Hoofdstuk 5

Het was een enorm raar gevoel om met Raimon mee te rijzen, en voor Kim al helemaal. Voor het grootste gedeelte had ze zich vaak een beetje afgezonderd gehouden, helemaal omdat de meeste hun twee nog niet helemaal vertrouwde.
Natuurlijk hielp ze waar het nodig was en als iemand een gesprek met haar aan probeerde te knopen ging ze er gewoon op in maar verder hield ze zich tot zichzelf.
Isabelle had er aan de andere kant helemaal geen probleem mee. Maar ze was dan ook het type dat eigenlijk snel klikte met iedereen die ze mocht na een eerste ontmoeting, iets wat nog wel eens uitliep in argumenten met Kevin. Maar ze kon de meest enthousiaste gesprekken houden met Mark over voetbal, Jude over verschillende technieken en meer.
Er waren drie dagen voorbij sinds de wedstrijd met Epsilon en de bus was weer vertrokken uit Kyoto, met een verstekeling in de vorm van Scotty. De kleine verdediger van Cloister had zich in de bus verstopt en ze waren er pas achter gekomen nadat de bus dik twee uur verwijderd was van de stad.
Op het moment lag Kim op haar rug op het dak van het busje, lui met haar vinger de sterren te verbinden met onzichtbare lijntjes. Haar gedachten heel ergens anders. De groep was de nacht gestopt zodat iedereen bij kon komen van twee dagen non-stop rijden.
‘Dus, jij kunt ook niet slapen.’ Kim keek verschrikt naar links, Jude was ook op het busje geklommen.
Kim knikte alleen maar. ‘Nerveus voor de wedstijd tegen Epsilon?’
De jongen bleef stil voor een moment. ‘Eerder hun dreigement. We zijn nog steeds niet veel wijzer met wat ze nu bedoelde.’
‘Het spijt me dat ik er niet veel mee kan helpen.’
Jude schudde zijn hoofd. ‘Dat is niet jullie schuld.’ Zei hij. ‘Wat ik me wel afvraag. Is waarom jullie nu eigenlijk zijn weggegaan daar. Jullie hebben het nooit duidelijk verteld.’
Kim zuchtte even en liet haar schouders hangen en legde hetzelfde verhaal uit als wat Isa en zij tegen de coach hadden verteld.
‘Het moet vast een moeilijke keuze zijn geweest.’ De twee keken even op toen er een klap van in het busje kwam.
Kim besloot het te negeren. ‘Dat was het ook. Ik heb tien jaar lang met hun allemaal samengewoond en we hadden eigenlijk alleen maar elkaar. Maar ik heb er geen spijt van.’
‘Met hoeveel zijn jullie precies?’
Kom begon even snel te rekenen in haar hoofd. ‘Ehm, vijf keer zestien…. Ongeveer tachtig.’ Ze moest zachtjes gniffelen toen Jude zijn wenkbrauwen omhoogschoten.
‘Hoe kan je verdwijnen met tachtig kinderen.’ De twee keken op naar de nieuwe stem. Nathan kwam erbij zitten, hij leek iets wat geïrriteerd en was in op zijn wang aan het wrijven. ‘Sorry, ik hoorde wat jullie net zeiden.’
‘Ik dacht dat jij al lag te slapen.’ Merkte Jude op.
‘Mark rolde van zijn bank af en wist me tegelijkertijd een trap te geven.’
Kim trok een wenkbrauw op, dat was die dreun dus. ‘Maar ligt hij niet in een slaapzak?’ het leek haar erg knap dat hij dat voor elkaar kreeg.
‘Ja.’ Merkte hij een beetje emotieloos op.
Kim schudde haar hoofd om dat beeld uit haar hoofd te krijgen en draaide zich een beetje zodat ze beide jongens aan kon kijken. ‘Maar goed, om een antwoord te geven op je vraag was het eigenlijk best simpel, Je zegt dat je gaat verhuizen maar geeft verder geen informatie.’
‘Maar is er dan niemand komen zoeken.’ Vroeg Nathan die nu aandachtig aan het luisteren was.
Ze perste haar lippen samen. ‘Dat wordt lastig als er niemand is die kan gaan zoeken.’ Zei ze nonchalant met een schouderophaal.
‘Sorry.’
‘Het is niet erg.’ Ze gaf de jongen een glimlach. ‘Het is al best lang geleden gebeurd.’
‘Mag ik vragen wat er is gebeurd.’ Jude negeerde de blik die Nathan hem gaf.
‘Mijn moeder is omgekomen in een auto-ongeluk toen ik op school zat. Dronken bestuurder van wat ik hoorde. Ik heb mijn vader nooit gekend.’
‘En Isa?’ Jude!’
Kim giechelde even en schudde toen haar hoofd. ‘Ik weet het niet, en ik adviseer het ook om er niet naar te vragen, Ze kan nogal uitvallen als je dat doet.’
***
Kim knakte haar nek nog een keer en beloofde haarzelf nooit meer in slaap te vallen op het dak van het busje. Na het gesprek was Jude al snel weer naar binnen gegaan en had ze nog zitten napraten met Nathan. Het waren de standaard gesprekken die had met mensen in het midden van de nacht. Over van alles en nog wat en je was een uur later de details alweer kwijt.
De bus was op weg naar Tokyo, terug naar de thuisstad van Raimon en de jongens waren er erg enthousiast over. Het was aanstekelijk.
Isabelle was vrolijk aan het praten met Tori en Kim was aandachtig mee aan het luisteren.
Ineens klonk de stem van Lina door het busje. ‘Een bericht van Seymour.’ Begon ze. ‘Het staat dat Ray Dark is ontsnapt en een nieuw team aan het bouwen is. Royal Academy Redux.’
Een geschokte hap naar lucht ging de hele bus door.
‘Dat meen je niet.’ Mark sprong, voor zo goed als hij dat kon met een gordel om, omhoog.
Kevin knikte. ‘Niet te geloven! Is die gestoorde gek nu bezig met een nieuw team!’
Isa kuchte en hief haar hand op. ‘Misschien een hele stomme vraag hoor, maar wie is Ray Dark?’
‘Ray Dark was de Vicepresident van het Junior high school voetbal League, toch?’ Antwoordde Tori met een blik naar Jude.
‘Dat klopt, en hij was ook de hoofdcoach van Royal Academy, Het team waar ik ooit voor gespeeld heb.’
‘Waarom moet hij worden tegengehouden?’ Ging Isa er verder op in. De twee Genesis meiden werden aangekeken alsof ze gek waren. ‘Ja, ja, we hebben niet veel meegekregen oké, we hebben onder een steen geleefd en wat je er allemaal nog meer van kan maken... Mogen we gewoon een antwoord?’
‘Omdat hij alles doet om te winnen, hoe fout het ook is.’ Antwoorde Mark met en boze blik op zijn gezicht.
Jude ging verder. ‘Hij is gek op het manipuleren van andere mensen. Hij maakt zelf zijn handen niet graag vuil namelijk.’
Kim trok een gezicht. ‘Geen fijne man dus.’
Nathan knikte. ‘Dat klopt, die man is een nachtmerrie.’
‘Het ergste wat hij heeft gedaan is een heel voetbalteam doping gegeven om een toernooi te kunnen winnen.’ Legde Jude uit.
Tori’s ogen werden groot. ‘Echt waar?’
‘Reken maar van wel.’ Begon Nathan. ‘Ze noemde het water van de goden omdat ze daarna speelde als goden.’
‘En dat is waar Ray Dark de mist in ging.’ Mengde Nelly zich in het gesprek. ‘Dat leidde uiteindelijk tot zijn arrest.’
‘En nu is hij weer vrij.’ Gromde Kevin.
Er viel een stilte in de bus voordat Kim ineens opschoot, ze had een connectie gemaakt. ‘Van wat ik hoor lijkt dat iemand waar Alius graag mee zou samenwerken.’ Begon ze.
Isa volgde al snel waar haar vriendin op doelde. ‘Zou je denken dat dat is waar Dvalin op doelde.’
Kim snoof en sloeg haar armen over elkaar. ‘Het zou me niets meer verbazen.’
Lina kwam nog tussenbeide voor iemand wat kon zeggen. ‘We weten het niet zeker maar die kans is er altijd.’
Er viel een stilte in de bus.
Na een paar minuten liet Jack ineens een kreet horen. ‘Nu is Scotty echt te ver gegaan.’ Hij draaide zich om en ondanks de situatie barstte iedereen in lachen uit. Blijkbaar had Scotty weer een stift te pakken te krijgen.