2.4

Sascha Ralina Johnson

'Hij is er snel aan gewend dat jij hem soms op bed legt want ik was haast in staat om je te bellen,' vertelt Harry en neemt hij een slok van zijn wijn.
Waar ik om lach. 'Wilde hij liever dat ik hem een verhaal voorlees?'
Hij knikt. 'Alex vindt dat jij het leuker voorleest.' Nu zucht hij overdreven.
'Daar kan ik ook niks aan doen.' Onderweg hierheen, hebben we nog afgesproken om niks over zaken te bespreken. Waar ik wel blij mee ben. Gelukkig zijn er nog andere dingen waar we over kunnen praten.
'Hoe vaak spreek je met je vriendinnen af en waar ga je dan heen?' wilt hij weten.
Ook niet een beetje nieuwsgierig. 'Over een week gezien, spreek ik mijn vriendinnen best veel. We zien elkaar twee tot drie keer per week. Meestal gaan we dan ergens lunchen of naar een club. Met Chloe en Peyton gaan we soms surfen. Ik hou er rekening mee dat Bailey en Pebbles mee kunnen. Anders moeten ze thuis blijven en laat Maleah ze even uit en meer niet.'
De grijns bereikt zijn ogen. 'Dus Bailey en Pebbles zijn net als kinderen voor je?'
'Zo zou je het kunnen zien,' knik ik en neem ik weer een slok van mijn wijn. Wat voor mij mijn laatste glas wijn is. Nu ben ik nog nuchter genoeg. Het is weliswaar een gezellige avond maar op de een of andere manier spookt Ashton nog in mijn achterhoofd.
'Alleen het dessert nog en dan koffie. Echt laat wil ik het niet maken want Alex moet nog altijd op tijd naar school,' gaat Harry verder.
'Natuurlijk.' Ik begrijp echt wel dat Alex nog altijd zijn eerste prioriteit is. Ons dessert wordt dan gebracht en geniet ik van het ijs met verse fruit. 'Om die reden dat je ook om zes uur gereserveerd heb,' weet ik van hem.
Iets wat hij beaamd. 'Hoe laat sta jij op in de ochtend?'
'Om zes uur,' antwoord ik. 'En dan ga ik eerst met de honden naar buiten. Half zeven ben ik weer terug en dan is het douchen, aankleden en ontbijten. Rond half acht staat Andy voor mijn deur.'
Hij lacht. 'Went het al dat je nu zelf beveiliging hebt? Dat hoort bij de functie van een CEO.'
'Langzaam, ik ben gewend om het zelf te doen. Om dan Lilah niet te vergeten.' Mijn persoonlijke assistente. Wat zij soms wel niet doet voor mij.
Zijn ogen lichten op. 'Ja, hoort er allemaal bij. Iedereen van het bestuur heeft ook een beveiliger en een persoonlijke assistent.'
'Harry, niks dat over zaken gaat of zelfs maar daaraan gerelateerd is, weet je nog,' herinner ik hem.
Om zijn schouders op te halen. 'Jij begon over Andy.'
'Dat is geen excuus om af te dwalen. Dus als jij straks thuis komt, ligt Alex zeker in bed?' Verander ik het onderwerp.
Een zucht ontsnapt. 'Ja, als goed is wel.'
'Ik zie het wel gebeuren dat hij toch even uit bed komt als hij weet dat jij thuis bent.' Ik grinnik om het beeld en eet mijn toetje verder op.
Hij knikt zelf. 'Ja, dat denk ik ook wel.'

Als de koffie op is, betaald Harry voor het eten terwijl ik nog naar het toilet ga. Meer omdat ik niet weet hoe lang de rit naar huis duurt. Er kan altijd wat gebeuren. Terug bij de ingang, staat Harry te wachten en houdt hij mijn trenchcoat open voor mij, die ik los laat hangen over mijn jurk. Om daarna naar buiten te gaan, waar onze auto net staat.
'Als je wilt, ga jij naar huis en neem ik wel een taxi,' stelt hij voor terwijl hij de deur open houdt.
Ik schud mijn hoofd. 'Stap in, Harry.' Zelf ga ik zitten en gaat de deur dicht.
Gelukkig loopt hij om de auto heen en stapt zelf in. 'Weet je het zeker?'
'Ja, Harry, zo ver wonen we niet van elkaar vandaan.' We rijden dan weg en verlaten we de stad om richting West Hollywood te gaan. Ja, ik moet het hem vertellen. Dit is niet eerlijk. 'Harry, ik heb het zeker naar mijn zin gehad...'
'Maar?' onderbreekt hij mij kort.
Ik schud mijn hoofd. 'Ik dacht dat ik het los kon laten maar dat lukt niet. Er is iemand anders voor mij, sorry.'
Hij haalt diep adem. 'Ergens had ik wel een vermoeden. Je bent soms wat gereserveerd naar anderen toe.' De glimlach verflauwt wat. 'Blijven we vrienden?'
Nu knik ik. 'Vrienden en zakenpartners,' geef ik aan. 'Maar als jij ook iemand wilt vinden, mag je beginnen om je ring af te doen.' Kort wijs ik naar de witgouden ring om zijn linker ringvinger. 'Het is vijf jaar geleden dat je haar kwijt raakte. Natuurlijk rouw je even maar uiteindelijk ga je verder met je leven. Alex zal het je ook niet kwalijk nemen.'
Hij kijkt naar de ring om zijn vinger. 'Het is meer een gewoonte,' zucht hij en haalt hij de ring van zijn vinger.
'Doe dat in overleg met Alex, anders krijg je misschien ruzie met hem,' reageer ik vlug. 'Hoewel er iemand anders is voor mij, weet hij dat zelf niet en daardoor houdt hij mij aan het lijntje. Iets wat jij ook doet met vrouwen die mogelijk interesse hebben in jou, door die ring om te houden. Daardoor denken ze dat je bezet bent terwijl dat niet zo is.'
De blik in zijn ogen verzacht iets. Bijna met medelijden erin. 'Hij heeft niet door dat je om hem geeft? Misschien moet je hem dan loslaten want dan is hij je niet waard.'
'Dat probeer ik al, maar het heeft niet veel succes.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil het er niet over hebben.'
'Sorry.' Zijn ring doet hij weer om. 'Wil jij, voor je naar Australië gaat, eerst even naar Orlando gaan? Er zijn wat klachten gekomen.'
Wetend dat het een veilig onderwerp is, knik ik. 'Natuurlijk,' geef ik aan en pak ik mijn telefoon. 'Ik vertrek maandag in verband met een paar afspraken.'
'Als je wilt, neem ik je afspraken over,' biedt hij aan.
Ik kijk hem aan. 'Volgens mij wil je liever dat ik vandaag nog ga dan morgen, of heb ik het mis?' Dankzij Maleah heb ik wel al een koffer klaar staan dus ik kan zo weg. Dat is het punt ook niet.
'Het liefst wel, ja,' bevestigd hij dan.
Waar ik over nadenk. 'Vooruit, maar ik neem wel mijn honden mee deze keer.'
De glimlach komt terug en lichten zijn ogen op er door. 'Dat is geen probleem. Hotels doen niet moeilijk meer als het om huisdieren gaat.'
Uit mijn kleine schoudertas pak ik mijn telefoon. Om Jeff te bellen, de piloot van de jet. 'Jeff, met Sascha, is het mogelijk om morgen te vliegen. Ik moet naar Orlando.'
'Dat kan, ik zal Heather en Dean bellen,' is de reactie van Jeff. 'Als alles goed gaat, kunnen we om negen uur vliegen.'
Prima. 'Ik zorg dat ik er om half negen ben.' Wanneer ik ophang, zie ik een grijns bij Harry. Wel stuur ik Andy en Lilah een bericht dat de plannen zijn veranderd. 'Negen uur vliegen, als het meezit,' geef ik door aan hem.

Eenmaal terug thuis stuur ik eerst een bericht naar mijn vriendinnen. In de gezamenlijke chat deze keer omdat het makkelijker is. Even begroet ik Bailey en Pebbles en loop ik daarna naar mijn slaapkamer, waar ik kan zien dat Maleah bezig is en staan de tassen er al. Mijn kleding ligt op het eiland, van twee ladekasten. Wat zo meteen georganiseerd in de koffer en duffel tas gaat. 'Ik vlieg morgenochtend al, Maleah. Bedankt dat je alvast wilde beginnen.'
Ze legt net een paar nette, verzorgde outfits neer op mijn bed. 'Dat is snel.' Kort kijkt ze op naar mij. 'Blijven Bailey en Pebbles dan weer bij mij?'
'Nee, die neem ik mee,' schud ik mijn hoofd. 'Ik heb geen honden genomen om ze elke keer bij iemand anders achter te laten als ik op zakenreis moet. Het is niet persoonlijk, Maleah.'
Even lacht ze erom. 'Geeft niet. Ze gaan dan voor het eerst vliegen.'
'Ik pak zo wat in voor hun.' De honden zijn mij gevolgd en liggen samen bij elkaar en heeft Pebbles haar knuffelbeer meegesleept. Wat speeltjes, hun knuffelbeer en wat te eten. Jeff heb ik nog ingelicht dat ik mijn honden mee neem. 'Ik moet morgen eerst naar Orlando voor een paar dagen. Daarna door naar Australië.' Even kijk ik naar de tassen en pak ik er een extra tas bij. Oké, dus dan heb ik totaal vijf tassen. Het wordt steeds gekker. Een voordeel dan om met een privé jet te vliegen want dan kan ik zoveel tassen meenemen als ik wil.
'Wanneer ben je weer terug?' klinkt de vraag.
Daardoor kijk ik naar mijn agenda. 'Tot zeventien september zit ik in Orlando. Negentien september ben ik waarschijnlijk in Australië. Als alles goed gaat, kan ik zevenentwintig september terug zijn.' Dan begin ik wat spullen voor de honden te verzamelen. Oh, wacht, als ik om half negen op het vliegveld wil zijn, moeten we eerder weg. Het is hier altijd druk op de weg. Vlug bel ik Andy dat ik eerder naar het vliegveld wil. Zeven uur zou beter zijn. Dat zou ook betekenen dat ik mijn wekker eerder moet zetten. Ach, het is meer als vier uur vliegen en ik kan dan rond lunchtijd in Orlando zijn.