2.5

Sascha Ralina Johnson

Ondanks dat ik iets eerder uit bed moest komen, zorgt dat er wel voor dat we op tijd weg zijn naar het vliegveld. Lilah zou met een taxi komen omdat ik de auto deel met Bailey, Pebbles en Andy. Nu kan ik zo de jet in maar wandel ik nog met de honden. Gewoon voor de zekerheid zodat de honden niks in de jet doen.
'Tegen de tijd dat we in Orlando zijn, is het bijna tijd voor het avondeten,' laat Lilah mij weten. Ze stopt dan haar telefoon in haar broekzak.
'Is de piloot zover?' wil ik weten.
Nu knikt ze. 'Ja, de bagage is ook aan boord. We kunnen instappen en mogelijk dat we binnen een kwartier in de lucht zijn.'
Goed nieuws. Wetend dat ook de honden voorlopig een lege blaas hebben om de vlucht te halen, gaan we naar de wachtende jet. Pas in de jet doe ik hun riem om voor hun veiligheid en elk vast aan een aparte stoel. Samen met hun eigen knuffelbeer. Voor Bailey is dat haar paarse konijn en Pebbles heeft zijn beertje. 'Zo, straks kun je een snoepje krijgen als ik mijn lunch krijg.' Ik aai ze allebei en ga dan op mijn stoel zitten met de riem vast. Ja, en mijn lunch krijg ik pas om twaalf uur. Door een lichte tijdsverschil heeft het geen zin om mijn ogen dicht te doen. Ik hoef alleen te wachten tot we in de lucht zijn en ik kan mijn boek pakken. Het is nog altijd weekend. Maandag moet ik naar het kantoor in Orlando zijn dus dan heb ik nog even tijd. Morgen kan ik mij voorbereiden en inlezen wat de klachten zijn. Misschien zelfs op maandagochtend zelf. Geen idee hoe lang het duurt om bij kantoor te komen. 'Lilah is er een hotel geboekt?'
Lilah knikt. 'Ja, ik stuur de mail nu naar je toe.' Wat ze met haar telefoon doet omdat we naar de startbaan gaan.
Dan kan ik het zelf lezen. Zowel Andy en Lilah hebben hun eigen suite terwijl ik de penthouse krijg. Waar ik om zucht want ik kan hier niks aan veranderen. Weer zoiets wat ik moet accepteren.

Bijna vijf uur later zijn we geland en hoor ik dat we even moeten wachten. Bailey en Pebbles hebben zich keurig gedragen tijdens de vlucht. Pas als ik uit kan stappen, heb ik de riemen van de honden los gemaakt en hou ik ze zelf vast.
'Lilah, hoe lang duurt het om bij het hotel te komen?'
Daar heeft ze niet gelijk een antwoord op. 'Ehm,' ze zoekt het snel op. 'Het kan een uur duren. Misschien langer, ligt eraan hoe druk het is op de weg.'
Net wat ik dacht. 'Dan loop ik even een stukje met hen.' Eindelijk stoppen we echt en sta ik op. 'Jullie eerst en dan naar het hotel.' Ik aai Bailey even. Zelfs zonder woorden te gebruiken, weet ik dat Andy zorgt dat onze bagage naar de auto gaat. De deur gaat open en laat ik Andy voor gaan. Om hem dan de riemen te geven zodat de honden eruit kunnen. Wat net makkelijker is en kan ik zelf zonder ongelukken de trap af.
'Dat is 5 Seconds of Summer,' hoor ik achter me. Iets dat Lilah mompelt en kijk ik om. Waar een andere jet staat met een paar zwarte busjes. 'Ben je fan van ze?'
Ze slaat haar blik omlaag en knikt dan langzaam. 'Ja,' komt het aarzelend.
Hmm, dan ga je nu kennis maken met vrienden van mij. Ik fluit hard op mijn wijsvinger en duim. Ooit geleerd van Ashton, eigenlijk.
'Wie!'
Vier mannen draaien zich om terwijl hun beveiliging bijna gelijk de weg willen versperren.
'Sascha?' Luke is de eerste die mij herkend.
'Wie kan er anders zo hard fluiten,' reageert Ashton naar zijn vrienden en komt hij als eerste bij mij. 'Je ziet er goed uit. Heb je wat aan je haren gedaan?'
Ik haal mijn schouders op. 'Alleen wat warmer geverfd.'
'Je zei al dat je je leven wilde veranderen. Wie zijn deze lieverds?' wilt Luke weten na mij een knuffel te geven en hurkt hij bij de honden.
Waardoor ik glimlach. 'Dit is Bailey en dat is Pebbles.' Kort kijk ik achterom. 'Ik ga nog even met hun lopen.'
Andy glimlacht even vlug dat het geen probleem is.
'Wie is dat?' Calum aait de honden eveneens.
'Andy, hij hoort bij mij. Privileges die er bij horen om CEO te zijn,' zucht ik.
Gelijk lacht Luke. 'Chloe vertelde het me al. Went het nog niet dan?'
'Dan heb je nu wel wat je wilde. Een normaal en stabiel leven,' klinkt Ashton en draait hij zich om bij het horen van zijn naam.
Mijn blik gaat omlaag omdat Pebbles aan zijn riem trekt. 'Ook maar voor de helft. Nu nog een leuke vent die het ziet zitten om met mij een gezin te stichten.'
Michael grinnikt erom. 'Sas, je hebt nog tijd genoeg. Je bent nog jong.'
'Is er iemand in je leven?' klinkt de vraag van Ashton. 'Je bent twee maanden weg.'
Het is echter de blik in zijn ogen die ik niet kan plaatsen. 'Die zijn er genoeg maar wie is het waard.' Ik kijk waar Lilah is. Op een klein afstandje van ons vandaan. 'Lilah, dit zijn de mannen. Calum, Michael, Luke en Ashton,' stel ik hen aan elkaar voor. 'Ik ken Ashton van vroeger. We zaten in dezelfde klas op school. Hij is maar een jaartje ouder dan mij.'
'Wil je naar de show komen?' biedt Luke aan.
Lilah's ogen worden even wijder. 'Serieus? Ik weet dat alle shows uitverkocht zijn...'
'Niet voor ons,' onderbreek ik haar. Heb ik gelijk een avondje ontspanning. 'Alleen voor haar en mij?'
Ashton loopt al weg en komt na een paar minuten terug. 'Mazzel want we hebben nog vier kaartjes over.' Hij geeft mij wat. 'Je weet hoe het werkt. Je kan zo naar binnen want iedereen kent je.'
'Dank je.' Ik hoor dat de mannen in moeten stappen.
'Wanneer is de show en waar?' wilt Lilah weten.
Ik kijk op een kaartje. 'Achttien september en in House of Blues.'

Zelfs met een klein verschil van drie uur, voel ik het toch wel. Of het komt omdat ik vroeger uit bed moest dan normaal. Laatste rondje met de honden en zo naar bed. Andy loopt naast me voor mijn veiligheid. 'Ik betwijfel of ze mij hier kennen als de baas van het bedrijf. Ik ken nog lang niet alle vestigingen.'
'Maakt niet uit,' schudt Andy zijn hoofd. 'Je bent iemand met geld, status en je bouwt ook nog een reputatie op. Misschien dat je over een paar maanden er iemand bij moet nemen als beveiliger,' legt hij uit.
Ik hoop van niet. Een beveiliger is meer dan genoeg. 'Doordat ik een beveiliger bij me heb, krijg ik meer aandacht dan zonder.' Ten slotte is het te merken dat mensen mij toch nakijken. Vooral omdat hij net een halve stap achter mij loopt.
'Het gaat mij om jouw veiligheid.' Andy houdt ook echt de omgeving in de gaten.
Even schud ik mijn hoofd. 'We gaan al terug naar het hotel.' Waar ik inderdaad de penthouse heb terwijl Andy en Lilah elk een eigen suite hebben. Harry gun ik een weekend met zijn zoon dus bel ik hem maandag wel.
Het is een verrassing dat ik de mannen weer zie in het restaurant van het hotel. Ashton komt gelijk mijn kant op. 'Kunnen we praten?'
'Niet te lang, oké, die twee maken mij morgenochtend weer wakker omdat ze naar buiten willen,' gebaar ik naar Bailey en Pebbles.
Wat hij schijnt te begrijpen. 'Oké, en anders staat je wekker vast op een redelijke tijd. De blaas van een hond moet je nooit uittesten. Hoe doe je dat op je werk dan?' gaat hij door.
'Ze gaan mee naar kantoor. Alleen mijn lunchpauze duurt wat langer zodat ik met hun kan lopen en daardoor werk ik door tot een uur of zes.' Geen idee waarom ik alles uitleg. Het is niet dat ik mij bij hem moet verantwoorden.
Als de lift stopt, stapt Andy uit. 'Laat me weten hoe laat je naar buiten gaat morgenochtend.'
'Doe ik, welterusten Andy.' De liftdeuren gaan weer dicht.
Een paar hazelnoot ogen kijken mij aan. 'Ik weet dat je terug naar huis wilde maar waarom moest dat op die manier. Ik werd wakker in een leeg bed.'
'Ash, doe me een lol. Ik had mijn keuze gemaakt om naar huis te gaan en wilde gelijk weg...'
'Heb je enig idee hoe ik me voelde toen ik alleen wakker werd.' Hij laat me niet uitpraten. 'Ik word liever met jou wakker dan van iemand die op de deur klopt voor room service.'
We komen in de hal naar de penthouse aan en doe ik de deur open. 'Geen idee want als er iets is waar je nooit over praat, zijn het je gevoelens wel. Dan bedoel ik de diepere emoties,' weet ik van hem. 'Voor mijn gevoel moest ik wel weg.'
'Hoezo?' Hij houdt me tegen als ik naar de keuken wil lopen.
Mijn blik gaat naar mijn pols. Waar zijn hand mij stevig vast houd. 'Serieus? Ik krijg best snel blauwe plekken, weet je nog?'
Nu laat hij mij los. 'Sorry, maar ik wil gewoon weten waarom je opeens die ochtend weg wilde. Het is ook dat ik je in twee maanden niet meer gehoord heb. Ik dacht dat we vrienden zijn...'
'Vrienden die seks hebben. Dat wil ik niet meer, ik dacht dat dat wel duidelijk is voor je,' sneer ik naar hem en hang ik mijn blazer over een stoel.
Ashton haalt zijn schouders op. 'Wat wil je dan wel?'
'Een vent die monogaam en loyaal is naar mij toe. Een serieuze relatie, wat mogelijk kan uitmonden in dat we trouwen en kinderen krijgen.' Waarom herhaal ik mijzelf? 'Heeft je verstand je in de steek gelaten want dit heb ik je eerder verteld. Mijn leven hoort om mij te gaan, weet je nog?' Ik schenk mijzelf een glas wijn in.
'Sascha,' begint hij dan. 'Dat weet ik echt nog wel maar waarom ging je op die manier weg? Ik voelde me afgedankt.'
Hmm, ik voel me pas in de kou gezet. 'Waarom hebben we het hierover? Je weet dat ik naar huis wilde...' Het volgende moment wordt mijn glas af gepakt en terug gezet op de bar. Vervolgens kust hij mij.
'Hoe het komt, weet ik niet maar ik heb niemand meer gehad de afgelopen twee maanden,' mompelt hij met zijn lippen in mijn hals.
Bij elke kus, voel ik me meer verdoofd en wil ik zijn handen weer voelen. Vanzelf wikkel ik mijn benen om zijn middel terwijl hij de trap op loopt naar de slaapkamer. Zodra ik het matras onder mijn rug voel, trek ik zijn shirt over zijn hoofd. Daarna raak ik mijn topje kwijt.