3. Troubles come up....

Chloe’s Pov.
Ik liep samen met Justin door de stad, allebei vermomd. Dat moest wel, anders zouden er horden fans om ons heen zijn. Ik was nu al 3 maanden zwanger. Ik kon mijn geluk niet op. Ik zou over 8 weken mijn 20-weken-echo krijgen. Dat vonden Justin en ik erg Spannend. We liepen naar een café en gingen daar wat eten. “Justin, ik ben soms zo bang dat ‘hij’ ontsnapt. Ik bedoel, hij is zo sterk en ik ben gewoon bang dat hij er uit weet te komen,” Zei ik. “Rustig maar schat, De politie stuurt hem binnenkort naar een grotere gevangenis, waar hij nog moeilijker uit ontsnappen kan. Ik ben altijd bij je en je moeder ook,” Zei Justin geruststellend. Door Justins woorden voelde ik me alweer wat beter.
We kregen een lekkere lunch voorgeschoteld. “Zullen we zo de chauffeur bellen? Dan kan hij ons ophalen,” Zei Justin. “Is goed,” Zei ik met een volle mond.
Even later stond de chauffeur bij de afgesproken plek. Justin besprak iets met de chauffeur en ik ging alvast achterin zitten. Justin stapte ook in. “We gaan nog niet naar huis,” Zei hij. “Wat ga we doen dan?” vroeg ik. “Daar kom je zo wel achter,” Zei Justin Mysterieus. Ik gaf hem een zoen, en we begonnen te kussen. Wat zoende hij toch lekker, dacht ik. We stopten bij een grote mooie tuin. We gingen de auto uit en gingen naar binnen. In het midden stond een grote oude boom, met daar om heen een beekje, in een rondje. Met een bruggetje liepen we over het beekje heen en gingen we onder de boom staan. “Chloe,” Zei Justin, Terwijl hij door zijn knieeen zakte. Nee…Dacht ik. “Wil je met me trouwen?” Vroeg Justin. “Ja!” Zei ik. Ik zoende hem. Ik en Justin waren dolgelukkig. Hij deed een ring met een diamand om mijn vinger. Hij had zelf ook een ring. We liepen de tuin uit.
“Zo Chloe…Daar was ik weer,” Zei hij. Ik schrok me kapot. Hij was het. Ontsnapt, uit de gevangenis. “Nu ontsnappen jullie niet meer van me,” Zei hij. Hij zag mijn ring. “Ik zie dat jullie erg gelukkig zijn met elkaar,” Hij wachtte even voordat hij verder ging. “Helaas, moet ik daar een eind aan maken,” Hij begon vals te grijnzen. Dit beloofde niks goeds. Hij pakte me vast bij mijn arm. “Jij gaat met mij mee,” Hij trok mij in zijn auto en deed hem op slot. Hij pakte Justin en sloeg hem een paar keer op zijn bek. Justin tolde en viel neer. Ik belde zo snel als ik kon 112. Toen ik klaar was, kwam ‘Hij’ er net aan. Justin zou veilig zijn. Nu ik nog, en mijn baby.

In de nacht daarvoor….
‘Zijn’ Pov.

Ik voelde me goed, ik zou vanavond mijn kans pakken. Mijn kans om te ontsnappen. Morgen zou ik Chloe meenemen, en haar daar vast laten houden, haar elke dag zoenen, en slaan. Misschien nog veel meer. Niemand wist nog van iets, iedereen dacht dat ik rustig was. Als ik mezelf goed genoeg opfok, lukt het vanzelf wel om te ontsnappen. Chloe had werkelijk geen idee, wat haar zou gebeuren. Ik wist waar ze was, ik kon dat zo opsporen. Ik was blij, heel blij. Vooral, als ik morgen de politie ontkom.
Ik vond het bijna tijd voor mijn grote uitbraak. Operatie ‘Chloe ontvoeren’ kon beginnen…