2.3

Sascha Ralina Johnson

Weer een normaal ritme voor even. Wat in mijn geval betekend dat ik om zes uur uit bed kom en ga ik eerst ontbijten. Daarna met de honden naar buiten. Om half zeven weer thuis en dan douchen en aankleden. Een ding weet ik wel, dit is voorlopig de laatste keer voor een zakenreis. Als het half acht is, weet ik dat Andy voor de deur staat. Zoals elke ochtend op een werkdag. Met de honden aan hun riem en mijn schoudertas ga ik naar buiten.
'Goedemorgen miss Johnson.' Andy neemt de honden over en laat ze alvast in de auto.
Hetzelfde moment sluit ik mijn huis af en met het beveiligingssysteem erop. 'Goedemorgen Andy,' glimlach ik naar de man en houdt hij de deur nog voor me open. Ik weet dat, zolang het om het werk gaat, dat Andy er zal zijn.
De man stapt voorin in en rijdt hij weg. Naar het kantoor. 'U wilt gewoon half acht aanhouden? Want we zijn er vaak om tien voor acht.'
'Ja, je weet maar nooit met het verkeer hier in Los Angeles,' knik ik en legt Pebbles zijn kop op mijn schoot. Echt een mazzel dat de honden gewoon mee kunnen. Zelfs Harry neemt soms Toby mee, een beagle hond. Echt een lieverd en de honden kunnen zelfs met elkaar opschieten. Ik geniet meer van het uitzicht dat langzaam veranderd van een landschap naar de stad.
'Wilt u nog koffie halen?' klinkt zijn vraag en houdt hij zijn aandacht op de weg gericht.
Zeker van wel. 'Ja, graag.' Ik heb al naar mijn agenda gekeken voor vandaag. Zodoende dat ik weet dat er een vergadering met de aandeelhouders gepland staat. Even als een vergadering met het bestuur. Een goede kop koffie is dan wel essentieel om dat te overleven. De rest van de dag zal wel vol staan met mails beantwoorden en kijken voor mijn project.

Om acht uur ben ik op kantoor met mijn koffie van Starbucks en de honden, onderweg naar de bovenste verdieping. Welke ik met Harry deel. Ten minste, we hebben beide een eigen kantoor, onze persoonlijke assistentes hebben samen een kantoor en een secretaresse. Voorlopig heb ik nog een uur voor de eerste vergadering.
'Goedemorgen Sascha,' klinkt de stem van Harry.
Al heeft Toby zijn aanwezigheid verraden en is de hond bij Bailey en Pebbles gaan liggen. 'Hallo schat.' Ik aai de hond kort. Om beloond te worden met een paar likken. 'Goedemorgen Harry.'
'En ik maar denken dat je schat tegen mij zegt.' Zijn stem verraad dat hij zich totaal niet aangevallen voelt.
Daar moet ik hem dan in teleurstellen. 'Sorry.' Ik pak mijn beker op voor een slok koffie en ga ik voor mijn computer zitten. Zo eerst mijn e-mails beantwoorden en een half uur voor de vergadering ga ik mij voorbereiden.
'Je ziet er mooi uit.' Harry kijkt me kort aan.
Als een bedankje, glimlach ik naar hem.
Hij gaat dan naar zijn eigen kantoor. Om terug te komen. 'Dat je zelf geïnvesteerd heb in dit bedrijf, zorgt er vast voor dat je aandeel wat omhoog is gegaan. Niet dat je nog de drieëntwintig procent hebt maar meer.'
Nu kijk ik hem aan. 'Dat is anders ook niet erg. Ik wil mijn geld ergens in investeren.' Ik begin dan aan mijn e-mails. Wat er toch meer als vijftig ongelezen e-mails zijn.
'Ja, ik begin ook maar aan mijn mails.' Harry doet weer een poging om naar zijn bureau te gaan. Maar dan komt hij opnieuw terug. 'Hoe zou je het vinden als ik je mee uiteten vraag?'
Door de vraag, kijk ik op naar hem. 'Je bedoelt als een date?' Gewoon voor de duidelijkheid. Nooit geweten dat hij interesse heeft.
Het lijkt even of hij twijfelt. 'Ja, als een date,' verduidelijkt hij dan en heeft hij zijn zelfvertrouwen weer terug. Dat net leek te wankelen.
Mijn ogen gaan de e-mail waar ik mee bezig ben. Kan ik dat wel? Ashton speelt nog altijd rond in mijn hoofd. Ja, maar ik ben inmiddels een paar maanden weg en geen teken van hem. 'Ja,' verbaas ik mijzelf dan. Als hij gevoelens voor mij heeft, zou hij me niet zomaar laten gaan. Tijd om hem uit mijn hoofd te krijgen. Anders kan ik genoeg aandacht krijgen van mannen. Wel het liefst een man die weet wat hij wilt en met een normaal en stabiel leven. Oké, ik moet ophouden om alles met Ashton te vergelijken. Mijn e-mails. Ik weet mijn aandacht erbij te houden en ga ik aan de slag.

'We zijn erg blij met je investering, Sascha, maar daardoor is je aandeel groter geworden,' reageert William, een van de aandeelhouders.
Nicolas knikt. 'Afgelopen vrijdag hebben we nog met Peyton overleg gehad en zij gaat ermee akkoord.'
Ik krijg een document voor mij. Waarin staat wat we net besproken hebben. Om dan ook te lezen dat ik nu aandeelhouder wordt met dertig procent. 'Dus Peyton gaat hier mee akkoord dat ik nu de grootste aandeelhouder ben?' Maakt dit dat ik meer de baas ben dan wie dan ook? Het liefst zou ik willen dat Peyton er zou zijn. Om het van haar zelf te horen. Straks bel ik haar wel. Dit is al het laatste van deze vergadering.
'Als je je paraaf op elke pagina wilt zetten en op de laatste pagina je handtekening,' vertelt Sheldon.
Met een flauwe glimlach, voorzie ik de pagina's van een paraaf en mijn handtekening. 'Maakt dit dat ik meer de baas ben dan Harry? Zijn er nog dingen die ik moet weten?' Zelf wil ik het bedrijf niet te veel veranderen. Of dat Harry hierdoor een stap opzij doet. Het is Peytons bedrijf, wat ze geërfd heeft van haar vader. Ze staat er alleen voor omdat ze haar ouders kwijt is dus dit bedrijf is het laatste van haar vader. Als alles getekend is, schuif ik het iets van mij af.
'Nee, je runt het gewoon met Harry samen. Belangrijke dingen moeten jullie samen beslissen. Jullie zijn samen de baas,' geeft Spencer aan.
Ja, en het bestuur kan ons ontslaan van onze functie dus wie is er dan de baas. Het doet er niet toe. Dat het dan afgelopen is, is te merken omdat de mannen weg gaan en kan ik terug naar mijn kantoor. Oké, eerst Peyton bellen.
'Met Peyton,' klinkt haar bekende en vertrouwde stem.
'Hey met mij,' kan ik net kwijt.
'Ah, laat me raden, je hebt net de vergadering gehad met de aandeelhouders.' Ze zucht even.
Ik knik. 'Ja,' stem ik in. 'Maar waarom geef je mij nu dertig procent? Dat maakt mij bijna de baas omdat ik nu de grootste aandeelhouder ben. Het is dat ik het samen met Harry run maar anders. Wat ik ook niet snap, ik heb je van het weekend gezien en waarom heb je dan niks gezegd?'
'Ehm, oké, één, het was weekend en in het weekend heb ik een 'geen zaken in het weekend' beleid. Twee, we waren niet alleen en dan praat ik ook niet graag over het bedrijf. Drie, ik heb daarna geen kans meer gezien om je in te lichten,' verklaart Peyton. 'We hebben allebei een eigen leven, een sociaal leven... Weet je, normaal slaap ik uit tot een redelijke tijd. Dat is voor mij half acht of negen uur. Ik had je kunnen bellen vanochtend maar ik weet niet hoe laat jij uit bed bent en ik wil je zeker niet uit bed bellen.'
Even kijk ik naar buiten naar het uitzicht. Wat de stad Los Angeles is met in de verte het luchthaven en de oceaan. Waarvan de oceaan net een smalle blauwe streep is tegen de horizon aan. 'Peyton, je had me even apart kunnen nemen. Dit is niet zomaar iets en dat had ik liever van jou willen horen. We hebben het over het bedrijf van je vader. Jij hebt dit eigenlijk geërfd, niet ik. Ik dacht dat ik hooguit Harry bij zou staan en jouw ogen en oren zijn.' Alles lijkt erop dat ik binnen een half jaar, als ik dat wil, de baas kan zijn van dit bedrijf. 'Of wil je dat je vadersnaam verdwijnt en dat er iemand anders de directeur is?' Ik ben benieuwd naar haar antwoord.
'In alle eerlijkheid, Sascha, ja, dat gaat een keer gebeuren. En om mijzelf daar op voor te bereiden, doe ik het liever langzaamaan en op mijn manier,' is haar uitleg. 'Het liefst dat ik ook iemand aan het hoofd zie, die ik ken. Op die manier veranderd er dan niet te veel binnen het bedrijf. Hoewel ik dat niet allemaal tegen kan gaan.'
'Sascha?' komt Harry tussendoor en staat hij bij de deur van mijn kantoor. Totdat hij ziet dat ik aan de telefoon zit.
Kort gebaar ik dat hij binnen kan komen. 'Kom morgen anders bij mij eten, dan kunnen we nog wat bespreken.'
'Is goed, ik kan er zijn tussen zes uur en half zeven. Ik laat wel van me horen.' Een lach is te horen aan haar stem.
Ik knik. 'Ik hoor je morgen wel. Nog ergens trek in of niet?'
'Mhmm, niet echt, verras me maar.' Dan hangt Peyton op.
Ik leg mijn telefoon neer. 'Wat kan ik voor je doen, Harry?'
Nadat hij de deur dicht doet, gaat hij in de stoel zitten voor mijn bureau. 'Ik heb een vraag voor je. Je bent slechts een paar maanden bij het bedrijf en iedereen heeft je haast met open armen ontvangen. Nu blijkt dat je ook nog eens de grootste aandeelhouder bent. Als de kans zich voordoet aan je, zou je dan de directeur willen worden?' Hij slaat een been over de ander en vouwt zijn handen in elkaar.
'Daar overval je mij mee, Harry.' Wel zodanig dat ik nadenk over een normaal antwoord voor hem. 'Zelfs als ik een dergelijk aanbod krijg, zou ik wel overwegen maar uiteindelijk niet doen. Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor een groot internationaal bedrijf. Daarbij vind ik het niet eerlijk naar jou toe, jij werkt hier veel langer, je kent iedereen, je kent andere vestigingen beter. Als iemand de directeur kan worden, verdien jij dat wel.'
Meteen gaat Harry meer rechtop zitten. 'Dank je, maar wie zegt dat ik dat wil? Misschien ben ik zo wel tevreden met de situatie zoals die is. Sascha, we kunnen beide de baas zijn en dat geeft mij de mogelijkheid dat ik mijn tijd beter kan verdelen. Meer tijd met Alex doorbrengen bijvoorbeeld.'
Ik weet dat hij zijn zoon niet kan vergeten. 'Harry, ik ben ook tevreden zoals het nu is. We kunnen elkaar vervangen als één van ons op vakantie wil. Net als dat jij dan op tijd naar huis kan voor Alex.' Even glimlach ik. 'Zoals het nu gaat, is prima voor mij. Waarom zou ik dat willen veranderen? Maak je niet druk, ik ben er niet op uit om jouw plek over te nemen.'
'Daar ben ik blij mee.' Hij staat op. 'Ik haal je vanavond om zes uur op, dus zorg dat je dan thuis ben.'
Waardoor ik hem nakijk. Uiteten en met hem. We zullen zien hoe dat gaat.