzel dat ik nog mijn eigen broek aan kan. Ik kijk kort naar Chloe, en knikt ze. 'Ik ben zwanger,' verklaar ik zacht.
'Juist, als het moet kunnen we de jurk nog wat aanpassen,' glimlacht ze begripvol. 'Ik heb wat jurken apart gehangen.'
Er is zeker genoeg keuze. Met genoeg geduld, probeer ik de eerste jurk. Wat een jurk is met schouderbandjes en een V-hals. Het is de band die half over mijn taille en buik zit, zit niet echt lekker. Ik ga terug naar Chloe toe. Waar ik nu ook Peyton vind op de bank. 'Als ik niet zwanger was, had dit een mogelijkheid kunnen zijn. Een beetje strak bij mijn buik, en ik heb nog negen dagen.'
'Ja, lijkt me niet fijn. Die band hoort daar niet,' begrijpt Chloe.
Peyton grinnikt echter. 'Of smaller en hoger.'
'Geeft niet, er zijn nog andere modellen,' verzekert de verkoopster mij en gaan we terug naar de kleedkamer.
Volgend model. Wat een dunner band heeft in de taille en één mouwtje. Zelfs dit voelt toch te krap. 'Als ik eerlijk moet zijn dan voelt dit wat krap aan. Heb je ook iets waarbij het model alleen hierboven mooi zit en de rest wijd valt. Ik ga richting de elf weken.'
'Ik zal even kijken,' knikt de vrouw.
Blij dat ik de jurk uit kan trekken, wacht ik tot ze terug is.
'Sas, zit er nog wat tussen?' komt Chloe vragen.
'Vast wel maar het is goed zoeken naar een model dat wijd genoeg valt. Op die manier hoeft het ook niet aangepast worden op het laatste moment,' vertel ik zonder de deur open te doen.
Na vijf minuten is de verkoopster terug met een paar modellen. 'Hier heb ik er een paar die wijder vallen.' Ze hangt de jurken op en haalt de andere modellen weg. Niet zonder even naar mijn buik te kijken. Alsof ze toch bevestiging wilt dat ik zwanger ben.
'Gister ben ik nog naar het ziekenhuis geweest. Op elf december heb ik een echo en dan heb ik pas de twaalf weken bereikt. Hopelijk bent u discreet genoeg met zulke informatie. Niet iedereen weet het namelijk.' Ik zou haar bijna nog een grote mond geven maar daar weet ik mijzelf van te behouden.
'Neem mij niet kwalijk.' De vrouw laat mij dan alleen.
Waarop ik de eerste jurk aan trek. Weliswaar beter maar ik hou niet echt van ruffles. Daardoor kijk ik gelijk naar de andere modellen. Een ander heeft een lijfje met een laagje. De laatste lijkt er meer op. Een wat je noemt een sweetheart halslijn, schouderbandjes en alleen de buste is benadrukt. Voor de rest hangt het wijd en in plooitjes omlaag. Dat is hem. Ik trek de jurk uit om de ander aan te trekken. Het valt precies goed en verstopt mijn buik mooi. Om dan naar de anderen te gaan, die op mij wachten.
'Sascha, wow,' reageert Peyton opgetogen.
Zelfs Chloe knikt. 'Staat je goed en niemand die je buik kan zien want daar heb je wel ruimte onder.'
'Inderdaad, dus mocht mijn buik toch weer iets groeien, valt het niet op.' Ik ben er zeker blij mee.
'Ehm, je buik valt dan niet op maar je borsten des te meer. Ben je een cupmaat gegroeid?' Peyton grijnst wat. 'Zal Ash blij mee zijn als ze hem weer toestaat.'
Chloe schudt haar hoofd. 'Binnen de eerste twaalf weken gebeurd er niks in bed behalve slapen.'
Zij kan het weten. 'En er valt nog genoeg te bespreken. Daarna is het aan hem om mij op een leuke manier een aanzoek te doen.' Ik kijk omlaag. 'En ik zit tussen twee cupmaten in, verdomme.'
'Ik weet er alles van, schat. Als je iets wilt weten of een vraag hebt, bel mij gewoon. Behalve 's nachts, alsjeblieft, we hebben eindelijk onze nachtrust terug,' vervolgt Chloe. 'Maar ik ben blij dat je vandaag een jurk gevonden heb. Ik voel me gelijk een kilo lichter.'
Ik snap dat het voor haar een zorg minder is. 'Ik ga mijn kleding weer aantrekken. Zo terug.' Iets wat ik nog redelijk vlug doe en neem ik mijn jurk apart. 'Waar gaan jullie heen met de huwelijksreis?'
'Voor een week naar Sydney, naar zijn familie, en daarna twee weken naar Bali,' antwoordt ze. 'Max is intussen aan de fles gewend en voor de twee weken in Bali, blijft hij bij Luke's ouders. Heerlijk tijd voor ons tweeën.'
'Dat denk je maar, want je zal hem alsnog missen. Wedden dat ze op de eerste dag in Bali al belt om te vragen hoe het met Max gaat.' Peyton kijkt naar mij.
Mijn jurk wordt voorzien van mijn naam en wordt bij de rest gehangen. 'Ik ga naar Harry en dan naar huis.'

Andy laat mij als eerste uit de lift stappen. 'Ik wacht hier wel.'
'Is goed.' Zelf loop ik naar het kantoor van Harry. Wat tegen verwachting leeg is en ga ik terug. 'Ginny, waar is Harry?'
'Het is geen afspraak dus hij zal zo terug zijn,' laat Ginny mij weten.
Dus dan moet ik wachten. Hopelijk duurt het niet lang. Omdat ik op Harry wacht, ga ik wat e-mails beantwoorden. 'Lilah, ik heb je hulp nodig om Harry's verjaardag te organiseren. Peyton zal ook helpen.'
Ze knikt alleen en is dat voldoende. 'Ik hoor net dat Harry naar boven komt.'
Wat genoeg is en kijk ik naar mijn inbox. Het is dat ik mijn e-mails wel bij hou.
'Sascha, ik wist niet dat je weer bent,' klinkt Harry's stem na ongeveer tien minuten. 'Hoe gaat het met je? Ik hoor dat je in het ziekenhuis heb gelegen.'
Ik zucht even. 'Heb je straks een afspraak of iets belangrijks?'
Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, de paar besprekingen die ik had, waren vanochtend.'
'Dan kom ik zo naar jou toe. Ik blijf niet lang.' Ik maak de e-mail af en sluit de computer af. Ik zie dat hij naar zijn eigen kantoor gaat. Vast dat hij nieuwsgierig is naar wat ik hem te vertellen heb. Daarna ga ik naar Harry toe. 'Onderbreek me niet, oké, want wat ik je ga vertellen is niet niks. Een paar mensen weten ervan.'
Hij knikt dan begrijpend.
'Ik heb nooit kunnen weten dat dit werk stressvol is want door de stress heb ik krampen gehad. Je weet zelf dat dat niet het enige is geweest. Eveneens dat ik ben flauwgevallen,' begin ik te vertellen. 'Een paar weken geleden had ik de eerste krampen. Eergisteren opnieuw en ben ik dus in het ziekenhuis beland.' Ik verzamel echt mijn moed om het hem te vertellen. 'Krampen die mij bijna het leven van mijn kind gekost heeft,' zeg ik hem met een hand op mijn buik. 'Ik mag nu niet meer werken totdat de baby geboren is.'
Hij komt van zijn plek af. 'Sas, ik begon ergere dingen te denken. En ja, natuurlijk begrijp ik het wel. Je moet aan jezelf denken en de baby. Hoe ver ben je? Wanneer ben je uitgerekend?'
'Ik ben net tien weken zwanger. De verloskundige schat dat de baby in juni komt.' Ik ben nog niet uitgepraat of Harry slaat zijn armen om mij heen.
'Gefeliciteerd, en ik wil je soms wel zien maar niet om te werken.' Hij geeft mij een kus op mijn wang. 'Wie is de vader? Hij is toch wel aanwezig in je leven?'
Nu knik ik zelf. 'Ja, hij heet Ashton...'
'Wat?' klinkt een verraste Lilah, die in de deuropening staat. 'Dus jij bent met...' Langzaam knikt ze met haar hoofd. 'Juist, je kent hem al acht jaar. De roddels zijn dus waar. Heeft hij eindelijk ingezien dat jullie eigenlijk al jaren lang een relatie hebben?'
'Weet jij dan over wie ze het heeft?' Harry kijkt verbaasd naar Lilah.
'Ja, ik heb ze nog mogen ontmoeten, naar het concert gegaan en backstage mogen komen. Dat is iets wat ik nooit meer zal vergeten.' Lilah's ogen staan dromerig.
Iets wat ik weet van haar. 'Ashton Irwin, hij is de vader en mijn vriend... of partner eigenlijk.' Dit is niet waar. Er is niks bekend of wat dan ook. Als het aan mij ligt, komen de fans en media er pas achter als mijn buik goed zichtbaar is door de baby. 'Ik ga naar huis. Stress moet ik vermijden dus het is mogelijk dat ik weer kan werken als de baby zes maanden is.'
'Wij weten er van en het is aan jou, en Ashton, om het publiekelijk te maken,' verzekerd hij met de belofte in zijn ogen.
'Dank je. Dan ga ik naar huis. Andy?' Ik zie dat hij opstaat.
'Geniet er nog van dat je nog kan slapen. Als de baby er is, doe je 's nachts geen oog meer dicht. Ik kom soms wel langs,' glimlacht Harry.
Dat snap ik wel. Harry is ten slotte niet alleen een collega maar ook een vriend geworden. 'Dank je, en zeker geen vreemde worden.' Ik ga naar de lift en stap erin, met Andy. Wel met de woorden van Harry nog in mijn hoofd. Om het publiekelijk bekend te maken. Iets wat ik zeker met Ashton moet bespreken. Wie weet wilt hij het sneller bekend maken dan mij.