Hoofdstuk 1

Het was nog donker buiten toen het alarm af ging en de enige reactie die het kreeg was een steun en het geluid van iemand die zich omdraaide in het bed. Kiburn zuchtte, het was weer eens zo’n dag. Ze had helemaal geen zin om op te staan, of om te trainen. Na zo’n kwartier dwong ze zichzelf eindelijk omhoog en duwde de dekens van zich af. Ze rilde van de koude vloer onder haar voeten en dwong zichzelf om haar kleding te pakken en een douche te nemen.
Haar blik ging snel naar het matras op de grond waar haar beste vriendin, Bellatrix, nog lag te slapen. Een aantal van de jongens hadden een geintje uitgehaald met haar kamer en ze sliep hierdoor dus bij haar.
Kiburn gaf haar vriendin een kleine glimlach en schoot toen de aangesloten badkamer in, schoot snel onder de douche en krulde haar haren in de gebruikelijke twee grote magenta pijpenkrullen.
‘Kiburn! Ben je klaar?’ De stilte werd onderbroken toen Bellatrix op de deur bonkte en vervolgens naar binnen schoot.
Kiburn knikte. ‘Ja je kan erbij.’ Beide meiden waren niet echt ochtendmensen en er kwam dan ook voor het ontbijt niet veel meer uit qua gespreksonderwerpen.
De jongens aan de andere kant… Ze zuchtte toen ze het geschreeuw van Torch, Gazel en Xene vanuit hun gangen kon horen. Het zou haar niets verbazen als Torch en Gazel weer eens probeerde de leider uit te hangen.
‘Heb je mijn shirt gezien?!’ Klonk het ineens vanuit de badkamer, De blauw-harige tiener stak haar hoofd door de deur heen.
‘Nee.’ Antwoordde Kiburn. ‘Pak er maar een van mij.’
‘Dank je!’ Een paar seconde later knalde de deur weer dicht. Kiburn schudde haar hoofd geamuseerd en liep toen haar kamer uit. Ze had nog niet veel honger en koos ervoor om eerst even een frisse neus te halen.
De zon begon net tussen de bomen en achter de berg tevoorschijn te komen en ondertussen de lucht een goud rode kleur te geven. Het was een prachtig uitzicht dat een kleine glimlach op haar gezicht bracht.
Ze kon zich nog goed herinneren dat iedereen in deze bossen speelde. Ze miste die dagen. Het was zeldzaam dat ze genoeg vrije tijd kregen om überhaupt hobby’s of iets in die richting na te houden, anders was het alleen maar trainen, trainen en nog meer trainen.
Ja ze hield van voetballen, het was eigenlijk het enige wat iedereen hier kon doen, maar soms ging het te ver.
‘Kiburn?’
Ze draaide zich verschrikt om, snel uit haar gedachten getrokken. Achter haar stond Kiwill een van de jongste meisjes. Haar donkerpaarse haar zat in de gewoonlijke twee knotten.
‘Sorry,’ Zei ze zachtjes, ‘Ik wist niet dat je zo diep in gedachten zat.’
Het jongere meisje keek schuldbewust naar beneden en Kiburn knielde voor haar neer. ‘Het is niet erg.’ Zei ze met een glimlach. ‘Wat is er.’
Kiwill gaf een pruillipje, ‘Ik verveel me.’
Kiburn kon alleen maar geamuseerd lachje geven en niet veel later rende Kiwill lachend weg met de tiener achter haar aan.
***
Na een half uurtje liepen de twee meiden weer naar binnen, Kiburn ging als eerste naar haar kamer om de blaadjes weer uit haar haren te vissen. Ze was net bezig een takje uit de knoop te halen toen er op de deur werd geklopt.
‘Binnen!’
Ze hoorde de deur openen en sluiten en voetstappen haar kamer in gaan. Het was dus niet Bellatrix, die was dan wel met een hels kabaal naar binnen gekomen.
En had niet geklopt.
Kiburn stak haar hoofd uit de badkamer en zag Mercury op haar bed zitten, een frons op haar gezicht en ze staarde naar haar handen, nerveus met haar nagels te spelen.
‘Hey, gaat het?’
Mercury keek verschrikt op, een pluk van haar blauwe haar viel over haar ogen en ze stopte hem snel terug in een van de grote houders die haar normaal enorm lange haar vast hielden. ‘Ze zijn weer eens bezig.’ Mompelde ze toen haar vriendin naast haar kwam zitten. Mercury maakte deel uit van Epsilon, een van de teams in de lagere ranking. Helaas was ze niet populair in haar groep en werd dan ook vaak het mikpunt van stunts en grappen die het meisje zelf niet kon waarderen.
‘Wat was het deze keer.’ Vroeg Kiburn die haar met een bezorgde blik aankeek.
Het blauw-harige meisje haalde alleen maar haar schouders op. ‘Het gebruikelijke.’
‘Kan je niet gewoon vragen of je naar een ander team kan worden overgeplaatst?’
‘Nee, dat is het hem nu, Ik ben te “Goed”’ zei ze terwijl ze quotes maakte met haar vingers. ‘voor Gemini, Prominence en Diamond dust zijn gebaseerd op vuur en ijs, iets wat ik allebei niet kan en Jullie van Genesis zijn Natuurlijke-talenten.’
‘Maar je bent daar doodongelukkig.’
Voordat Mercury antwoord kon geven vloog de deur open met een luide knal en beide meiden trokken bleek weg tot ze zagen dat het alleen maar Bellatrix was. Ze zag er enorm geïrriteerd uit en had een rare combinatie aan van de onderkant van haar tenue en een veel te groot zwart shirt. Haar blauwe haar stond alle kanten op waardoor het beetje wit wat er doorheen zat zich alleen maar erger mengde.
Iemand had haar geïrriteerd voor de tiener haar koffie had gehad.
Bellatrix haar geïrriteerde blik werd direct zachter toen ze haar jongere vriendin in hun kamer zag zitten. ‘Is er nu nog niets aan gedaan? Ugh, ik zou het een keer in Xene’s hoofd stampen als ik niet net een week uit de extra training was gekomen.’ Zei de oudste terwijl er een rilling over haar rug liep.
Mercury gaf haar een kleine glimlach, Kiburn kon niet zeggen of amusement was over de totale outfit, het mentale beeld van Bellatrix die Xene in elkaar sloeg of een combinatie van de twee. ‘Het is oke, ik moest alleen even weg van daar.’
Bellatrix gaf alleen maar een duim omhoog en verdween daarna in de badkamer en Keeve gaf haar vriendin een knuffel. ‘Je bent hier altijd welkom.’
***
De stilte in jullie kamer was nog met een papiertje te doorsnijden. Mercury probeerde zich stil te houden in de kledingkast terwijl Bellatrix de jongens in de deuropening een duistere blik gaf.
‘Jullie weten dat jullie moeten kloppen.’ Snibde ze. ‘Straks waren we ons aan het omkleden!’
Bij die opmerking werden de wangen van Xene zo rood als zijn haren, terwijl Burn’s oren diezelfde kleur kregen.
Kiburn was ondertussen naar de kast gelopen en deed alsof ze er iets achter had laten vallen, en zo elk geluidje dat Mercury te dekken met een verhaal. De tiener begon zo ook te grabbelen, toen alsof ze aan het tasten was naar iets. Ondertussen was Bellatrix een… Educatief gesprek aan het houden met de jongens waarbij de drie een heel nieuw vocabulaire aan zouden kunnen opdoen, ze waren erna ook enorm snel vertrokken.
Zodra de kust veilig was gaf ze het teken aan Mercury dat die weer tevoorschijn kon komen en KIburn trok haar hand achter de kast vandaan. Of nou, dat probeerde ze. Toen Mercury uit haar verstop-plek tevoorschijn kwam was de kast iets verschoven waardoor ze niet meer genoeg ruimte had om haar hand terug te trekken. De twee andere meisjes keken om toen Keeve haar hoofd tegen de kast aansloeg met een kleine kreun.
‘Beetje hulp?’
Mercury was de eerste die reageerde en trok het zware meubelstuk weg.
‘Ik vind het echt heel lief dat je voor mij je hand vast wilt klemmen achter meubels maar het is in het vervolg echt niet nodig.’ Grinnikte ze geamuseerd waarop KIburn haar alleen maar een geïrriteerde blik schoot.
Bellatrix gniffelde ook. ‘Hoe heb jij het deze tien jaar volgehouden zonder te sterven?’
‘Dat vraagt iedereen zich af.’ Volgde Mercury weer op.
Kiburn liet een steun door haar keel komen. ‘Zijn jullie klaar.’
De twee Blauw-harige meisjes gingen alleen maar harder lachen.