Hoofdstuk 2

Kiburn verveelde zich, enorm. Ze had niets anders te doen dan op haar bed liggen en voor de gaten in het plafond te tellen.
29… het waren er nog steeds 29.
Ze gooide gefrustreerd haar kussen over haar hoofd en gaf er een nu gedempte schreeuw in. Kiwill lag op bed dus die wilde ze niet wakker maken en Bellatrix was geroepen voor een nood-vergadering dus Kiburn was nu alleen mat haar gedachtes en de gaten in het plafond. Met een zucht draaide ze zich om en trok met veel moeite haar gordijn open zodat ze naar buiten kon kijken en draaide zich op haar buik met het kussen onder haar, armen eromheen geklemd.
Hoe vaak had ze dit wel niet gedaan toen ze klein was. Zelfs voor ze hier terecht kwam.
De hoeken van haar mond gingen subtiel iets omhoog, zo kon zich nog zo goed herinneren dat ze als klein meisje het balkon op sloop van het appartement van haar moeder. Als ze niet kon slapen ging ze altijd in het hoekje zitten zodat ze de maan er ook nog bij kon zien.
De eerste paar keer had ze haar moeder een hartaanval bezorgd, later was het altijd de eerste plek waar ze ging zoeken.
Ze herinnerde haar moeder nog goed. Een prachtige, sterke vrouw, lang en sierlijk, geschikt voor een Danseres, een passie die ze haar dochter had meegeven en geleerd voor zo lang ze kon.
Hoelang ze naar buiten aan het staren was wist ze niet maar ze werd uit haar dagdromen gehaald door een openslaande deur. Bellatrix kwam kwaad binnen gelopen en liet zich naast haar vriendin neervallen.
‘Ik neem aan dat het niet erg goed ging?’ Vroeg Kiburn en ging rechtop zitten.
Bellatrix snoof. ‘Wat denk je zelf. Vragen ze mij eerst of ik Gemini uit wil sturen en vervolgens zelf alles doen.’
Kiburn trok een wenkbrauw op. ‘Gemini uit sturen?’ Vroeg ze verbaast. ‘Was dat niet volgende maand?’
‘Dat was het originele plan, maar we hebben bericht gekregen nu te starten.’
‘Waarom?’
Bellatrix zuchtte. ‘Omdat de nationale kampioenschappen zijn afgelopen, Ze willen dat we de winnaars uitdagen.’
Haar vriendin perste haar lippen samen. ‘Raimon toch?’ Vroeg ze en duwde haar krullen over haar schouder.
‘Ja.’
‘Nog informatie over het team?’ Kiburn wist zelf genoeg maar ze moest iets doen om het onderwerp te veranderen.
Bellatrix gaf haar vriendin een glimlach en knikte. ‘Ze zijn begonnen met 7 leden in hun club. Maar hebben uiteindelijk 16 leden weten te krijgen. De meeste hebben ervoor helemaal niet gesport, eentje zat ervoor bij de atletiekclub van de school en de laatste vier hebben eerder gespeeld voor andere scholen.’
‘Sterke punten?’
‘Het is een team met een sterke verdediging en keeper. Drie van de vier die eerder hebben gespeeld zijn goed in de aanval en de vierde in de verdediging. De jongen van de atletiekclub is de enige die een verkeerde positie heeft, hij staat in de verdediging terwijl hij een betere middenvelder zou zijn.’ Legde de blauw-harige tiener.
‘hoezo dat?’
Bellatrix grinnikte. ‘Hij is van nature snel en behendig met de bal. Heb je anders zin om te kijken?’
‘Waarom niet.’ Antwoorde Kiburn en strekte zich uit. ‘Wanneer?’
‘Morgenochtend.’
***
De twee meiden stonden die ochtend te wachten bij Raimon. Gemini nog niet langs geweest maar daar zou snel verandering in komen, niet veel later kwamen drie paars en zwarte voetballen langzaam naar beneden. Kiburn kreeg een rilling toen Janus tevoorschijn kwam en de school uit begon te dagen. Hij was nu zo intimiderend en koud dat het gewoon eng was. Bellatrix aan de andere kant vond het wel grappig.
‘Ze zijn wel dapper.’ Merkte Bellatrix op met een oog op de oudere mannen die Gemini’s uitdaging aangingen. Ondertussen was de rest van de school aan het evacueren.
Zoals verwacht duurde de wedstijd ongeveer twee minuten en niet veel later begon Janus met de vernietiging van de school. Het was gebeurd met een knal en een hele hoop stof.
Kiburn moest hoesten om het uit haar keel te krijgen en keek toen naar de vernietiging. ‘Is dit niet een beetje overkill? Hiermee kunnen alleen maar gewonde mee vallen.’
Bellatrix perste haar lippen samen terwijl ze zichzelf afklopte. ‘Misschien wel, maar we kunnen er toch niet veel aan doen.’
Het was aan haar hele houding duidelijk dat Kiburn het hier niet mee eens was maar hield haar mond er verder over.
Het duurde niet lang voor het team van Raimon arriveerde en de schok was te lezen. Ze stonden allemaal aan de grond genageld en kwamen pas uit de schok toen hun directeur hun kant uit kwam. De aanvoerder van het team wilde direct weten wie hier verantwoordelijk voor was.
Niemand kon het antwoord geloven maar dat verbaasde Kiburn niet heel veel, als de verdediger in hun schoenen had gestaan had ze het waarschijnlijk zelf ook niet geloofd.
Toen kreeg het team door dat er nog meer slachtoffers waren en bespaarde geen tijd om iedereen overeind te helpen. Alweer werd hetzelfde verhaal verteld.
De aanvoerder liet een geïrriteerde kreet horen. ‘Zitten we in een B-film ofzo?’
Kiburn moest haar hand over Bellatrix’s mond plaatsen zodat ze niet gesnapt konden worden, ondanks dat waren haar mondhoeken zelf ook omhooggetrokken. Dat was zo ongeveer de meest kalme en verwachtte reactie die iemand ook maar kon geven.
Hierna viel het stil voor een paar seconde. Niet veel later kwam er een laag gezoem het gehoorveld binnen.
Niet veel later ging er een schreeuw over het veld. ‘Kijk uit!’ De aanvoerder draaide zich om, en werd net gemist door de drie Paars-zwarte voetballen.
De drie objecten kwamen langzaam stil te zweven en gaven een enorm vel licht af. Zodra het wegviel, stonden Janus, Riimu en Gorleo in de plaats.
‘O-Oké, vertel maar! Wat is dit voor Alien onzin.’ Stamelde de aanvoerder terwijl hij probeerde zijn stem onder controle te houden.
Janus grijnsde alleen maar op een manier die iedereen alleen maar nerveuzer maakte. Een grijns die totaal niet klopte, de act klopte niet bij zijn personaliteit.
‘Ze spreken de waarheid.’ Hij sprak met een rustige maar luide stem. ‘Wij hebben jullie een proef gegeven van onze overweldigende kracht. En tegelijkertijd de gewoontes van jullie gemeenschap gevolgd, met jullie “Ge-voetbalt” en jullie, verslagen.’
‘Oké, nu legt hij her er een beetje dik op.’ Gniffelde Bellatrix en Kiburn gaf haar een stoot in haar zei.
‘Laat hem.’ Mompelde ze terug en richtte haar blik weer richting het veld.
Ondertussen was het team verdeeld in twee groepen, de een was doodsbang en de andere helft leek klaar om Janus aan te vliegen.
‘Dat was de rede?’ Alle ogen gingen naar de aanvoerder die bezig was zijn woede in te houden. ‘Daarom hebben jullie de vloer aangeveegd met de Inazuma Eleven? Zal ik jou eens wat zeggen’ Er viel een kleine pauze. ‘Wij zijn sterker dan zij!’
‘Maar jullie zijn al te laat, Kijk om je heen, jullie “school” ligt al in puin.’
De roze-harige jongens sprong op. ‘Het maakt me niet uit wat jullie dan ook zijn, Je denkt toch niet dat ik jullie hiermee weg laat komen.’
‘Rustig, Kevin’
Kevin gaf zijn aanvoerder een scherpe blik. ‘Waarom?’ De rest van het team kwam achter hen staan. Klaar om het tegen Gemini Storm op te nemen.
Janus haalde zijn voet alleen maar van de gekleurde bal af. Het object begon wild te draaien en energie op te nemen. Zodra er genoeg energie was schoot hij de bal weg. De meeste van het team wisten aan de kant te duiken maar de aanvoerder probeerde hem zonder succes tegen te houden en werd hierdoor tegen de grond geslagen, direct buiten bewustzijn.
Een van de meiden en een van de jongens kwam direct naar hem toe gerend.
‘Mark!’ De blauw-harige jongen probeerde hem wakker te krijgen. De rest van het team kwam er snel bij.
‘Mark.’ Kevin ging naast zijn vrienden zitten. ‘Nathan is hij oke?’
Kiburn zuchtte en draaide zich om, dit was overkill. ‘Laten we gaan, Ik heb genoeg gezien.’ Bellatrix knikte en liep vooruit weg.
Kiburn gaf nog een blik naar het tafereel op het veld en volgde toen haar vriendin.