He is Back

Alles verliep zoals ik het kende, veel tijd voor mijn eigen en lessen van Lucius en Narcissa, tot deze zomer. 2 maanden geleden mijn vader terug kwam. En sindsdien is mijn leven veranderd. Op een avond kwam hij mijn kamer binnen. Ik herkende hem eerst niet maar daarna herinnerde ik me de dromen van vroeger en herkende ik zijn gezicht. Hij was woedend toen hij binnen kwam. Ik moest een paar testen afleggen, tonen wat ik kon. Daarna vertrok hij. En dit allemaal terwijl hij niet meer dan 10 woorden zei. 2 minuten later hoorde ik een laaide discussie.
Ik sloop mijn kamer uit en zag Draco een verdiep lager in het deurgat van zijn kamer staan. Hij keer me verbaasd aan en ik hield mijn wijsvinger voor mijn mond. Toonde dat hij stil moest zijn. Samen slopen we naar beneden. Voor de deur van de woonkamer bleven we muisstil staan en luisterde naar het gesprek achter de deur.
“Lucius, dit had ik niet afgesproken. Ze zou andere dingen geleerd moeten hebben. Ik heb je alles duidelijk doorgegeven voor de dag dat ik weg moest. Zo mocht ze niet zijn. Ik heb haar nodig zoals ik dat wil.”
“meester, we deden alles maar zo is ze niet. Ze is anders dan jou. Je kan haar niet zomaar veranderen. Ze lijkt misschien meer op haar moeder dan dat je denkt.”
“nee, nee, nee. Ze moet op mij lijken. Anders had ik haar nooit gemaakt.”
“Ze heeft bepaalde talenten maar meer deze van haar moeder. Is alles wel goed gegaan?”
“Ja, de bezwering en al de rest is uitstekend gelopen. Het probleem ligt niet bij mij maar bij jou. Ik zal het dan zelf moeten oplossen.”
“Hoe bedoelt u heer?”
“Lucius, ga haar halen!”
Wanneer ik besefte dat Marten en Lucius het over mij hadden, over mijn moeder, stonden de tranen in mijn ogen te blinken. Draco keek naar mij en legde zijn hand op mijn schouder. Het was raar, Draco die medelijden toonde ik was dat niet gewoon van hem. Ik glimlachte naar hem en luisterde verder. Het was raam om mijn vader af te luisteren terwijl hij over mijn moeder praatte. De eerste dag dat ik hem daadwerkelijk zag. Het voelde niet goed. Wanneer Marten Lucius de opdracht gaf om mij te gaan halen, keken Draco en ik elkaar in angst aan. We liepen zo snel mogelijk de donkere trap naar boven. Draco verdween in zijn kamer zodra Lucius de hoek om kwam. Ik verstijfde in mijn pas.
“Eleanore?”
“O, hoi Lucius, ik moest iets vragen aan Draco en nu ga ik terug naar mijn kamer. Ik zou mijn vader niet willen storen nu hij terug is.”
“Eleanore wacht, je vader wilt je spreken.”
“Nu?” ik probeerde me zo dom mogelijk te gedragen.
Lucius draaide zich om zonder me aan te kijken en liep naar beneden. Ik volgde hem. Het was beter om mijn vader te gehoorzamen en hem niet te laten wachten. De verhalen van vroeger had ik wel gehoord. We liepen de woonkamer binnen. Marten stond in het midden van de kamer. Wormstaart, de bediende van mijn vader, zat angstig op een van de stoelen aan de grote tafel. Ik kon mijn vaders woede voelen terwijl ik naar hem liep. Lucius liep verder tot achter Martin en leunde tegen de haard die niet brandde. Het was zomer en meer dan 30° buiten. De zon begon juist onder te gaan en de woonkamer werd verlicht met de laatste zonnestralen. Ik bleef voor Martin staan en keek hem aan. Hij was zo anders dan ik altijd gedacht heb. Zijn gezicht was niet deze van uit mijn dromen. Nu pas viel het op dat er een slang rond zijn voeten lag. Nagini.
“Dag vader.”
“Noem me niet zo. Voor jou ben ik heer. Ik ben teleurgesteld. Ik had gedacht dat ik het niet moest doen. Vanaf vandaag ga ik me met jouw opleiding bezighouden. En vanaf september ga je naar school en werk je voor mij.”
“Wat? Ik begrijp het niet? Ik mag naar Zweinstein?”
“Eerst je opleiding.” zei Marten op ijzige toon.